Thuis is voor mij echt mijn eigen plek. De plek waar mijn boeken staan, de plek waar ik helemaal mezelf kan zijn en de plek waar ik me kan ontspannen. Voor mij hoort daar ook zéker het geluid van de kerkklok bij.
Nieuwbouwhuis
Toen ik mijn appartement kocht, was het complex nog in aanbouw. Na een paar maanden mocht ik gaan kijken in het stuk beton dat mijn appartement zou worden. Dat voelde duidelijk niet als thuis.
Vanaf het moment dat ik de sleutel kreeg, veranderde dat. Ik las mijn eerste boek in het huis (terwijl ik wachtte tot de geschilderde ramen gesloten mochten worden), ik verfde de muren en langzaam maar zeker werd het huis een thuis.
Verhuizen
Mijn bed verhuisde als laatste en maakte mijn thuis compleet. Ik veranderde niet alleen van huis, maar ook van woonsituatie en woonplaats. Ik kwam uit een vrij druk gezin en ging alleen wonen. Dat wende heel snel. Als ik herrie wilde, ging ik wel even terug naar de gezelligheid van het ouderlijk huis. Mijn nieuwe woonplaats wende ook vrij snel.
Ik had gedacht dat ik de eerste nacht in mijn eigen huis geen oog dicht zou doen. Niets bleek echter minder waar. Ik sliep heerlijk. De volgende morgen werd ik wakker van…de kerkklok. Niet zo gek, als je bedenkt dat de kerk zich bijna recht tegenover mijn huis bevindt.
De kerkklok
De kerkklok luidt op het hele en het halve uur. Op het halve uur slaat de klok één keer en op de hele uren geeft de klok met zijn slagen aan hoe laat het is. De eerste dagen hoorde ik iedere keer de klok luiden en werd ik er soms wakker van, maar dat wende al heel snel. Inmiddels hoor ik de klok niet meer bewust.
Een poosje geleden werd de kerk gerenoveerd. De klok was een paar weken niet in gebruik. Toen pas merkte ik hoe de klok mij het gevoel van thuis geeft. Ik hoor de klok niet meer bewust, maar toen hij niet luidde, miste ik hem. Ik miste vooral het lange luiden om twaalf uur ’s middags.
Tijdens slechte nachten moest ik wat langer aan de klok wennen. Als ik niet kan slapen, wil ik eigenlijk niet weten hoe laat het is. De klok blijft het echter onverbiddelijk aan me vertellen. Alleen tussen twaalf en twee uur is het lastig. Dan slaat hij natuurlijk drie keer maar één keer, dus dan raak ik het wel eens kwijt. Maar zodra het twee uur is, weet ik het weer. En ach, inmiddels vind ik dat prima. De klok hoort ook bij de slechte nachten.
Ik ben thuis!
Als ik op vakantie ben, mis ik de klok niet. En toch…na mijn laatste vakantie hoorde ik heel bewust de kerkklok slaan toen ik weer thuis was. Mijn koffer was nog niet uitgepakt, maar ik ging er even voor stilstaan. Ik was thuis! Mijn ‘eigen’ klok sloeg weer. Datzelfde gevoel kan me bekruipen als ik rond de middag thuis aan kom rijden en de klok net begint te luiden. Heerlijk vind ik dat.
Eén van de appartementen in het complex stond pas te koop. Er kwam een kijker. Op het moment dat de kijker buiten stond, luidde de klok. Ik was me daar eigenlijk niet van bewust, maar de kijker wel. De kijker vond het maar irritant. “Daar heb je toch last van?” vroeg de kijker aan de makelaar. Ik zat buiten en hoorde dat, maar ja, ik wilde me er niet mee bemoeien. Had ik dat wel gedaan, zou ik hebben geroepen: “Nee, dat hoor je niet meer, daar slaap je snel genoeg doorheen en het geeft je het heerlijke gevoel van thuis.”
Hoofdtaal 
Mooi hoe zoiets “kleins” (oké, zo’n kerkklok is natuurlijk best wel groot) zo’n bijdrage kan leveren aan je thuisgevoel. Ik dacht trouwens wel dat zo’n kerkklok in de nacht niet zou luiden? Weer wat geleerd 😉
LikeLike
Die gaat gewoon de hele nacht door inderdaad. Gelukkig gaat hij om twaalf uur ’s avonds gewoon maar twaalf keer en niet daarna nog een paar minuten, zoals ’s middags;).
LikeLike
Wat leuk dat zo’n kerkklok het gevoel van thuis voor je geeft. Ik had dit altijd met mijn gewone klok, en moest ontzettend wennen toen deze stuk was. Ondanks dat je het niet bewust hoort, mis je het dan toch inderdaad als het er niet meer is. In het begin had ik vaak het idee dat ik de klok toch hoorde, terwijl de klok er niet meer was.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat grappig ik heb dat ook. De kerktoren is niet ver hier vandaan en het is inderdaad een heel fijn thuisgevoel. Ik heb er ook zeker geen last van. Geen veilig gevoel. Heb ik altijd al gehad en weet niet waarom.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar, ik heb altijd in de buurt van kerkklokken gewoond, ook nu nog en voel dat zoals jij. Het is me een raadsel hoe iemand dat geluid storend kan vinden. In het huis waar ik opgroeide reed ook nog zo’n ouderwets knarsende tram voor de deur langs en gin knarsend en wel daarna de hoek om, ook dat hoor je na een paar keer niet meer maar mis je als het er niet is.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi dat een kerkklok je een gevoel van thuis kan geven. Zoals je het beschrijft kan ik me dat ook heel goed voorstellen. En goed dat je er geen last van hebt!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb ooit kennissen gehad die woonden langs een treinbaan.
Die hoorden dat ook niet meer.
Als ik daar eens was, een enkele keer schrok ik steeds weer.
Het is maar net wat je gewend bent.
LikeLike
Ja, dat klopt ja. Een vriendin van mij woonde ook langs het spoor. Zij hoorde de treinen niet en ik keek bij elke trein weer op;).
LikeLike
Een eigen thuis hebben is zo zalig… en de geluiden rondom je wordt je wel gewoon. Ik heb ooit aan een spoorweg gewoond en ik hoorde de treinen bijna niet meer.
LikeGeliked door 1 persoon