De afgelopen jaren heb ik me regelmatig afgevraagd wat er uiteindelijk voor zorgt dat ik ben zoals ik ben. Professionals hielden het vaak op een probleem met rouw, maar ik had het gevoel dat er iets anders was. Had ik misschien ADHD?
Mijn symptomen van ADHD
Er zijn een paar dingen die ik linkte aan ADHD:
- Op feestjes ben ik nogal nadrukkelijk aanwezig. In woorden vooral.
- Mijn concentratievermogen is soms kleiner dan klein.
- Ik zie vaak van alles. Zit ik lekker te kletsen, zie ik ineens weer een nieuwe plant in de kamer staan of dat iemand een nieuwe bril heeft of dat er een spinnenweb aan het dak hangt.
De huisarts keek jaren geleden al eens of er sprake was van ADHD, maar uit de vragenlijsten bleek dat ik als kind (nog) geen symptomen had. Ergens klopte er dus iets niet. Als kind kon ik uren in een boek duiken en huiswerk maken was geen probleem. Ik sloot mezelf een paar uur op en het lukte. Geen gedoe tussendoor. Geen ADHD dus, concludeerden we.
Maar ja, toen volgde een poos later een traject in de ggz. Toen ik eenmaal ziek thuis kwam te zitten, wilde ik duidelijkheid. Wat was er toch met me aan de hand? Opnieuw behoorde ADHD tot de mogelijkheden en dus werd het meegenomen in de onderzoeksvragen.
Geen ADHD, wel autisme
Wat bleek? Ik heb absoluut geen ADHD. In de testen bleek ik veel te nauwkeurig te werken om ook maar een seconde te denken aan ADHD. Ik had echter wel een IQ-score met grote kloven en die score vroeg om een oorzaak. De verklaring kwam er in de diagnose autisme. Nu, ruim zeven maanden later, vallen nog bijna dagelijks puzzelstukjes op hun plaats.
In de auto zat ik bijvoorbeeld pas zomaar te bedenken dat ik inderdaad geen ADHD heb, maar dat mijn symptomen te verklaren zijn vanuit autisme.
- Nogal nadrukkelijk aanwezig op feestjes. Dat klopt. Maar er is meer. Al sinds ik op de basisschool zit, ratel ik aan het eind van de dag de hele dag eruit. Als ik thuis de deur opende, begon ik te praten en ik stopte pas als ik naar bed ging. Dat deed ik ook toen ik al werkte. Ik somde mijn dag op. Liefst honderd keer. Soms tot grote frustratie van de andere aanwezigen in huis. ADHD? Nee, mijn manier van informatieverwerking. Mijn informatieverwerking is namelijk behoorlijk verstoord en gaat traag. Ik had (en heb) dat ‘ratelen’ nodig.
- Mijn concentratievermogen is soms kleiner dan klein. Dat klopt ook. Maar dat is vooral een gevolg van de jarenlange overbelasting. Mijn hoofd is (te) vol. Dat ging/gaat ten koste van mijn concentratievermogen.
- Ik zie vaak van alles. Dat klopt. En dát komt dus omdat ik vaak verzuip in details. Ik zie geen grotere gehelen, maar allemaal details. Die nieuwe plant in de kamer? Die ziet een ander misschien niet, of gelijk bij binnenkomst. Ik zie bij binnenkomst dat spinnenweb. Een kwartier later valt me opeens die nieuwe plant op. Dat is geen ADHD, maar weer een nieuw detail waar ik dan aan toe ben gekomen. Dat is autisme.
We blijven puzzelen
Zo blijven er maar puzzelstukjes vallen. Soms vond ik bijvoorbeeld mijn eigen ‘geratel’ bloedirritant. Waarom kon ik niet gewoon mijn mond houden? Ik vind het nog steeds vaak irritant. Maar ja, ik snáp het nu, dus hoef ik mezelf er minder om te veroordelen én doordat ik het snap, kan ik mezelf af en toe zelfs afremmen.
Mooi hoe zo’n diagnose je dan toch vooruit kan helpen!
LikeLike
Ja, het gaat me niet om het label, maar het heeft bij mij voor zoveel meer begrip voor mezelf gezorgd. En dus ben ik toch blij met het bestaan van labels.
LikeLike
Ik blijf me erover verbazen hoe dicht de kenmerken van gewoon hooggevoelig liggen bij die wat jij als autisme benoemd. Ik.herken mezelf zo enorm in jou, maar weet ook heel zeker dat bij mij hsp de oorzaak is. Via een hsp-trainer heb ik geleerd op weer grip te krijgen op mij leven. Ik gun het jou en anderen ook om ook deze kant eens te overwegen. Binnen de reguliere ggz krijg je die “diagnose” nooit omdat er geen DSM code aangehangen kan worden. Terecht, want hsp is een talent, geen aandoening. Maar ij weet van meerdere mensen die aanvankelijk de diagnose ass kregen (omdat het daar zo op lijkt en tegelijkertijd ook helemaal niet), die eigenlijk alleen maar last hadden van hun hsp.
In de huidige maatschappij worden we zoveel extra overspoeld met prikkels dat het geen wo der is dar mensen overprikkeld en burn out raken.
Ik wil.het je toch ter overweging meegeven. Er zijn pnline vragenlijsten waarbij je al een voorzichtige inschatting zou kunnen maken of jij ook mogelijk mwer last hebt van hsp dan ass.
