Mijn gewicht en ik voeren al ongeveer mijn hele leven een strijd. Ik was als puber de zo welbekende jojo, maar inmiddels heb ik geen enkele invloed meer op mijn gewicht. Ik kwam kilo’s aan, terwijl ik echt een prima gezonde leefstijl had. En toen, opeens, begon ik veel af te vallen. Ik had mijn eetpatroon niet veranderd. Meer bewegen deed ik ook niet, maar opeens verlieten die kilo’s me. Ik verzweeg dat in eerste instantie, maar het werd zichtbaar. Als me werd gevraagd hoeveel ik was afgevallen, noemde ik meestal geen getallen. Ik wilde namelijk niemand triggeren, zoals ik zelf wel constant getriggerd werd.
Goede voornemens
Door mijn baan in het onderwijs had ik veel vrouwen om me heen. Mijn gewicht is iets waar ik controle in zoek in onzekere tijden. Inmiddels weet ik dat mijn autisme hierin ook een rol speelt. Ik zoek controle en niets is dan fijner dan cijfertjes.
Stiekem was ik er altijd mee bezig. Minstens twee keer per dag stond ik op de weegschaal en ik liet die weegschaal dan bepalen hoeveel ik op een dag zou kunnen eten. Ik snoepte nooit en had ook geen snoep of koek in huis. En dan werd het weer januari. Als ik me in de pauze in de personeelskamer meldde, ging het steevast over afvallen. De slanke collega’s concurreerden met elkaar over hoeveel kilo er al af was en hoe ze dat voor elkaar hadden gekregen. Ik trok me dan terug of hield maar gewoon geen pauze. Ik kon het niet aanhoren, al dat gedoe. Het maakte me alleen maar gek, want ik kon doen wat ik wilde, maar controle op mijn gewicht had ik niet meer, zoals ik dat jaren eerder altijd wel had gehad.
Eten analyseren
Dan waren er nog studiedagen met gezamenlijke, door een cateringbedrijf geleverde maaltijden. Tijdens zo’n maaltijd gingen diverse collega’s over tot de analyse van wat ze aten. Wat zat erin? Hoeveel calorieën zouden dat zijn? Bevatte dat lactose? Gluten? Hoeveel koolhydraten en welke E-nummers? Begrijp me niet verkeerd, als je last hebt van allergieën begrijp ik heel goed dat je daar vragen over stelt. Maar de hele hype van mensen die niets mankeren en toch van alles ineens niet eten, vind ik heel vermoeiend. Gedurende de maaltijd werd uitgebreid geanalyseerd wat we aan het eten waren en meestal deden ze er dan nog een schepje bovenop en werden allerlei diëten en verloren kilo’s besproken.
Ik wil gewoon eten!
Eerlijk gezegd dreef het me tot wanhoop. Kunnen we niet gewoon gaan eten? Genieten van het lekkers dat op ons bord ligt zonder dat te analyseren? En kunnen we alsjeblieft een maaltijd met elkaar eten zonder dat het over gewicht of calorieën moet gaan? Ik wil namelijk heel bewust niet weten hoeveel calorieën ik zit te eten. Dat roept bij mij alleen maar weer behoefte aan controle op. Ik vermijd dus zorgvuldig alle informatie over calorieën. Mijn collega’s niet. Lekker doen, maar mensen, kijk eens naar je maatje 36/38 en ga dan gewoon eten.
Ik stel me zo voor dat collega’s dachten dat ik geen enkel issue had met eten. Ik bemoeide me immers niet met hun gesprekken over kilo’s en calorieën. Niets is minder waar. Ik was er wél mee bezig, maar ik probeerde ook mezelf in toom te houden en gewoon gezond te blijven eten. Dat lukte me, maar kostte wel moeite. Dus nóg een keer de oproep: Zullen we weer gewoon gaan eten? Dan doe je de analyse maar met je diëtist. O, dan hoeft ’t zeker al niet meer? Dan was ’t dus ook niet nodig. Eet smakelijk!
Hoofdtaal 
Pffff zo herkenbaar! Ik hoop echt dat mensen na onze artikelen eens anders gaan denken en kijken naar gewicht. Mooi geschreven meis, heel dapper!
LikeGeliked door 1 persoon
Te gek en er is zoveel om over te praten in het leven..Dat moet in die leraarskamer bij jullie niet gezellig zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Erg mooi geschreven en ik deel je mening zeker. Door mijn depressie en medicatie gebruik is mijn gewicht ook erg heen en weer geschommeld, iets wat ik inmiddels zo goed mogelijk probeer te accepteren, het hoort er nou eenmaal bij. Vind het alleen vervelend wanneer mensen een opmerking maken dat ze me zo dun vinden, want het is iets waar ik op zo’n moment vrij weinig aan kan doen.
LikeLike
Ja, opmerkingen van anderen zijn niet echt prettig. Dat ben ik met je eens. En ’t is nooit goed. Eerst zeuren ze dat je te dik bent, nu heb ik een gezond gewicht en begint iedereen ineens te mekkeren dat ik zo mager ben. Zucht…
LikeLike
Goede oproep! Ik ben voor 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
‘Gewoon eten’ dat zou hier op een tegeltje in huis kunnen hangen.
