We moeten lief zijn voor elkaar, horen we de laatste tijd vaak. Er is zelfs een hele campagne voor in het leven geroepen. Ik juich dat toe, want een beetje meer liefde in de wereld is altijd goed. En toch… ik vraag wel eens of mensen wat minder lief voor me kunnen zijn.
Als het even tegenzit
Ik had een paar roerige dagen achter de rug. Ik had wat bezoekjes gebracht
aan iemand in het ziekenhuis en dat triggerde me nogal. Uiteindelijk had dat me
ook een paar middagdutjes gekost en dus had mijn hoofd besloten dat het even tijd
was om hélemaal niks te doen. Prima, hoofd.
Toen ik daar net weer van begon op te knappen, stond er een therapiesessie in de agenda. Ik vond dat een perfecte timing. En toen, nét voordat ik naar therapie ging, ging de telefoon. Bellen en ik zijn sowieso een slechte combinatie, maar dit ging over werk. Zodra ik hoorde dat het over werk ging, zat mijn hart in mijn keel en zat ik figuurlijk gesproken tegen het plafond. Ik rondde het telefoongesprek af, appte in blinde paniek een vriendin en mijn moeder, googelde me suf over wat er ging gebeuren en kwam er niet uit. En ergens diep vanbinnen voelde ik tranen roepen dat ze een enkeltje over m’n wangen wilden.
Doe eens niet lief
Ik vond dat de tranen even moesten wachten tot therapie. Dat deden ze niet. Ze kwamen gewoon al in de auto. Eenmaal op de parkeerplaats had ik mezelf weer een beetje onder controle. Ik pakte mijn telefoon om mijn parkeerapp in te stellen en zag een appje van een vriendin. Gewoon, onschuldig, iets over een feestje waar we heen zouden gaan. Ik appte haar terug dat het even helemaal niet ging en ja, toen kwam er dus liefs terug. Ik was ondertussen in de wachtkamer aanbeland. Geen lieve dingen meer sturen; ik zit in de wachtkamer. Maar de tranen waren er al.
Tja, dat komt er dus van. Als iemand lieve dingen tegen me zegt of lieve dingen naar me appt, gaan de tranen stromen. Dat is goed, zeggen ze. Tranen schijnen een goed teken te zijn. Dat vond ik niet, daar in die wachtkamer. Gelukkig was er verder niemand, dus de zogenaamde ramp bleef beperkt.
Toen mijn psycholoog me kwam halen, vond ik: “Zo, alles gaat weer prima, ik heb ’t weer helemaal onder controle. Ik heb straks namelijk nog een afspraak, dus al dat gejank gaan we niet doen.” Maar ja, dat was hij niet met me eens. “Zullen we dat na dit uur zeggen?” Niet doen, ga ik van huilen, van dat soort uitspraken.
Ik dacht daar later nog eens over na. Een dag eerder was me al hetzelfde overkomen, tijdens een telefoontje met de assistente van de huisarts. Die klonk bezorgd, geïnteresseerd. En hop, daar waren de tranen.
Dus ja, mensen, doe met z’n allen eens lief.
Maar als iedereen zo is als ik, moet de productie tissues dan wel stevig omhoog.
Hoofdtaal 
Ik huil ook héél snel op zulke momenten. Niks om je voor te schamen, je tranen mogen er zijn! En hé, het houdt ook je traanbuizen nog eens lekker in shape 😉
LikeLike
Haha, en die zijn belangrijk om in shape te houden :).
LikeLike
Ja, wonderlijk is dat hè, hoe oprechte interesse en warme woorden tranen kunnen triggeren! Heel herkenbaar.
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar! Ik ben sowieso best snel emotioneel en kan al huilen om de kleinste dingen in films of boeken. Als ik dan net een mooie film heb gekeken en mijn vriend thuis komt, is hij altijd meteen bezorgd, haha. Wel heel lief.
Goed dat de psycholoog het niet met jouw beslissing eens was.
LikeLike
Ik ben heel emotioneel maar kan niet huilen. Dat is zo vervelend. Ik huil hoogstens 1 keer per jaar of zo als ik mazzel heb 2 keer. Ik zou het zo graag willen en trouwens ik schaam me er niet voor.
