Als ik paniekerige appjes in de gezinsapp plaats met de mededeling dat mijn auto is gejat, maakt niemand zich echt zorgen. Ik stuur dat soort appjes namelijk met enige regelmaat. Dat komt omdat mijn auto zwart is, maar vooral omdat mijn ruimtelijk inzicht zo goed als nul is. En toch kan het ook mij overkomen dat mijn auto er écht niet staat.
Waar is mijn auto?
Vooral sinds ik een zwarte auto heb, heb ik problemen met het vinden van mijn vervoersmiddel. Ik heb heel vaak op parkeerterreinen kentekenplaten lopen ‘scannen’ op zoek naar mijn eigen auto.
Dat ligt trouwens niet alleen aan de auto, maar vooral aan mij. Ik zoek weleens op verkeerde plekken, bijvoorbeeld.
Het is mijn hele leven al iets waar we grapjes over maken. Uit mijn IQ-onderzoek bleek recent dat mijn ruimtelijk inzicht ongeveer in zijn geheel ontbreekt. Maar ja, of dat alles verklaart? Misschien ben ik ook gewoon een vrouw…
Die is van mij!
Nog niet zo heel lang geleden ging ik op zoek naar een andere auto. Het werd opnieuw een zwarte, maar ik was dat gedoe met kentekens scannen wel een beetje zat. Oké, en stiekem wilde ik ook gewoon wat leuks. Ik liet mijn spiegels spuiten en heb nu een zwarte auto met rode spiegels. Die vind ik wel terug, dacht ik. Die is van mij! Helemaal blij was ik, met mijn ‘nieuwe’ auto. En toen, vier weken nadat ik dat nieuwste schatje op mijn naam had gezet, was hij ineens verdwenen.
“Mijn auto is hier echt niet.”
Ik ging naar Barneveld, naar het jaarlijks terugkerende Ballonfiësta. Ik kwam aan toen het schemerig was en zette mijn auto ergens in een weiland, tussen een heleboel andere auto’s. Ik appte nog naar mijn moeder, die er al was: Mijn auto staat vanaf het fietspad derde rij. Wel de spiegels de verkeerde kant op;).
Na een uurtje mocht ik weer op zoek naar mijn auto. Geen probleem; die zou ik zo vinden. Wat blijkt? Rode spiegels hebben in het donker weinig nut.
Mijn moeder zei nog: “Moeten we wachten tot jij je auto hebt gevonden?” Dat hoefde natuurlijk niet. Joehoe, dat ik mijn auto nooit kan vinden, is toch grappig?
Daar liep ik dus. In m’n eentje, op een donker, enorm parkeerterrein, tussen een heleboel vreemden. De ene na de andere auto vertrok. “Moet je een witte auto hebben, pff..” mopperde iemand. “Nou, nee, zwart dan…” grapte ik terug. Ondertussen op de gezinsapp maakte ik uiteraard al grapjes. Het wás ook grappig. Tot na een kwartier het terrein steeds leger was en ik álle rijen had gezien en overal met mijn sleutel had geklikt zodat de lichten zouden gaan knipperen, maar nérgens was mijn auto. Nu was ie dus écht gejat…En vanaf dat moment was het niet meer leuk.
Mijn zusje, die bij mijn moeder in de auto was gestapt, appte: Je herkende het parkeerterrein toch? Eh, weet ik veel. Ik zag auto’s, dus daar zou de mijne ook wel zijn. Mijn moeder belde en ik vroeg haar of er meerdere parkeerterreinen waren, “want mijn auto is hier echt niet hoor, dus dan is ie ergens anders of toch gejat”. Er waren inderdaad meerdere parkeerterreinen. Opeens vielen er kwartjes. Ik herkende dit inderdaad niet echt, maar ik dacht dat dat aan mij lag. Ik liep naar de parkeerwachten. Die wilden al bijna vertrekken, maar wachtten gelukkig op mij. “Stomme vraag, maar zijn er meerdere parkeerterreinen?”
