Mijn moeder appte me pas dat ze een tas vol boeken voor me had staan. De tas kwam bij één van mijn grootouders vandaan en moest naar mij toe, want de inhoud zou volgens de betreffende grootouder bij mij passen. Het bleek een tas vol koninklijke verrassingen te zijn. Oranjegezind hart Ik heb een Oranjegezind…
Lees verder ➞ Boekenpraat: Een tas vol koninklijke verrassingen
Sinterklaas heeft het druk deze dagen, zoals je zult begrijpen, dus hij kwam afgelopen zaterdag al bij de familie Hoofdtaal langs. Vandaag eens een ander blogje dan anders met een klein inkijkje in het heerlijk middagje. Sinterklaas weet ook alles hè Het blijkt dat Sint me goed kent én de Hoofdtaalkanalen volgt, want Sint herinnerde…
Niets zo afwisselend als het weer, zeggen ze. Nu weet ik wel iets hoor: mijn stemming. Geloof mij, die is net zo afwisselend als het weer;). Maar de polderplaatjes van deze week laten zien hoe afwisselend het weer (en mijn stemming dus) dan kan zijn. Fijn weekend. En voor wie Sinterklaas gaat vieren: veel plezier!
In al mijn jaren in hulpverlenersland heb ik heel wat verschillende hulpverleners gezien en ik heb ontdekt dat ieder zo zijn of haar eigen draai geeft aan het 'hulpverlenen'. Maar op een aantal fronten zijn alle hulpverleners hetzelfde... Dit heeft elke (huis)arts ooit gezegd Mijn gang door hulpverlenersland begon ooit jaren geleden met heel veel…
Het verhaal Mississippi, 1962-1964. Aibileen werkt als zwarte hulp in het huishouden van een blanke familie. Alle bezoekers van haar blanke mevrouw zijn ook blanke vrouwen. Aibileen bedient hen, poetst het zilver, zorgt voor de kinderen en kent haar plaats. En dan is daar ineens een vraag van één van de bezoekers: Zou Aibileen het…
Lees verder ➞ Boekenpraat: Een keukenmeidenroman (Kathryn Stockett)
Mijn psychiater en ik zijn een mismatch. Dat woord mismatch zocht ik even op op het wereldwijde web en het betekent iets of iemand slecht combineren. Een slechte combinatie, ja, dat zijn wij. Dat concludeerde ik al heel snel, maar na een poosje begon ik me af te vragen: waarom zijn wij eigenlijk zo'n slechte…
Inmiddels schreef ik diverse blogs over mijn leesliefde, in verschillende leeftijds- en levensfases. Tijdens mijn periode als juf hield ik nog steeds van lezen en ik probeerde het ook bij de kinderen waar mogelijk te stimuleren. Maar toch kreeg mijn leesliefde het op een gegeven moment zwaar te verduren. Deze blog gaat over mijn leesliefde…
"Ik zag op tv een jobcoach en toen dacht ik: dat wil ik ook," zei ik tegen mijn psycholoog. Ongeveer op datzelfde moment kwam er een een brok in mijn keel, begon ik raar te ademen en kreeg ik een beklemmend gevoel op mijn borst. Over de jobcoach en de enorme stress die ik ervan…
Nou, dat was me het weekje wel. Ik speelde oud-Hollandsch wachtkamerkwartet, want ik had het één en ander aan afspraken. Nu moet je weten dat ik op dagen dat ik een afspraak heb met hulpverleners mezelf een beetje 'luxe' gun qua buiten zijn. Dan stap ik op mijn elektrische fiets en fiets ik drie kwartier.…
In een jaar tijd ben ik ruim twintig kilo aangekomen. Dat vind ik niet leuk, maar ontkennen heeft geen zin. Voor mezelf niet, want ik pas mijn kleding niet meer. Voor anderen ook niet, want ze zien het. En juist dat laatste, dat anderen het zien, zorgt ervoor dat ik allerlei gedachten heb over dat…
Lees verder ➞ Mijn gedachten over aankomen (door antidepressiva)
Hoofdtaal 