Over dat doeslief; ik ben bijna altijd vriendelijk, beleefd en behulpzaam. Ik weet en kan niet anders. Kijk in de rij aan de kassa altijd of er iemand achter mij staat die veel minder heeft en laat die voor. Laat iemand iets vallen raap ik het op. Ik glimlach en bedank .Ook op het zebrapad als een auto stopt.
maar……. de keerzijde van de medaille is wel dat ik het van anderen ook verwacht. en dat gebeurd dus meestal niet en dan gaan mijn haren overeind staan. Vaak zeg ik er wat van in de trant van een ijzige; graag gedaan!!!!! Dan ben ik niet meer zo aardig, ik zit hier te lachen om mezelf want het is echt niet leuk hoe ik dan ben.
Maar goed ik blijf aardig doen.
LikeLike
Heel goed, om gewoon aardig te blijven. Ik heb er niet altijd het geduld voor. Overigens huil ik meestal ook niet heel makkelijk, maar het kan zo heerlijk opluchten 😊.
LikeLike
Ik ben minder gevoelig, verbaas me vooral dat mensen dingen niet zien. Hoe makkelijk is het om even je hand uit te steken? Daar is #doeslief voor bedacht geloof ik, omkijken naar elkaar. Waarschijnlijk omdat we een complete narcistische selfie generatie aan het creëren zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn dochter had thuis een bordje op de muur hangen.
Zeg iets liefs.
Helaas heeft het niet geholpen en zijn ze gescheiden.
Kan er nog niet aan wennen.
En altijd maar lief zijn?
Lijkt me erg vermoeiend.
LikeLike
Kan me voorstellen dat je daar (nog) niet aan kunt wennen. Altijd gaat niet hè, maar ons korte lontje mag soms ook best wat langer.
LikeLike
“Een enkeltje over mijn wangen”… Ik snap dat je daar niet altijd op zit te wachten, maar jeetje, zo mooi beschreven! :O
LikeLike
Dankjewel!
LikeLike
Op zich niets mis met tranen en natuurlijk zijn we allemaal verschillend, ook in het “huilpatroon” Normaal gesproken gaan er jaren voorbij zonder dat tranen om een enkeltje (leuk) over m’n wangen vragen. Maar in het eerste logje waarin is schreef over de dementie van mijn man heb ik inderdaad gevraagd vooral niét al te lief te zijn of me op te hemelen, ondanks dat zit ik toch regelmatig met een dikke strot m’n reacties te lezen, omdat iedereen zo lief is. Dus ja, ik herken het wel.
LikeGeliked door 1 persoon
Lief zijn werkt aan 2 kanten… ik ben lief voor de mensen die lief zijn voor mij… voor anderen ben ik iets minder lief.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik huil dus totaal niet snel, wat soms ook erg moeilijk kan zijn. Want op sommige momenten moet het er gewoon uit, maar dan komt t niet. En kom ik niet verder dan voor me uit staren met droge ogen.
LikeLike
Ik huil dus ook niet snel, maar als er eenmaal paniek is en mensen gaan lief doen, dan komen de tranen. Maar je hebt gelijk, soms is huilen beter dan inslikken. Eigenlijk altijd;).
LikeLike
Wel heel mooi om te horen dat er mensen zijn die je op dat soort mensen een lief bericht sturen, ook al kan dat inderdaad wel de nodige emoties oproepen. Wat rot dat het telefoontje over werk veel met je deed!
Ik ben zelf ook wel iemand die snel huilt, maar eigenlijk knap ik in die zin vaak juist op van lieve berichtjes. Die zorgen er juist voor dat ik mijn tranen kan drogen en weer een beetje kan lachen. Maar dat hangt natuurlijk wel van het berichtje en de timing af. Huilen kan me in ieder geval wel soms enorm opluchten.
LikeLike
Huilen kan zeker weten opluchten. Alleen liever niet in wachtkamers😜.
LikeLike
Ooh zo herkenbaar inderdaad. Ik ga er in situaties als ik al op t randje zit en iemand doet lief ook van huilen en als je dan ergens bent waar je dus niet wilt huilen… Maarja, lief is toch goed en tranen zijn soms eigenlijk ook wel goed inderdaad 🙂
LikeGeliked door 1 persoon