“Als je christen bent, kun je nooit écht depressief zijn. Er blijft altijd een soort vreugde.” Deze opmerking hoorde ik een keer tijdens een Bijbelstudie. Ik ben een christen én depressief. Nooit ben ik die opmerking vergeten en nu, jaren later, schrijf ik erover.
Ook onder christenen zijn mensen met een depressie. De één zal daar open over zijn en de ander zal dat verbergen. Ik verborg het jaren, voor iedereen. Toen ontmoette ik, lichamelijk vrij ernstig ziek, een dominee die dwars door me heen prikte. “Er is meer.” Er was inderdaad meer. Daarover spraken we later, toen ik lichamelijk weer wat sterker was. Ik werd niet veroordeeld. Ik werd geholpen.
Ja maar, hoe zit het dan met die vreugde waar die ander het tijdens die Bijbelstudie over had? Dat is een goede vraag. Ik heb mezelf die vraag ook duizenden keren gesteld. Ik heb mezelf schuldig gevoeld omdat het niet goed met me ging. Ik heb tegen andere mensen gezegd: “Hier zit ik dan; ik heb een leven waar menigeen jaloers op kan zijn en ik zit hier te klagen en ondankbaar te zijn.” Er was niet één (christelijke) hulpverlener die akkoord ging met die opmerking. Ja, ik zat daar. En ik had het moeilijk. Want dat kan ook.
Op de zwartste dagen heb ik soms het gevoel dat de depressie sterker is dan ik en weet ik niet hoe ik vol moet houden. Op één van die dagen heb ik mezelf verteld: “Je kunt niet opgeven. Er zijn nu zóveel mensen die voor je bidden. Dat houdt je staande. Juist als zelf bidden niet meer lukt.” En dat is ook hoe het voelt.
Ik hoorde een preek die mijn zwarte dagen definitief veranderde: Alle dingen zijn mij mogelijk door Christus, Die mij kracht geeft (Filippenzen 4: 13). Het vóelt soms niet alsof God me kracht geeft, maar ik wéét dan met mijn verstand dat het zo is en ik gelóóf het. Dat en die muur van gebed rondom me houden me dan staande. En nogmaals, gevoel laat me daarin soms in de steek, maar dan klamp ik me met mijn verstand vast aan God. Er is voldoende kracht voor iedere dag. Dag voor dag.
Ja, soms zijn de dagen zwart en voel je geen vreugde. Maar dat maakt niet dat je geen of een slechte christen bent. Christus Zelf kende dagen met zwarte randen; dagen waarop Hij het niet meer wist. Hij had verdriet. Hij was een mens, net als wij. Hij snapt het. Hij ging er helemaal doorheen. Hij ging nog veel dieper dan wij. Voor ons.
Ik probeer de dagen stuk voor stuk te bezien. Ook daarover leerde ik iets in de kerk: Kijk niet vooruit. Kijk niet achterom. Kijk naar Boven. En als je valt? Dan zijn daar Gods handen onder je, in de diepte. Die vangen je op. Dieper dan Christus ging, kun jij niet vallen.
Dit artikel voelt eng en kwetsbaar. Maar ik wil ook taboes doorbreken en dit artikel voelt daarom minstens net zo nodig als eng en kwetsbaar. Laten we in de reacties elkaar(s levensovertuiging) respecteren.
Hoofdtaal 
Huh? Wat een maffe uitspraak dat je als Christen ergens altijd blij bent… Je bent toch ook nog steeds een gewoon mens die door het leven gaat. Ik kan me voorstellen dat zo’n uitspraak je raakte en dat je hem hebt onthouden.
Ik denk dat de bijbel en het christendom zeker ondersteunend kunnen werken op ons levenspad, maar dat je er permanent blij van blijft dat is wel erg veel gevraagd denk ik.
LikeGeliked door 1 persoon
Erg mooi geschreven. Vind het knap dat je dit zo deelt met ons.
