De grote schoonmaak

Een plichtsgetrouwe huisvrouw houdt geloof ik ieder voorjaar, bij de eerste zonnestralen, een grote schoonmaak. Dat heb ik nooit gedaan, maar ook ik vind het wel prettig om één keer per jaar een doekje door de binnenkant van dichte kasten te halen. Het resultaat vind ik prettig, laten we het zo zeggen. Het poetsen zelf vind ik niet zo leuk.

De zomerschoonmaak
In het voorjaar lagen er altijd bergen werk op me te wachten. De kinderen van groep acht moesten verwezen worden naar hun vervolgscholen, er moest een schoolkamp georganiseerd worden en een afscheidsavond en ondertussen waren er nog wat Cito-toetsen die om analyse vroegen. En vergeet de overleggen met ouders niet. Voor mij was er dus nooit een voorjaarsschoonmaak.

Ik stelde de grote schoonmaak uit tot de zomervakantie. Ik sprak dan met mezelf af dat elke ruimte een enorme poetsbeurt zou krijgen. Eén ruimte per dag. Ik heb geen groot huis en het zou misschien in één dag kunnen, maar daar had ik nooit zin in en geen energie voor. Eén ruimte per dag dus. Elk jaar weer begon ik er met frisse tegenzin aan. Elk jaar weer was ik uiteindelijk blij met het resultaat.

En heel, heel stiekem was dat schoonmaken ook best lekker. Gewoon, gedachteloos een beetje soppen en stofzuigen, stiekem had het wel wat.

Uitstel van schoonmaakexecutie
Dit jaar werkte ik niet, dus had ik besloten dat ik als rasechte huisvrouw ook wel een keer aan een voorjaarsschoonmaak kon doen. In een vlaag van pure paniek haalde ik in mei de slaapkamer leeg en poetste die. Dat deed ik vooral als afleiding. Dat alles weer schoon was, was een fijne bijkomstigheid.

Ik besloot door te zetten. De week erna zette ik dus op mijn lijstje: Gang schoonmaken. Er kwam geen vinkje voor. Een paar weken stond het op de lijst, maar het vinkje verscheen maar niet. Ik kon mezelf er echt niet toe zetten. Ik had er de energie niet voor.

Het werd zomervakantie. Nog altijd was de grote schoonmaak bij mij niet gedaan. Achter mijn wasmachine hoopte het stof zich op. Het kon nu eigenlijk echt niet langer wachten, maar ik had nog steeds geen zin en geen puf. En toch…

Alle kleine beetjes helpen
Op een dag was ik het zat. In het kastje in de badkamer lag een niet meer te negeren laag stof. Tijdens mijn wekelijkse schoonmaakronde nam ik dus ook de binnenkant van dat kastje maar even mee. Lekker, zo’n afgestreept klusje.

Toen wist ik het. Ik zette alle ruimtes in huis op een rijtje. Ik zette van iedere ruimte ieder piepklein taakje vervolgens ook op een rij. En zo begon ik. Ieder klein taakje was er weer één. Heel langzaam streepte ik kast voor kast, plintje voor plintje, de grote schoonmaak af.

Ik vond het stom. Kom op, doe niet zo autistisch, vorig jaar kon je ook nog gewoon een ruimte per dag, zeurde mijn hoofd. Dat hoofd moest zwijgen. Vorig jaar was vorig jaar. Nu is nu. Zoals mijn psycholoog zei: “Het heeft te maken met je overspannenheid en je energie. Dit is een prima oplossing.” En dat is het dus, want heel langzaam blinkt het huis weer. Ieder plintje en ieder hoekje. De vervelendste klus heb ik voor het laatst bewaard. Dat is de keuken. Alles in en uit de kasten, bluuuh… Maar weet je wat? Al is het elke dag één kastje, uiteindelijk is die keuken dan ook schoon.

19 gedachten over “De grote schoonmaak

  1. Om de één of andere reden begint het bij mij in de herfst juist vaak te jeuken. Om alles eens écht goed schoon te maken. In de lente wil ik vooral naar buiten toe.
    Enneh, dat van die ministapjes is erg herkenbaar op dit moment. :O Ik zit tegen een examen aan te hikken. De stap “eraan beginnen” was véél te groot. De stap “de feedback bekijken” bleek ook nog te eng te zijn. Dus gisteren maakte ik ervan “de bestanden downloaden”, en dat lukte wel. Dat voelt stomstomstom, maar tegelijkertijd: het is wel een stapje in de juiste richting. De eerste vooruitgang in weken (wat dat examen betreft).

    Like

    1. Goed bezig. Ik zou dat stapje zelfs opschrijven, want dan kun je zo lekker afvinken😉. En wat je zegt over het voorjaar is ook herkenbaar. Dan wil ik inderdaad liever naar buiten dan schoonmaken.

      Like

  2. Ik ben ook geen tophuisvrouw, zeker niet.
    Maar een lijstje zou voor mij ook wel werken, alleen maar om te voorkomen dat de woonkamer of andere vertrekken meerdere keren aan de beurt komen als de keuken 🙂

    Like

  3. Precies, je eindconclusie is briljant. Ik heb niet met die grote schoonmaak, tenzij er ook behangen en/of geverfd moet worden want dán moet toch de hele boel op zijn kop. Nee hoor, ik doe gewoon zo af en toe iets extra’s, meestal geholpen door het feit dat ik iets om laat vallen in een lade of vergeten ben rottend fruit uit de koelkast te halen;-)

    Like

    1. Ja, als ik iets laat vallen ofzo, doe ik inderdaad ook vaak wat extra. Dan ben ik toch bezig, denk ik dan.

      Like

  4. Of het nu met ministapjes is of met grote stappen, het resultaat is uiteindelijk hetzelfde en dat is toch wat je wil.
    Ik heb wel lenteschoonmaak gedaan, ruimte in huis is ruimte in mijn hoofd. De volgende keer zal het als voorbereiding op mijn verhuis zijn hoop ik.

    Geliked door 1 persoon

  5. Oh, de keuken poetsen. DAt vind ik ook zo’n niet toffe klus. Maar inderdaad: in kleine stapjes valt dat misschien best mee.

    Like

  6. Ik heb vooral een enorme hekel aan stoffen en zuigen. De badkamer en de was kost me dan weer veel minder moeite. Ik probeer dingen als stopcontacten te doen zodra ik zie dat ze nodig zijn. Maar ik heb vooral mazzel met mijn vent die stofzuigen niet zo vervelend vindt. Leg jezelf niks op, lekker boeiend als het nog een week wacht.

    Like

    1. Stofzuigen is ook zo’n herrie. Alleen al daarom is het stom. 🙈 En inderdaad, een weekje wachten kan prima.

      Like

  7. Mooi dat je uiteindelijk toch een manier hebt gevonden die voor jou werkt.
    Bij mij helpt het vaak ook om lekkere muziek aan te zetten, en heerlijk mee te blèren tijdens het schoonmaken.

    Like

  8. Pingback: Poetstherapie

Reacties zijn gesloten.