De redder in nood
Dat bleek het geval. “Mijn auto is hier echt niet. Nu ben ik ‘m wel vaker kwijt, maar ik weet het nu écht heel zeker.” De mannen vonden het uiteraard vrij grappig. “Stap maar in de bus, dan breng ik je naar het andere terrein.” En ja, toen we het terrein verlieten, herkende ik ineens wél dingen. “O, hier ben ik geweest ja.” We reden het andere, eveneens stikdonkere terrein op. De man reed me rechtstreeks naar mijn auto. “Kijk eens, dat moet ‘m zijn.” Ik klikte op mijn sleutel. De lichten knipperden en toen wist ook ik het zeker: “Ja, dit is ‘m!” Ik bedankte de man hartelijk, wenste hem veel plezier met het opdissen van dit verhaal en stapte opgelucht in mijn autootje.
Vervolgens reed ik naar huis, kuste een rode spiegel en verstuurde daar een selfie van. Op naar het volgende avontuur! Voor die tijd monteer ik even zo’n oranje fietsvlag op de auto;).
Hoofdtaal 
Grappig om te lezen. Alhoewel ik snap dat het op het moment zelf alles behalve grappig was. Wel leuk trouwens, een zwarte auto met rode spiegels! Een keer wat anders.
LikeLike
Het eerste kwartier was ’t grappig hoor. En achteraf ook. Die andere vijf minuten schrap ik 😝.
LikeLike
Hahaha, wat een fantastisch verhaal! Eigenlijk zouden ze op parkeerterreinen net zulke herkenningspunten moeten zetten als op het strand. Dat je je auto gewoon in de buurt van het bord met Oma Pluis kan zetten.
LikeLike
Dat was dus precies het probleem. Normaal maak ik een foto van waar ik sta. Nu was er geen herkenning.
LikeLike
Oh nee! Ik vind dit op zich een erg grappig verhaal, maar ik kan me voorstellen dat je in paniek was! Kan je, nadat je geparkeerd bent, je huidige locatie niet met iemand delen via WhatsApp? Dan kan je nadien gewoon terug naar dat exacte punt wandelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Daar zeg je wat. Ik heb dat nooit geprobeerd, maar misschien is dat wel een heel goed idee. Als ik in een straat parkeer, onthoud ik straatnaam en huisnummer, maar ja, in een weiland werkt dat allemaal niet;).
LikeLike
Haha, wat een situatie.
Ik vergeet ook wel eens waar ik die gezet heb en dan is er altijd een klein paniekje, maar dat gaat gelukkig ook snel weer weg.
LikeGeliked door 1 persoon
Haha heb even echt moeten lachen, maar kan me je paniek ook voorstellen! Gelukkig heb je je autootje weer terug. Dat vlaggetje op t dak is zo’n gek idee nog niet 😅
LikeLike
Stiekem wil ik een rood dak. Dat ga ik mezelf ook nog wel een keer cadeau doen;). Maar ja, in het donker helpt dat dus niet.
LikeLike
Gelukkig had de dief hem weer op zijn plek gezet.
Kentekenplaten lezen? ik zou niet weten wat de mijne is.
Ik kijk gewoon of er veel bende in zit en dat herken ik dan.
Gisteren was onze auto even “gestolen” in parkeer garage Scheveningen.
Als ik ergens ben waar ik niet vaak kom dan heb ik een bijna ziekelijke tic dat ik alle details onthoud zoals een leeg blauw blikje in het trappenhuis of zo.
LikeLike
Ja, dat soort dingen onthoud ik dan ook. Helpt niet hoor, maar het is het idee😉.
LikeLike
Hahahah, wel een leuk verhaal! Ik denk dat een vlag op het dak niet heel gek is 😉 Als ik ooit een auto neem, heb ik liever een zachtblauwe, maar dat vind ik gewoon een heel mooie kleur. Misschien ook makkelijker om terug te vinden.
LikeLike
Dat is ook zeker mooi. Zwart kwam bij mij zo uit. Als ’t aan mij ligt, moet ie een opvallend kleurtje hebben😉.