LikeGeliked door 1 persoon
Een like voor je dapperheid, en omdat je gewoon hartstikke gelijk hebt. Het een sluit het ander absoluut niet uit!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi blog!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi! 💜
LikeGeliked door 1 persoon
Bizar hè dat je bijna banger voor reacties over je geloof bent dan over je depressie. Uit 1 van mijn favoriete films komt de uitspraak wind mee is wind tegen als je de andere kant op wil. Het geloof is mooi maar niet zaligmakend. Krachtige blog dit.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een prachtig artikel! Dapper dat je het deelt en het is echt precies de spijker op z’n kop. Christenen kunnen ook depressief zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldig hoe jij krachtig bent in je kwetsbaarheid. Vreugde is niet hetzelfde als blijheid. Als je diep in je depressie zit en alles om je heen zwart is. Als je geen (zicht op een) uitweg hebt. Dan tóch is God er. Omdat Hij heeft gezegd: Ik bén bij je, alle dagen, tot aan het einde der tijden.
Hij is er. Ook als jij Hem niet (kan) zien. Als je Hem niet voelt. Hij is er. Naast je. Bij je. Hij weet. En Hij draagt (zoals in dat gedicht ‘voetstappen op het strand’).
En dát weten, dat is vreugde.
Liefs en zegen!
LikeGeliked door 1 persoon
Knap stukje.
Zelf heb ik er niet veel mee.
Ik geloof wel dat er iets is.
En als je steun uit wat voor geloof ook kan halen is dat geweldig.
Zo was mijn moeder, katholiek, ik ook dus, maar mijn moeder was niet bang te sterven een maand geleden.
Nou ik wel hoor, en ik zou willen dat er iets was wat mij minder bang zou maken.
Misschien als ik ook 92 mag worden, ik dan misschien minder bang ben.
LikeGeliked door 1 persoon
Kwetsbaar is mooi ❤ Juist fijn dat je dit deelt! Ik vind het mooi om te lezen dat je ook al kun je het zelf soms even niet meer voelen, toch kunt blijven geloven dat je kracht krijgt.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoewel ik gelovig opgevoed ben heb ik niets met “geloof”, nou ja niet “het geloof” . Maar ook gelovigen zijn maar gewoon mensen en eigenlijk is het triest dat er moed voor nodig is om dit log te schrijven. .
Ik geloof in mezelf, en dat is me ook niet zomaar aan komen waaien, dat geloof in mezelf is óók niet altijd genoeg geweest om me op de been te houden, net als jouw geloof dat niet altijd kon of kan. maar het kwam goed. Fijn dat er dus ook gelovige leiders zijn die wat meer in het echte leven staan, daar zul je vast veel steun van ondervonden hebben. En of er nu mensen voor je bidden of duimen maakt in wezen niet zoveel verschil, het gaat om de wetenschap dat mensen naar je willen luisteren, je willen troosten en een hart onder riem willen steken of dat nou biddend of duimend gebeurt.
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt dat je deze blog met de wereld wilde delen. Het was precies de reminder ik nodig had! 🙂 Het is Christus die kracht geeft, één dag tegelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Dapper dat je erover schrijft! Herkenbaar, ik ben als christen ook erg depressief geweest, maar ik moet er wel eerlijk bijzeggen: nooit zo depressief als toen ik nog geen christen was. Het is een lastig onderwerp.
LikeLike
Dankjewel dat je dit deelt. Ik denk zelf dat het ook echt anders zou zijn voor me als ik niet altijd had geweten van Gods zoon. Dan wordt het uitzichtloos.
LikeLike
Ja, inderdaad dat. Die uitzichtloosheid was het ergste aan de depressie, hij was alsnog soms donker, maar wel met een diep weten van hoop. Zelfs als ik dat niet ervaarde.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat goed dat je dit deelt Naomi. Ik herken wat je vertelt. Ik heb ook regelmatig sombere periodes en al zolang… Zo is elke winter een strijd voor mij. Ik denk dat er met de vreugde van het geloof iets heel anders wordt bedoeld dan dat je niet depressief kan zijn. Het is een innig en diep weten dat Hij er is, ook op die moeilijke momenten. Zelfs boos op Hem zijn, omdat je je toch weer zo rot voelt, kan. Hij kan dat hebben. Kijk maar naar de psalmen en klaagliederen. Ik ben blij dat die ook in de Bijbel staan.
LikeLike
Helemaal met je eens, dat vreugde van het geloof iets anders is dan niet depressief (kunnen) zijn. Mooi wat je zegt over de Psalmen. Die geven inderdaad elke situatie van het leven zó mooi weer.
LikeLike