Liefs
LikeLike
In eerste instantie werd er wel degelijk gedacht aan hooggevoeligheid, door vele hulpverleners. Ik heb me daar ook goed in verdiept en er komt inderdaad veel overeen. Toen ik de diagnose autisme kreeg, heb ik hooggevoeligheid ook benoemd. Ik heb gezegd dat ik daar eerder aan zou denken. De onderzoekster kon zich dat voorstellen, maar het was onderdeel van mijn autisme. Er is ook echt wel verschil tussen hooggevoeligheid en autisme, hoewel er ook veel overeenkomsten zijn. Ik zie bij hooggevoelige mensen dat ze niet alleen overspoeld worden door de gevoelens van anderen, maar er dan ook iets mee kunnen. Dat laatste kan ik bijvoorbeeld absoluut niet. Daar komt bij dat ik een IQ-score heb die je echt niet kunt verklaren vanuit hsp. Daar moet ‘meer’ achter zitten.
LikeLike
Veel autisten mijden feestjes en kunnen zich super goed concentreren. Ik hou niet van labels plakken, voor elk type gedrag is wel een term te vinden. Maar als jij er blij van wordt dan is het prima.
LikeLike
Dat klopt. Het gaat me niet om het label en ik ben er ook altijd voorzichtig mee, maar voor mij heeft het er echt voor gezorgd dat ik mezelf beter ben gaan begrijpen. Dat gaf rust.
LikeLike
Ik ben niet voor labels plakken. Het is beter op zoek gaan naar wie je bent, zelf evalueren. Kijken naar het positieve en werken aan het negatieve. En dat doe je ook. 😉 Succes met het zoeken naar het juiste evenwicht in je leven.
LikeLike
Dat is het. Labels ben ik ook altijd voorzichtig mee, maar het helpt mij heel erg om mezelf beter te begrijpen en minder te veroordelen. Daarom ben ik toch blij dat labels soms duidelijkheid kunnen geven.
LikeLike
Gelukkig voor jouw duidelijkheid. Maar ook blij dat je schrijft dat je er voorzichtig mee bent.
LikeGeliked door 1 persoon
Iets van jezelf begrijpen kan al enorm verhelderend werken is ook mijn ervaring. Net alsof er een last van je af valt. Je hebt het dan weliswaar nog wel, maar het is toch anders.
LikeLike
Ja, voor mij betekent het dat ik mezelf niet meer hoef te veroordelen.
LikeLike
Toch wel fijn dat de puzzelstukjes zo op zijn plaats zijn gevallen. Ik wacht inmiddels al een paar maanden op de uitgebreidere onderzoeken, onder andere naar autisme, maar ook enkele persoonlijkheidsstoornissen. En ergens hoop ik dat daar toch wat duidelijkheid uitkomt, zodat ik in ieder geval weet waarom ik ‘anders’ ben.
Maar we gaan nu eerst eens kijken wat we met EMDR kunnen bereiken, ben ik toch ook wel benieuwd naar, wat dat voor effect op me gaat hebben.
LikeLike
EMDR vond ik echt een bijzonder iets. Heftig en toch werkt het, ook al geloofde ik dat vooraf niet. Kan me goed voorstellen dat je toe bent aan een stukje duidelijkheid. Ik hoop dat dat er komt voor je!
LikeLike
Jezelf accepteren zoals je bent is soms heel lastig. Maar het lijkt tegenwoordig wel of dat alleen maar kan door er een etiket op te plakken. De ene mens is de andere niet, ook de enen autist is de andere niet. Ik ken wel mensen die vroeger “gewoon zo waren” waar nu zeker een etiket opgeplakt zou worden. In sommige gevallen kan het een zegen zijn dat er nu meer kennis over is maar soms lijkt het wel alsof mensen een “etiket” móeten hebben. Maar voor jou brengt het dus duidelijkheid en dat is prettig voor je als dat ook oplossingen biedt. .
LikeLike
Ik was in eerste instantie dus ook heel lang tegen etiketten plakken. Ik heb jaren de psychologische onderzoeken uitgesteld, want inderdaad ben ik mezelf en niet ‘de autist’. Maar ik ben nu wel heel blij met de duidelijkheid die het heeft gegeven.
LikeLike
Herkenbaar weer… Ik ben ook al eens op adhd getest, wat het niet bleek te zijn. Dat als kind uren lezen, kon ik ook goed, ik hoop dat dat nog weer terugkomt.. Aangenaam om te lezen dat ik zo niet de enige ben
LikeLike
Er is hoop, want ik heb een poosje niet kunnen lezen, maar ik kan het weer! Er komt eind november een blog online over hoe ik mezelf ‘opnieuw leerde lezen’.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi dat je jezelf zo steeds wat beter leert kennen. Het gaat natuurlijk niet per se om labeltjes, maar het is wel zo fijn om te weten waar iets vandaan komt en om te weten dat er een logische verklaring voor is. Ik heb zelf het afgelopen jaar, onder andere dankzij een loopbaancoach en door het op mezelf wonen – ook steeds meer geleerd over mezelf, waardoor ik bepaalde dingen beter ben gaan begrijpen. Mijn belangrijkste ontdekking was dat mijn verbale IQ-score nogal hoog ligt, waardoor ik bepaalde (verbale) dingen sneller oppik of doe dan anderen, maar waardoor ik soms ook sneller verveeld of zelfs gefrustreerd raak als ik steeds dingen doe die ik eigenlijk wel heb gezien. Dat inzicht heeft me zo veel opgeleverd. Het is alleen al fijn dat ik weet dat dat “vervelen” niet gek is en dat ik er nu beter op kan inspelen door mijn eigen uitdagingen te creëren. In die zin zijn labeltjes en onderzoekjes best verhelderend.
LikeLike
Gaaf om te lezen, van die IQ-score. Er blijkt in IQ soms best een boel verklaring te liggen. De juf in mij vindt dat heel interessant;).
LikeLike