Op allerlei terreinen in het leven ben ik nogal perfectionistisch. Mijn werk wilde ik goed doen; ik doe mijn uiterste best om te bloggen zonder spelfouten; mijn kleurplaten wil ik mooi hebben en zo kan ik de rij eindeloos aanvullen.
De voordelen van perfectionisme
Perfectionisme wordt vaak omschreven als een negatieve eigenschap. Dat begrijp ik, maar perfectionisme heeft ook voordelen. Ik zie het als groot voordeel dat ik er door mijn perfectionisme voor wil zorgen altijd ‘goed werk’ te leveren. Natuurlijk sluipt er soms een foutje in, maar je zult van mij geen brieven krijgen die ik in twee minuten heb getikt, niet meer nagekeken en toen maar verstuurd. Wat ik doe, doe ik zorgvuldig. Ik vind dat belangrijk.
De nadelen van perfectionisme
Mijn perfectionisme is door een hulpverlener ook weleens (ja, ik heb even gecheckt of dat één woord moet zijn of twee losse woorden en het mag allebei, maar liever als één woord) dwangmatig genoemd. Ook in het gesprek waarin ik de diagnose autisme kreeg, werd mijn perfectionisme genoemd. Ik ben gek op orde en regelmaat. Eigenlijk ben ik iemand die heel goed gaat op de rust, reinheid en regelmaat waar vroeger zo op gehamerd werd.
Zoals ik al beschreef, zie ik het perfectionisme zeker als een voordeel, maar het heeft uiteraard ook wat nadelen. Een groot nadeel van mijn perfectionisme is dat het me onzeker kan maken. Ik wil het goed doen, maar wanneer is het goed genoeg? Mijn perfectionisme kan er ook voor zorgen dat ik voor anderen de lat (onbewust) heel hoog leg.
Perfectionisme kan me remmen in mijn creativiteit. Ik vind het leuk om wat nieuws te proberen, zoals handletteren, maar ik ben tegelijk bang dat ik het niet goed kan of dat het niet mooi wordt. Ik merk het bijvoorbeeld ook in iets simpels als mijn Instagram-feed*. Om en om plaatste ik een foto en een quote bij een blogje. Dat geeft een heerlijk, rustig effect. Maar ja, soms wilde ik een leuke foto of iets grappigs (of minder grappigs) delen terwijl dat ‘nog niet aan de beurt was’. Dat deed ik dan niet, want ik wilde de regelmaat behouden. Dat was natuurlijk onzin.
Ik zou de lijst met nadelen uiteraard nog veel verder aan kunnen vullen, maar iedereen zal voor zichzelf nog genoeg nadelen kunnen bedenken.
Oefening baart kunst?
Vorig jaar ontdekte ik het kleuren. Helemaal in het begin vond ik dat ook
een beetje eng, want ik ben niet creatief, dus ik kan dat niet en een ander
kan het veel mooier. Feit is dat heel veel anderen inderdaad mooiere
kleurplaten maken dan ik, maar dat neemt niet weg dat ik heerlijk kan genieten
van kleuren en dat ik het dus gewoon blijf doen. Liefst wel zo mooi mogelijk,
maar dat mag, vind ik. Ik laat me in ieder geval niet meer afremmen en probeer
van alles.
Eén van mijn hulpverleners vond dat ik moest gaan oefenen
met het perfectionisme loslaten. “Je pakt een kleurplaat en je potloden en je
pakt gewoon willekeurig een kleurtje. Daarmee ga je aan de slag. Zo ga je door
tot de plaat af is.” Nou, weet je wat? Dat is nooit gebeurd. Dat kan misschien
een oefening zijn, maar ik vind dat vooral stom. Kleuren doe ik omdat ik het
leuk vind en omdat ik iets moois wil maken. Niet omdat ik mezelf wil bewijzen
dat ik ook iets lelijks kan maken, want dat weet ik toch al.
Wat wel gebeurde? Mijn Instagram-feed heeft (tijdens het schrijven van deze blog) zijn regelmaat verloren. Gewoon, omdat ik het leuk vind om te delen wat ik wil en wanneer ik dat wil. Wel graag zonder spelfouten;).
*Wil je me volgen op Instagram? Leuk! Dat kan hier.
Hoofdtaal 
Handletteren is echt leuk, gewoon eens proberen! Practice makes perfect, hè 😉
LikeLike
Ik ben er al mee bezig hoor. Ik vind het heel erg leuk en inderdaad baart oefening kunst. Ik moet er wel veel meer bij nadenken dan bij kleuren, maar voor de afwisseling is dat ook weleens leuk;).
LikeLike
Ik vind mezelf niet perfectionistisch omdat ik heel vaak gewoon kan stoppen met iets als het goed is in plaats van perfect. Ik zeg soms: gewoon goed is ook goed. Ik wil ook die druk niet op mezelf leggen om dingen perfect te doen. Maar wat je daar zegt over dat je nieuwe dingen wil proberen maar dan bang bent dat het niet lukt, dat herken ik wel! Ik had dat met handletteren bijvoorbeeld ook. Ik wil dan net wel dat het meteen heel mooi is waardoor ik er vaak gewoon niet aan begin. Nu met handletteren ben ik wel begonnen en ik ben er nog best goed in ook maar andere dingen laat ik dan vaak gewoon.
LikeLike
Het probleem met ‘deze tijd’ is ook dat je dan op Facebook enzo práchtige dingen ziet en dan denk ik: Hm, zo kan ik het niet hoor. Super dat je toch begonnen bent. Ik ook en ik vind het heel erg leuk.
