Boekenpraat: De jongen die zijn vader naar Auschwitz volgde (Jeremy Dronfield)

Het verhaal
“Als je wilt blijven leven, moet je je vader vergeten.” Dit advies krijgt de Joodse Fritz Kleinmann van een goede vriend. Hij verblijft samen met zijn vader Gustav in concentratiekamp Buchenwald. Al in 1939 werd Fritz naar Buchenwald gebracht. Eigenlijk zou zijn vader daarheen moeten, maar die was niet thuis toen de SS kwam en daarom werd Fritz meegenomen.

Gustav wil in ruil voor zijn zoon naar Buchenwald gaan en meldt zich daarom vrijwillig als hij hoort dat zijn zoon is opgepakt, maar de SS neemt vader en zoon beiden mee. Gustav en Fritz bouwen mee aan Buchenwald en worden, als het kamp eenmaal is opgebouwd, gedwongen tot allerlei andere arbeid.

Dan volgt de dag dat vader Gustav te horen krijgt dat hij op transport moet naar Auschwitz. Fritz wil met zijn vader mee. Hij kan hem toch niet in de steek laten? Op dat moment adviseert een goede vriend hem dat hij zijn vader moet vergeten. Fritz kan dat niet en laat zijn eigen naam toevoegen aan de lijst met namen voor het transport naar Auschwitz.

Dit boek beschrijft de ervaringen van vader Gustav en zoon Fritz in de ruim vijf jaar die zij in concentratiekampen doorbrachten. Het beschrijft de dwangarbeid, de hopeloosheid, de wil om te overleven en de gruwelen van de misdrijven die in de kampen gepleegd zijn.

Mening
In het voorwoord wordt gezegd dat dit boek leest als een roman. Ik vond dat echter zelf niet. Het boek leest wel ‘makkelijk’, maar ik las het meer als een informatief boek dan als een roman.

Het boek is gebaseerd op het dagboek van Gustav Kleinmann, dat hij bijhield in de concentratiekampen. Ook zijn de verhalen van Fritz gebruikt.

Fritz vond het belangrijk dat de verhalen verteld bleven worden: “Wat de nachtmerrie betrof: daar zou nooit een eind aan komen zo lang zijn leven duurde en zijn herinneringen bleven.” Fritz heeft op veel plekken over zijn herinneringen verteld en in dit boek zijn de herinneringen dus vereeuwigd. Er is gedegen onderzoek gedaan door de auteur en alles berust op bronnen en waarheid. Ik vond het zeer indrukwekkend. Soms zó vreselijk dat het eigenlijk onvoorstelbaar was, maar helaas was het werkelijkheid.

Het maakte me dankbaar voor ons relatief veilige leventje. Zoals in het boek staat: “Ze namen hun verleden met zich mee omdat ze begrepen dat de levenden de herinneringen van de doden moesten verzamelen en meedragen naar een veilige toekomst.” Dit boek draagt zeker bij aan die herinneringen.

Dit boek ook lezen?
Je koopt het boek ‘De jongen die zijn vader naar Auschwitz volgde’ bijvoorbeeld bij bol.com.

Boekgegevens
Titel: De jongen die zijn vader naar Auschwitz volgde
Auteur:
Jeremy Dronfield
Uitgeverij:
Boekerij
Genre:
Tweede Wereldoorlog – concentratiekampen
Pagina’s:
431

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.

9 gedachten over “Boekenpraat: De jongen die zijn vader naar Auschwitz volgde (Jeremy Dronfield)

  1. ik ga het boek lezen, je recensie nodigt me daar sterk toe uit. ”Het maak me dankbaar voor ons relatief veilige leventje”, ik hoop niet dat dat ook mijn opmerking achteraf, na het lezen van het boek, is. Heel vaak wordt de Tweede Wereld Oorlog als maatstaf genomen, een makkelijke maatstaf voor goed en kwaad, omdat de zaken nogal escaleren in een bloedige oorlog. En zeker achteraf is het dan makkelijk om de juiste keus te maken, als je in diezelfde positie zou hebben gezeten.

    Maar dat is nu juist het moeilijke van ons huidige makkelijke leventje, het is nu even niet zo makkelijke om de juiste positie te kiezen. Het is heel goed om lering te trekken van de WO II, maar misschien nog beter lering te trekken van de tijd vorafgaande aan de WO II, toen de wapens nog niet kletterden en de situatie nog veel onduidelijker was. De tijd waarin het socialisme en het nationaal socialisme nog in woorden elkaar te lijf gingen.

    Like

    1. Wat een mooie reactie. Het klopt inderdaad dat de juiste positie kiezen niet makkelijk is. Wat me vooral raakt aan de Tweede Wereldoorlog is hoe men ‘mens’ probeerde te blijven, in letterlijk beestachtige omstandigheden. Bij ieder boek dat ik erover lees, raakt dat me opnieuw.

      Like

  2. Klinkt inderdaad als een mooi maar intens en heftig boek. Lijkt me wel iets te zijn wat ik graag zou willen lezen, dus ik voeg het toe aan mijn te lezen lijst. Thx voor de tip!

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.