In onze huidige maatschappij lijken we altijd maar bereikbaar te moeten zijn. Even snel een vraag beantwoorden via de app, je telefoon altijd bij je hebben en denk erom dat je je mail direct beantwoordt. Ik merkte dat die eeuwige bereikbaarheid me veel onrust bracht en zocht naar oplossingen.
Bereikbaar voor
iedereen?
Voor mezelf zie ik wel een verschil tussen bereikbaar zijn voor collega’s
of voor anderen. Ik vind het bijvoorbeeld belangrijk dat mijn familie en
vrienden me in geval van nood kunnen bereiken. Dat kan ook, want ze kennen het
nummer van mijn vaste telefoon. Als mijn mobiele telefoon dus even op stil
staat, kunnen ze me gewoon bereiken.
Als collega’s me wilden bereiken, had ik daar in mijn vrije tijd behoorlijk wat moeite mee. Ik zou het liefst na een werkdag naar huis gaan en dan niet meer na hoeven denken over werk, tenzij ik daar zelf voor kies.
Op vrijdagmiddag was ik vrij. Ik leerde mezelf dat ik mijn werkmail niet meer thuis zou lezen, tenzij dat een bewuste keuze was. Als ik nog even thuis wilde werken, vond ik de werkmail lezen prima, maar niet ‘even tussendoor’. Als iemand me op vrijdagmiddag mailde, las ik dat soms pas op maandagochtend. Ik vond dat fijn, want dan had ik er in ieder geval in het weekend niet over na hoeven denken. Het werd me echter door mijn werkgever verweten: “Het is nu maandagochtend en je hebt het net pas gelezen? Het is vrijdagmiddag al verstuurd. Je kan thuis toch ook je mail lezen?” Ja, dat klopt, maar stiekem was ik er trots op dat ik de mail pas op maandagmorgen had gezien.
Ik ben (even)
onbereikbaar
Thuis ben ik heel makkelijk met onbereikbaar zijn. Mijn mobiele telefoon
staat vaak op stil en mijn deurbel staat vrijwel altijd uit. Geen gedoe. Appjes
lees ik wel als ik daar zelf zin in heb en niet als er van alles begint te
bliepen.
Sinds kort komen er op mijn telefoon alleen nog meldingen binnen van appjes in privégesprekken. De rest piept niet en geeft geen icoontjes. Die rust vind ik heerlijk.
Op mijn werk vond ik het moeilijker. Mijn werk bracht veel mails en telefoontjes met zich mee. Als ik dan met iets bezig was, zag ik op mijn scherm nieuwe mails verschijnen. Ik zette dus de pop-ups uit. Dat bleek echter niet genoeg, want ik keek toch steeds even tussendoor of er mail was. Ik beantwoordde die mails dan ook maar gelijk, als dat kon.
Effectief werken en je mailbox
Al die mailtjes die ik ‘even tussendoor’ deed, haalden me steeds uit mijn concentratie en kostten daarom best wat tijd. Ik stuitte ergens in een wachtkamer op een artikel over effectief werken en over stress en burn-out. In het artikel werd geadviseerd om je mail niet de hele dag open te zetten, maar om die twee keer per dag te controleren.
De eerstvolgende werkdag besloot ik de mail te sluiten. Aan het begin van de dag keek ik en beantwoordde ik urgente mails. Verder plande ik mails beantwoorden echt in en een uur voor ik naar huis ging, keek ik nog even naar urgente zaken.
Het bracht mij rust. Het was in het begin even wennen om mensen langer dan vijf minuten op antwoord te laten wachten, maar het bleek uiteraard (voor de meesten!) geen probleem te zijn. De belangrijkste les voor mij was dat het prima is om even onbereikbaar te zijn. Mensen kunnen best even wachten op antwoord.
Hoofdtaal 
Wat goed dat je het zo hebt aangepakt! Ik heb zelf de meldingen op mijn mobiel standaard op stil staan. Dus geen gezoem bij appjes (of laat staan Facebook-meldingen), maar alleen geluid als ik gebeld word. Dat vind ik inmiddels heel prettig.
