In 2012 verhuisde ik van het dorp waar ik ben geboren en getogen naar een
dorp een paar kilometer verderop. Met de auto sta ik in ruim tien minuten weer
in mijn geboorteplaats en met de fiets kom ik er in een half uurtje ook.
Ik kreeg pas het advies om erover na te denken om terug te verhuizen naar mijn
geboortedorp. Erover nadenken heb ik al heel vaak gedaan, maar het ook doen…
Mijn nieuwe woonplaats is thuis
Mijn nieuwe
woonplaats voelde al heel snel als thuis. Niet eens om de mensen, maar vooral
om de omgeving. Om heel eerlijk te zijn was het wennen aan de mensen nog best
lastig. Iedereen groeit hier op en blijft hier. ‘Import’ wordt met enige argwaan
bekeken, maar inmiddels ben ik volledig geaccepteerd.
Maar goed, de omgeving dus. Ik woon in een appartementencomplex. Verder zijn er een paar straten met rijtjeshuizen, maar er zijn vooral veel boerderijen en vrijstaande huizen. Ik woon in de bebouwde kom, maar als ik vijf minuten loop, zie ik geen huizen meer, maar kijk ik naar de weidse polder.
Dát is het dus. De polder is de plaats waar ik tot rust kom. Ik voel me er thuis. De blauwe luchten, de wisselende seizoenen, de regen, de storm, noem maar op. Elke dag vind ik de polder weer mooi en de polder verveelt me nooit.
Voor boodschappen moet ik naar mijn geboortedorp. Dat dorp is veel groter (en wordt door de mensen hier vaak een stad genoemd). Als ik onderweg ben, zie ik flats, huizen, bedrijven, een station en alles wat wijst op een groter dorp dan mijn woonplaats. En dan ga ik, met mijn boodschappen, terug naar huis. Ik zie weilanden, koeien, schapen, de polder, blauwe lucht, vergezichten én de kerktoren van mijn woonplaats. Daar, daar bij die kerktoren, tussen de weilanden, daar ben ik thuis.
Een poging te houden van mijn geboortedorp
Een hulpverlener vroeg zich af of ik niet moet overwegen terug te verhuizen naar mijn geboortedorp. Zou het niet goed zijn de plaats waar ik niet alleen woon, maar ook werkte, te verlaten?
Geloof mij, die overweging heb ik al heel vaak gemaakt. Maar ja, ik kan het niet. Ik kan de polder niet missen. Ik fietste na het advies van de hulpverlener heel bewust naar mijn geboortedorp. Ik keek met andere ogen om me heen. Kon ik hier weer wonen? Ik fietste naar het water, de enige plek waar ‘natuur’ is in mijn geboortedorp. Het water was fijn, maar het was er ook druk en waar ik aan de ene kant water zag, zag ik aan de andere kant huizen en er reden constant auto’s.
Terug naar huis. Weilanden en blauwe lucht. Niemand anders in de polder. Ik wist het zeker: Ik kan het niet. Ik kan niet houden van mijn geboortedorp. Ik kan er echt niet wonen. Ik zou gek worden en me opgesloten voelen. De volgende morgen opende ik mijn slaapkamerraam. Ik hoorde een koe loeien en realiseerde me opnieuw dat ik niet in mijn geboortedorp wil wonen. Ik kan ’s morgens geen trein horen zoeven; ik wil die koeien horen.
Waar word ik gelukkig?
Blijf ik dan in mijn huidige woonplaats? Ik weet het niet. Misschien ga ik hier wel weg, maar één ding is zeker: De omgeving van mijn toekomstige huis is belangrijk. Niet het huis maakt me gelukkig, maar een natuurlijke omgeving. Dus nee, mijn geboortedorp krijgt mij niet terug. Ik ben een ‘buitenmeisje’ geworden en dat gaat niet meer veranderen.
Hoofdtaal 
Mooi verhaal Naomi. Maar waarom zou je überhaupt terug ‘moeten’ naar jouw geboortedorp?
