Boekenpraat: Ik zal de laatste zijn (Nadia Murad)

Van lezen komt mijn altijd actieve hoofd tot rust. Niet mijn eigen woorden, maar die van een ander staan dan even centraal. Ik geef vervolgens in mijn eigen woorden mijn mening over wat ik heb gelezen.

Het verhaal
Nadia groeit als jezidi-meisje op in Kocho, een klein dorpje in Irak. Ze leeft daar in een hechte gemeenschap en maakt deel uit van een grote familie. Iedereen kent iedereen en er is altijd wat te doen.

Dan valt ISIS binnen. Nadia beschrijft in het boek hoe haar leven vanaf dat moment verandert. Ze beschrijft hoe het dorp wordt uitgemoord en hoe de vrouwen en meisjes slachtoffer worden van ISIS. Nadia wordt in eerste instantie verkocht aan een vooraanstaand man. Ze is zijn seksslavin en wil er alles aan doen om te ontsnappen. Maar wat dan? Haar eigenaar dreigt dat er dan iets vreselijks zal gebeuren. Toch vraagt Nadia zich af of het erger kan dan wat ze nu meemaakt. Zal hij haar dan doden? Hij blijkt een andere straf voor haar in petto te hebben. Voor Nadia lijkt de dood een uitkomst. Ze beschrijft in dit boek haar innerlijke strijd tussen enerzijds het verlangen om zo snel mogelijk te sterven, zodat ze uit haar lijden verlost wordt en anderzijds de wens om te overleven en een beter leven op te bouwen.

Nadia weet op een bizarre manier uit de klauwen van ISIS te ontsnappen. Maar is er dan nog wel een leven? Zal haar eigen jezidi-gemeenschap haar nog toelaten na alles wat ze heeft meegemaakt? En waar is ze nog veilig? Wie kan ze haar verhaal vertellen? Kán ze haar verhaal eigenlijk wel vertellen?

Mening
Nadia Murad beschrijft in dit autobiografische boek hoe haar leven is verlopen. Ze neemt de lezer mee in de gruwelijkheden die haar zijn overkomen tijdens haar gevangenschap. De gebeurtenissen tussen haar gevangenneming en haar ontsnapping vinden plaats in een paar weken, maar er gebeurt zóveel dat het voelt alsof het boek over jaren gaat.

Het boek bestaat uit drie delen. Het eerste deel beschrijft de jeugd van Nadia in Kocho. Dit deel vond ik wat lastig lezen. Het was een opeenstapeling van feiten en dat maakte het soms wat langdradig.

Vanaf deel twee werd ik gegrepen en kon ik niet meer stoppen met lezen. Deel twee beschrijft de periode waarin Nadia als seksslavin bij ISIS leefde. In deel drie beschrijft ze wat er is gebeurd nadat ze wist te ontsnappen.

Het enige minpuntje is dat veel woorden niet vertaald zijn, dus die moeten even opgezocht worden om het begin van het boek goed te begrijpen (zeker als je net als ik niet een heel erg trouwe volger van het nieuws bent). Dat neemt niet weg dat ik dit boek een aanrader vind. Het geeft een verdrietig, realistisch beeld van de oorlog in Irak en Syrië en de rol van ISIS. En hoewel ik dit boek een aanrader vind, hoopt Nadia dat zij de laatste zal zijn die zo’n verhaal moet vertellen en zo’n boek moet schrijven.