LikeLike
Hahaha, eind goed al goed. Ik zie je al rijden met dat vlaggetje.
LikeLike
Wel herkenbaar voor iedereen;).
LikeLike
Pff schrikken hoor. Voorheen had ik een rood autootje ( het was echt een autootje) die vond ik altijd meteen. Nu donker grijs. Vind ik ook lastig. Al zette ik ooit mijn rode auto in een parkeergarage als een van de eerste. Kwam ik terug, parkeergarage vol. Zo wat een schrik. Ik had nooit opgelet waar ik hem had neergezet.
LikeLike
Ik heb ook heel wat kleuren gehad. Dat is inderdaad makkelijker. En parkeergarages zouden ze gewoon moeten verbieden. Of vaste plekken voor jou en mij 😉.
LikeLike
Ach, mijn ex verdwaalde ooit op een recht stuk stoep, met de eindbestemming recht voor zijn neus, op nog geen 50 meter afstand. Dan valt ‘in het verkeerde grasveld staan’ toch best mee… 😉
LikeLike
Hahahaha, of nee wacht, ik lach niet. Het zou mij ook kunnen overkomen namelijk 😉.
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha, geweldig! Al is het op het moment zelf natuurlijk helemaal niet leuk. Dat weet ik maar al te goed.
LikeGeliked door 1 persoon
LOL. Onze auto is een spuuglelijke kleur aquablauw of zo, maar ook weer net niet. Ik ben hem dankzij die stomme kleur nooit kwijt. Je verhaal is leuk om te lezen : )
LikeLike
Ja, ik riep bij mijn vorige (eveneens zwarte) auto ook dat ik NOOIT meer een zwarte auto ging kopen. Toch wel. En de rode spiegels lossen gelukkig deels het probleem op. 😉
LikeLike
Oh zo herkenbaar! Ik kom dat ook tegen! En zelfs in een ondergrondse parking met maar 2 verdiepingen. ’s ochtends wagen parkeren zonder al te veel rond te kijken; een hele dag werken en dan ’s avonds denken dat ie op -1 staat, daar vervolgens volledig in paniek een hele tijd lopen zoeken om dan te beseffen oh neen hij stond een verdiep lager 🙂
LikeLike
Jup, zou mij ook overkomen.
LikeGeliked door 1 persoon
Nee hoor ik lach niet( krijg wel kramp maar dat zal van iets anders zijn) denk dat het vlaggetje een prima oplossing kan zijn. Ik kom zelden laat in de avond op dit soort parkeerterreinen dus ik heb makkelijk lachen…. áls ik zou lachen dan hé, wat ik dus echt niet doe;-)
LikeLike
Vervelend, die kramp. Sterkte ermee. Hoop dat het snel over is 😝
LikeLike
Het zakt al hoor;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha geweldig! Ik ben ook zo’n kluns op dat vlak :p Ben ooit mijn auto eens kwijt geraakt op de parking van een shoppingcenter. Nochtans ook voor mezelf heel duidelijk gemaakt dat ik aan die bepaalde ingang het shoppingcenter in ging en er dus ook weer uit moest. Na een kwartier was ik wel licht in paniek en dacht ik dat ik mijn vriend moest bellen om me te helpen, maar ik vond ‘m uiteindelijk wel terug. Het stelde me wel gerust dat er nog mensen rondliepen die ook hun auto niet konden vinden.
LikeLike
Dat schept dan toch een band, als je niet de enige bent;).
LikeLike
Oh, heb ik ook al eens voor gehad… geparkeerd in een ondergrondse parking… maar ik stond op het verkeerde verdiep te zoeken naar mijne auto… na eventjes paniek… viel het mij in dat ik nog een verdieping lager moest.
LikeLike
Ja, nou, eh… Dat had ik dus deze week weer. Gelukkig was er toen iemand bij. Ik ben echt een drama… Gelukkig ben ik niet de enige 😉.
LikeLike