LikeLike
Het was een optie. Het ging er vooral om dat het goed voor me zou kunnen zijn om mijn huidige woonplaats te verlaten. Dat snap ik. Maar ik wil niet weg.
LikeLike
Mooi om je ervaring te lezen. Rust is voor mij ook enorm belangrijk in mijn woonomgeving.
LikeGeliked door 1 persoon
En een ander dorp in die polder? Of is jouw dorp het enige dorp in de polder? 😉
LikeLike
Ja, een ander dorp in die polder zou een optie kunnen zijn. Maar eh, iets met dure huizen enzo. Dus ja.
LikeLike
Bijzonder (en herkenbaar) hoe de plek waar je opgroeit toch niet helemaal je “thuis” kan zijn. Al werkt het bij mij precies andersom: ik vind het juist fijn dat mijn nieuwe woonplaats een stuk drukker is dan het platteland.
LikeLike
Juist leuk ook, hoe iedereen zich ergens anders thuis kan voelen.
LikeLike
Geen idee waarom ze je dat adviseren , geen idee waarom het goed voor je zou kunnen zijn. Terug gaan naar iets uit je jeugd wordt meestal een teleurstelling want je bent niet meer wie je was toen je daar weg ging. En als je hier happy bent zou ik niet weten waarom je dat avontuur aan zou moeten gaan.
LikeLike
Dat ze het adviseren, snap ik wel, maar daar kan ik helaas niet over schrijven omdat het werkgerelateerd is. Dus dan is het idee: Hier weg. En dan lijkt terug naar daar een optie, maar niet voor mij;).
LikeLike
Ik heb wel een idee tegen welke problemen je aanloopt maar problemen uit de weg gaan werkt op de lange duur meestal niet, er mee leren omgaan is meestal beter en dat zal op den duur ook wel lukken.
LikeLike
Ja, dat klopt ja. Dat is ook belangrijk voor me. Ik wil niet weg om dat. Dat voelt als ‘verliezen’ ofzo.
LikeLike
Precies.
LikeLike
Als het nog voelt als verliezen, zit je nog midden in de strijd. Je vecht nog steeds. De vraag is tegen wie. Misschien wel tegen je eigen overtuigingen? Misschien zelfs ten koste van je thuis?
Ik hoop dat je echt los kunt komen van dat wat jou aan dit verleden bindt. En de enige die zichzelf daarvan los kan maken, ben jij.
‘Sta op en schitter’
LikeLike
Dat klopt. Het is echt nog een gevecht voor me. Ik weet tegen wie en wat. En ik wil me niet laten ‘wegjagen’. Ik hoop ook echt dat ik dat heel snel los kan laten.
LikeLike
Ik snap niet zo goed waarom je weg zou moeten uit je huidige woonplaats waar je het naar je zin hebt? Wat is de gedachte van de hulpverlener?
LikeLike
Ik snap dat wel, maar daar durf ik dus niet openbaar over te schrijven 😉. Ja, ik heb het naar m’n zin, maar er zijn ook wat dingen die hier wonen ingewikkeld maken.
LikeLike
Mooi om te lezen!
LikeGeliked door 1 persoon
Lijkt me inderdaad lastig om als “buitenstaander” in een nieuw dorp te komen. Gelukkig ben je nu wel geaccepteerd door je dorpsgenoten!
LikeGeliked door 1 persoon
Lastige situatie, want er zullen vast redenen zijn dat je hulpverlener het opperde. Verhuizen naar een nieuwe plek is ook lastig.
LikeLike
Ja, dat is het. Het is allebei lastig, blijven en vertrekken. Maar op dit moment voelt vertrekken fouter dan blijven, dus…
LikeLike
Zelf zou ik zo graag meer in rust willen wonen!
LikeLike
Ja, ik snap het. Ik weet niet of ik zou kunnen wennen aan weer wonen in een drukke omgeving.
LikeLike
Wij vinden het ook belangrijk om rust te vinden als we thuis zijn en daarom wonen we hier zo graag… wij wonen in een doodlopende straat met vele winkels op fietsafstand… ideaal!
LikeLike
Klinkt inderdaad ideaal!
LikeLike