LikeLike
Wat een mooi artikel. Ik ben zelf ook onwijs perfectionistisch. En soms heeft het inderdaad voordelen, ik lever bestanden altijd keurig aan en ik heb alles altijd minstens 3 keer gecheckt. Overigens zorg ik er hierdoor ook voor dat ik onnodig lang bezig ben met bepaalde zaken. Dus het is inderdaad zoals je zegt, er zitten positieve maar ook negatieve kanten aan. Maar zolang je je daar bewust van bent, ben je al een heel eind.
LikeLike
Als je je ervan bewust bent, kun je denk ik ook voorkomen dat je té lang in dingen blijft hangen. Soms zeg ik tegen mezelf: “Oké, je hebt het nu drie keer gecheckt, zo is ’t goed. En anders kun je het altijd later nog veranderen.” Het is ook wel prettig om goed werk te leveren, denk ik dan maar;).
LikeLike
Perfectionisme kan inderdaad verlammend werken. Ik dwing mezelf regelmatig om gewoon maar te springen! Huppekee, gewoon doen.
LikeLike
Je hebt helemaal gelijk wat betreft dag springen, maar ik spring dan wel graag met beveiliging 😉.
LikeLike
Mooi om jouw verwo(o)rding te lezen Naomi. Wat loslaten betreft begin ik het betreffende eerst anders vast te houden. Stapje voor stapje laat ik dan los. Met een groet van René
Lange leven het veranderen van je niet regelmaat haha
LikeLike
Hm, eerst anders vasthouden. Dat is een mooie.
LikeLike
Niks mis met perfectionisme… ik heb er ook wel een beetje van… en soms zeg ik eens foert om daarna het toch opnieuw te doen zoals ik gewend ben 🙂
LikeLike
Haha, ja, dat kan ook nog ☺️.
LikeLike
Er is wel degelijk iets mis met perfectionisme 😅 – “perfectionism is just fear in fancy shoes and a mink coat” (Elizabeth Gilbert) – maar ik heb er ook regelmatig last van. Terwijl het vooral vreselijk veel tijd kost, sowieso onbereikbaar is, en het weerhoudt me ervan om dingen af te maken (of er zelfs maar aan te beginnen). Dat probeer ik mezelf in te prenten als ik weer eens iets op een bepaalde, “perfecte” manier aan het doen ben. En soms lukt dat, maar niet altijd. 😒
LikeLike
Er is ook zeker iets mis mee. Maar dat niet alleen 😉. Ik snap wel wat je schrijft over dat het je tegen kan houden. En dat is echt niet leuk.
LikeLike
Misschien ben ik wel een vreemde mengeling van perfectionisme en slordigheid. In m’n werk maakte ik destijds héél weinig fouten maar in mijn logjes ben ik eigenlijk best wel slordig. Maar dat komt omdat de “inspiratie” in mijn hersenpan dan de zaken overneemt, dat kunnen mijn vingers dan niet bijhouden. Téveel nalezen en verbeteren haalt meestal “jus”uit het logje dat ik dan maar delete!
LikeLike
Spontaniteit mag ook zeker niet verloren gaan in perfectionisme.
LikeLike
Weet je, er is niets mis met perfectionisme. Het houdt alleen in (voor mij dan) dat je iets zo goed mogelijk wilt doen. Wordt misschien wel een probleem als je erin doorslaat. Maar dat geldt eigenlijk voor alles.
Bettie
http://www.thewildflowerhippie.com
LikeLike
Een beetje dat ‘alles waar te voor staat…’ Dat geldt inderdaad voor heel veel dingen.
Ik probeer overigens al een paar dagen te reageren op jouw blogs, maar mijn computer sputtert en gaat dan van alles downloaden en uiteindelijk plaatst hij mijn reactie niet, dus ’t lukt niet🤔. Ik lees wel 😉.
LikeLike
Zo willekeurig wat gaan kleuren met het eerste het beste kleurpotlood dat je pakt, zou aan mij ook niet besteed zijn, het zou ook mijn plezier in het kleuren bederven..
Ik zat me na je opmerking ineens af te vragen: zouden er tegenwoordig meer ASS diagnoses zijn juist doordát we vroeger als autisten niet zo opvielen door die ‘rust, reinheid en regelmaat’ en er daardoor ook gewoon minder hinder van ondervonden…. ?
LikeLike
Ik heb geen idee. Ik zeg zelf altijd: ‘Ik had als kind een heel veilig en regelmatig leven. Mijn vader werkte, mijn moeder was thuis, we gingen op vaste tijden naar school en zelfs de weekenden hadden een vrij vaste indeling. Waarschijnlijk heeft dat ervoor gezorgd dat je van mijn autisme niet zo heel veel merkte.’ Dus ja, ik denk dat je best eens gelijk zou kunnen hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben ook zo’n perfectionist, heb als nadeel dat dingen die me minder interesseren dus ook niet zo belangrijk zijn. Andersom, als ik iets doe doe ik het goed. En dat vind ik er positief aan, dat anderen het zo goed niet doen vind ik een nadeel voor hun. Ik denk dat iedereen met de 3 R’en het beter doet.
LikeLike
Ja, lang leve de drie r’en!
LikeLike
Ik zei, en zeg altijd tegen mijn dochter, de psychologe: “niet perfect is ook goed meis.”
LikeGeliked door 1 persoon