LikeLike
Oh ja, brrr…Facebook-meldingen…
LikeLike
Mijn smartphone staat standaard op ‘niet storen’. Via de mail ben ik wel goed bereikbaar, maar daar kan ik voor kiezen om ernaar te kijken. De telefoon vind ik zo’n indringer.
LikeLike
Groot gelijk. Ik vind het overigens opvallend hoeveel mensen eigenlijk helemaal niet blij zijn met dat altijd maar bereikbaar (moeten) zijn.
LikeLike
Ik ben vaak onbereikbaar en krijg daar wel eens opmerkingen over… maar ik heb geen nood aan het constant gepingel van mijn smartphone.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi beschreven en super herkenbaar. Loslaten = TOELATEN heb ik vanochtend gelezen
LikeLike
Loslaten is toelaten. Die klinkt goed. Ga ik onthouden.
LikeLike
Ik heb privé geen whatsapp, alleen op mijn werktelefoon (die dus op mijn werk blijft). Er zijn maar een paar app’s die mij pushberichten mogen sturen (een paar spelletjes), en het berichtencentrum mag dat doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn mobiel staat heel vaak op stil. Ook heb ik alle groepen op WhatsApp ‘gedempt’, zodat ik daar geen meldingen van krijg. Ik ben goed in het wegleggen van mijn mobiel, heel fijn vind ik dat.
Liefs,
Marloes
LikeGeliked door 1 persoon
Tuurlijk kan dat. Bij CIEP leer je zelfs om je mail maar twee keer per dag te openen en te reageren. Ik heb alle meldingen uitstaan en kan de mail goed negeren, dus heb er niet zo’n last van.
LikeLike
Ik merk dat ik het er ook zelf naar maakte. Ik reageerde altijd snel, dus verwachtten mensen van mij altijd een snelle reactie. Was zowel voor mij als voor anderen goed om af te leren.
LikeLike
Wat goed dat je dit hebt gedaan zeg! Ik heb zelf van bijna alles mijn meldingen uitstaan; behalve voor belangrijke telefoontjes en mijn mail. Ik heb zelf al een tijd geen Facebook meer en op Instagram heb ik een timer ingesteld, ik vind het heerlijk al die rust.
LikeLike
Over die timer op Instagram lees ik dus bij meer mensen. Het lijkt me eigenlijk ook wel wat, maar ik ben nog te lui geweest om me erin te verdiepen hoe ik dat moet doen.
LikeLike
Het is niet eens zo heel ingewikkeld, je gaat naar je profiel, klikt op het menu en vervolgens ga je naar ‘mijn activiteit’
LikeLike
Ik vind het echt niet te snappen dat werkgevers zo lichtzinnig met vrije tijd omspringen… Goed dat je het zo hebt aangepakt! Ik heb ook alle geluid uit gezet. Zelfs van een privé Messenger groepje met m’n schoonfamilie omdat daar echt 8653412 berichten in gepost worden en ik het irritant vind om daar elke keer melding van te krijgen. Ik lees het wel als ik er zin in heb en mijn vriend krijgt ook alles te zien dus ik mis niets bijzonders 🙂
LikeLike
Ja, ook familieberichten staan bij mij op stil. Als ’t écht belangrijk is, bellen ze wel;).
LikeLike
Mensen kunnen zeker wachten. Ik lees mijn persoonlijke mail nauwelijks. Ongeveer één keer per week. Als het belangrijk is, moeten mensen me maar even bellen of appen. Werkmail lees ik echt alleen op mijn werkdagen. En ik val ook geen collega’s lastig buiten (mijn) werktijd om. Behalve als het mensen zijn met wie ik ook graag iets persoonlijks wil delen.
LikeLike
Persoonlijk contact met collega’s is inderdaad weer wat anders. Hoewel ik het soms lastig vond dat er dan soms snel toch een vraag over werk tussendoor kwam. Jouw balans klinkt echt heel erg goed!
LikeLike