Als spreuk dan 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
*ziet spontaan allemaal voorbeelden van ‘gewoon eten’ aan de muur hangen*
LikeGeliked door 1 persoon
Team Gewoon Eten! Of meer: team ‘leef en laat leven/eet en laat eten’. Als iemand geen suiker/koolhydraten/noten/E-nummers/vlees kan/wil/mag eten, prima. En ik wil er bij het koken of het uitkiezen van de eetgelegenheid ook best rekening mee houden. Maar dan verwacht ik wel dat je een gezellige tafelgenoot bent. En dat wil zeggen dat je het ook over iets anders kunt hebben dan wat er allemaal niet goed is aan eten.
LikeLike
Precies dat dus. Als je iets niet mag, snap ik dat je je daar netjes aan houdt. Maar dan hoeft het er inderdaad niet de hele maaltijd over te gaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Fijne blog. Deels ook herkenbaar, zij het soms van ‘andere zijde’. Wanneer eten je gevangen hield, alles om eten en gewicht leek te gaan, terwijl het eigenlijk helemaal niet om eten ging. Het was simpelweg (naja simpel) een manier om die verrekte controle te hebben. Terwijl dat geen controle is.
LikeLike
Nee, het gaat inderdaad niet om het eten. Er zit meer achter. Dat maakt het ook zo ingewikkeld.
LikeLike
Ik vind het een goed plan. Moet er tegelijk bij zeggen dat ik in mijn omgeving weinig mensen ken die lijnen of diëten en er dan ook nog überhaupt over praten.
LikeGeliked door 1 persoon
Eten is inderdaad vaak een hot topic. Mensen kiezen heel bewust wat ze wel en niet willen of soms niet kunnen eten. Ik vind het een gedoe en wil er liever niet aan meedoen.
LikeGeliked door 1 persoon
Daarom werk ik zo graag met mannen. Die zeggen overigens allemaal dat ze er liever ‘één waar wat aan zit hebben’.
LikeGeliked door 1 persoon
In mijn omgeving speelt het onderwerp niet, bij mij al helemaal niet en ik doe dus al wat je vraagt, ik eet gewoon. alleen helemaal zonder zout toe te voegen vanwege de bloeddruk. Een weegschaal heb ik zelfs niet in huis en ik zou op geen 5 kg na kunnen zeggen wat ik weeg. Waarschijnlijk wel wat te zwaar voor m’n lengte maar ik zit nu beter in mijn vel dan vroeger toen ik rond de 50 kg woog en véél te licht was.
LikeLike
Kijk, en dat zou ik dus ook willen zeggen. Gewoon lekker in je vel zitten is prima. Ik werk er nog aan. Niet aan dat gewicht, wel aan die uitspraak.
LikeLike
Super interessant om te lezen. Ik ben het langs de ene kant volledig met je eens, maar langs de andere kant toch ook weer niet helemaal. Zo ben ik al vrijwel mijn hele leven te dik geweest (maar dan ook écht té dik!). En ik bevond mij ook vaak tussen maatjes 36/38 die niets anders deden dan klagen over hun ‘dik’ lichaam en hun eten analyseren. Ik voelde mij er in zulke situaties dan altijd vervelend bij dat ik, als enige persoon met het échte dikke lichaam, wel gewoon wilde eten. Zonder mijn eten te analyseren en calorieën te tellen. Ik wilde mij gewoon goed voelen in mijn vel, ongeacht hoeveel ik woog.
Sinds ongeveer een jaar ben ik nu opnieuw aan mijn gewicht beginnen werken omdat ik weer slecht in mijn vel begon te zitten. Té is té, zeg maar. Mijn gewicht was simpelweg ook ongezond! En aangezien ik een rasechte jojo ben vind ik het, voor mezelf, heel belangrijk om de controle te behouden door calorieën te tellen. Ik zou véél liever ook ‘gewoon eten’, maar als ik ‘gewoon eet’ dan vliegt mijn gewicht ook weer de hoogte in. Het is sowieso wel iets waar ik naartoe wil werken hoor, dat eten zonder mijn eten constant te analyseren. Maar voor nu lukt het nog niet. Ik schrijf er ook over op mijn blog omdat dat mezelf motiveert.
Ik begrijp je ‘Zullen we weer gewoon gaan eten?’-oproep dus wel hoor. Ik wou alleen dat het zo simpel was!
LikeLike
Dank voor je eerlijke reactie. En ja, ook ik ben veel te dik geweest. Nu heb ik een gezond gewicht, maar ik merk dat al dat praten over eten me nog steeds irriteert. Ik vind gezond eten ook belangrijk en ik snap dat er grenzen zijn. Die neem ik zelf ook zeker in acht. Maar het lijkt me toch gezond om gewoon te lunchen. Dat is de boodschap. Geniet van de dingen die je wél eet. Veel beter dan ze analyseren;)
LikeLike