Kleur je kalm

Mijn gebrek aan creativiteit
Creativiteit is nooit mijn sterkste kant geweest. Ik had er het geduld en de vaardigheden niet voor. Ik denk niet dat ik als kind ooit een kleurboek vol heb gemaakt. Ik kan me zelfs nog herinneren dat ik als kleutertje een keer een kleurplaat af moest maken. De rest zat in de kring, ik zat daar nog aan mijn tafeltje. Mijn kleurplaat moest af, maar mijn hand deed zeer van het veel te krampachtig vasthouden van het potlood en ik wilde gewoon bij de anderen in de kring zitten.

Op de basisschool moest er elk jaar een surprise gemaakt worden voor Sinterklaas. Dat was ieder jaar een klein drama, dus schakelde ik altijd een hulplijn in. Toen die hulplijn een jaartje niet beschikbaar was, kreeg ik van de leerkracht een negatieve opmerking over de kwaliteit van mijn surprise. Ik zou me er nóg kwaad over kunnen maken. Meer dan dat kon ik gewoon niet! Zeker niet in een tijd dat we nog nooit van Pinterest hadden gehoord.

Op de middelbare school volgde ik het vak tekenen. Ik ging heel snel over op abstract werken. Dat kon ik namelijk wél. Lekker simplistisch, maar de boodschap erachter sprak altijd boekdelen. Stiekem vond ik dat zelfs leuk.

Creativiteit en het onderwijs
Na de middelbare school ging ik naar de PABO. Juist ja, geen beste plek als je niet zo creatief bent aangelegd. Ik geef eerlijk toe dat ik regelmatig werk van mezelf inleverde als zijnde werk van een leerling. Er was nooit een leraar die dat zag. Mijn niveau lag duidelijk niet hoger dan dat van een basisschoolleerling.

Als gediplomeerd juf moest ik zelf tekenen gaan geven. Eh…probleempje. Ik loste dat probleem op door te werken met leskaarten. Ik haalde mijn inspiratie van internet en maakte leskaarten voor de kinderen. Stap voor stap legde ik op die leskaarten alles uit, met voorbeelden (uiteraard ook van internet). Veel kinderen waren veel creatiever dan ik en dat durfde ik rustig toe te geven.

Zit het er dan toch in?
Een paar maanden geleden kwam ik thuis te zitten. Ik begon aan mijn surprise voor Sinterklaas. Ik kwam bij het deel waarbij ik aan het verven sloeg en ik maakte iets unieks mee: Ik vond het leuk! Ik merkte dat ik avonden kon gaan zitten met m’n verf en m’n kwasten en dat ik dat heel ontspannend vond. Ik genoot er echt van.

Ik besloot mijn creativiteit nog eens een kans te geven en kocht een kleurboek. In eerste instantie ging ik maar voor zo goedkoop mogelijk, want ja, ik zou dit waarschijnlijk hooguit één dag leuk gaan vinden. Het ging heel anders. We zijn inmiddels vele maanden verder; ik heb stapels kleurboeken en kleurdozen in huis en ik kleur bijna dagelijks. Ik vind het heerlijk.

Kleur je kalm
Als ik ga zitten met een kleurplaat, voel ik dat ik ontspan. Soms zet ik een muziekje op, soms staat de TV aan op de achtergrond, maar heel vaak is het ook gewoon stil.
Er is me vaak verteld dat ik gevoel ‘er moeten laten zijn’. Ik kan niks met zo’n uitspraak. Hoe moet dat dan? Het lukt me niet. Ik denk dat kleuren mijn manier is van gevoel er laten zijn. Al kleurend komt de ene na de andere gedachte voorbij. En ja, gedachten zijn geen gevoelens, maar toch vind ik dat dit mijn invulling is van gevoel er laten zijn. Ik word heel rustig van kleuren en er kunnen soms zomaar ineens uren verstreken zijn als ik weer op de klok kijk.

Hoe volwassen ben ik?
Tot slot vraag ik mezelf al kleurend soms af hoe volwassen ik ben. Mwa, volwassen genoeg, constateer ik dan. Ik denk niet dat het kleuren nog gaat stoppen, ook niet als ik ‘beter’ ben. Heel stiekem hoop ik gewoon dat ik op een dag een kleurende bejaarde word. Lijkt me heerlijk!

25 gedachten over “Kleur je kalm

  1. Ik vind kleuren helemaal niet kinderachtig! Gewoon lekker blijven doen als je er zo van geniet 🙂 Moest wel lachen om je verhaal van de pabo, haha.

    Geliked door 1 persoon

  2. Wat heerlijk dat je iets hebt gevonden dat goed voor je werkt. Ik hoor altijd veel positieve verhalen over kleuren voor volwassenen. Ik heb het zelf toen natuurlijk ook geprobeerd, maar ik werd ongeduldig en kreeg een gevoel van Waarom, waarheen en waarvoor. In plaats daarvan mijmer ik nu dagelijks 30 minuten voor me uit ; )

    Like

    1. Haha, best een beetje herkenbaar. Ik had dat gevoel ook altijd met kleuren. Maar nu heb ik er blijkbaar de rust voor. Dat heb ik dan weer niet voor 30 minuten voor me uit mijmeren. Te weinig afleiding dan;).

      Like

  3. Wauw, wat mooi! Ik heb een “kleurboek voor volwassenen” in mijn kast staan, met een duizend-en-één-nacht-thema. Supermooi. Dat boek pak ik weleens als ik zin heb om even een uurtje (of twee, drie) creatief – en niet al te ingewikkeld – bezig te zijn. Zónder mijn laptop… Maar zo vaak komt dat niet voor, want ik denk dat er nog maar vijf pagina’s in dat boek kleur bevatten. 😀

    Like

    1. Dat is het ook ja, je hoeft gewoon even niet na te denken. Dat moet ik bijvoorbeeld bij m’n journal wel. En ach joh, dat boek komt vast een keer vol. Of niet, ook prima;).

      Like

  4. Ik vind kleuren ook fijn. Het liefste met een luisterboek of een Baantjer-aflevering aan 😉 Al moet ik toegeven dat kleuren in combinatie met een oude James Bond me tijdens mij verhuizing ook kon ontspannen.

    Like

    1. Ja, een luisterboek heb ik er ook graag bij aan. Of gewoon van die zinloze TV die je anders niet zou kijken.

      Like

  5. Klinkt heerlijk, en ziet er mooi uit ! Ik vind de opmerkingen die je in het verleden hebt gekregen en het feit dat je een kleuter zo’n kleurplaat verplicht af laat maken, wel erg overigens. Lijkt me erg slecht voor het plezier en de creativiteit.. Mooi dat je die toch weer terug hebt gevonden.

    Like

    1. Ach ja, ik ben ook juf geweest. Ik snap ’t wel. Ik zal wel hebben zitten dromen tijdens de eigenlijke kleurtijd ofzo.

      Like

  6. Ik ben zelf aardig creatief dus vind het altijd heerlijk om te tekenen, schilderen etc. Maar kleuren is iets wat ik dus verschrikkelijk vind. Ik word er gewoon chagrijnig van als de kleuren net niet goed bij elkaar passen en kan me daar dan ook ontzettend druk om maken. Dus als ik wil ontspannen ga ik juist niet kleuren 😉

    Like

    1. Hahaha, grappig. Tekenen en schilderen mislukt bij mij vaak, dus daar heb ik dat dan weer bij.

      Like

  7. Wat fijn dat je in kleuren zo’n rustgevende bezigheid hebt gevonden. Echt een fijne manier om even je gedachten te verzetten! Enne, eigenlijk vind ik het ook heel creatief dat je voor je leerlingen kaarten opzocht om toch tekenen te kunnen geven. Dat is dan weer een creatieve oplossing, toch?! 🙂

    Like

  8. Creativiteit heeft vele vormen, wat mij betreft is tekenen een talent, een talent dat ik helaas niet bezit en kleuren is ook al niet mijn ding.Tekenen vons ik op school vreselijk, tótdat we op de huishoudschool een lerares hadden die grote voorgetekende poppen uitdeelde die we dan met gekleurd papier of lapjes aan mochten kleden.Mijn cijfer ging ineens van standaard een 5 naar een 8. Laat me rommelen mat lapje of papier en de surprises worden altijd een succes al is de afwerking meestal reuze rommelig . Mijn hoeden van waardeloze materialen zijn “logberoemd” uit de tijd dat ik Beatrix in de troonrede persifleerde. Dus in sommige dingen ben ik creatief, in andere niet en daar vallen tekenen en kleuren helaas onder.
    O wacht, ik laat je even zien wat ik bedoel met een hous maken van waardeloze spullen met een logje van voor jouw tijd hier”

    https://rietepietz.wordpress.com/2017/09/21/hare-loghoogheid-bedankt-u/

    Like

    1. Dat snap ik echt helemaal, dat zo’n lerares die met voorgetekende poppen komt dan een uitkomst is. Ik ga snel kijken naar de logberoemde hoeden. Ben benieuwd!

      Like

      1. Het ging daar misschien ook minder om het tekenen dan wel om “iets met stofbewerken” te doen en dát vond ik leuk.

        Like

  9. Ooh, ik vind kleuren ook zo leuk en ontspannend om te doen! Heb meerdere kleurboeken liggen. Heb alleen nog geen enkele plaat helemaal ingekleurd, want daar heb ik te weinig geduld voor, haha.

    Liefs,
    Marloes

    Like

Reacties zijn gesloten.