Zo, ik heb nu iets echt vreselijk ernstigs onder de leden. Ik heb last van een acute blabla. Oké, grapje. Wat dat is? Nou, ik wist het ook niet, maar ik leg het in de blog van vandaag uit.
Hypochondrie maakt creatief
Het is inmiddels geen geheim meer dat ik last heb van hypochondrie. Dat, in combinatie met mijn autisme, zorgt ervoor dat ik ieder signaal van mijn lichaam oppik. Alles kan een fout signaal zijn en dus betekenen dat er iets aan de hand is én dat er dringend een dokter naar moet kijken. Mijn huisarts heeft me weleens gezegd dat mijn brein echt heel creatief is. Ik vond dat reuze meevallen, maar hij vond alle ziektes die ik kon bedenken bij heel normale lichamelijke verschijnselen best creatief. Hm, goed punt. Ik noem mezelf dus voortaan gewoon creatief.
Het lijstje voor de dokter
Het was weer tijd voor één van mijn vaste bezoekjes aan de huisarts. Ik kom dan altijd aan met een lijstje. Als ik zonder lijstje kom, gaat het namelijk nergens over en weet ik buiten de praktijk, na het consult, opeens waar het wél over had moeten gaan. Ik had deze keer niet zo’n heel lang lijstje. Ik wilde het vooral hebben over hoe het met mijn hoofd ging. Ik wilde mijn therapie bespreken en kijken hoe ik daar verder moest. En toch was er nog één lichamelijk probleem dat om aandacht vroeg.*
Acute blabla
Omdat zelf diagnoses zoeken op internet vooral veel paniek in de hand werkt, ben ik daar jaren geleden al mee gestopt. Toch kan mijn creatieve brein vaak zelf een heleboel diagnoses bedenken. Daar zat ik dus, met een heleboel vragen over therapie en één lichamelijke vraag. Ik was bang dat ik bij de huisarts spontaan niet meer zou weten wat het probleem zou zijn en schreef het dus duidelijk op.
Ik heb pijn aan mijn rug en het maakt me bang. In mijn hoofd kan het van alles zijn:
– Spieren
– Wervel
– Tumor
– Nieren
– Blabla
De huisarts las mijn briefje door. Hij zou er even naar kijken. Nog voor hij dat deed, besloot ik zelf al dat het waarschijnlijk blabla zou zijn. Dat was hij met me eens. “Een acute blabla denk ik.” Ik kan er niks aan doen; ik vond dat grappig. Ik heb het al eerder gezegd, maar hypochondrie is soms ook gewoon humor. De oorzaak van mijn pijn bleek inderdaad volkomen onschuldig, maar ik hield het toch maar op een acute blabla. Gewoon, omdat ik dat wel een leuke diagnose vond. En ook omdat ik toch op humor overleef, zolang ik moet wachten op (gespecialiseerde) behandeling van mijn hypochondrie.
*Voor alle duidelijkheid: op de blog beschreven lichamelijke problemen zijn niet altijd de daadwerkelijke problemen, maar dienen soms slechts ter illustratie. Niet heel mijn dossier hoeft op straat.
Hoofdtaal 
Haha, ik vind het ook een leuke vondst!
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, is dit echt zo?
LikeLike
Haha, zeker. Is ook weer genezen😜
LikeLike
Je wil niet weten hoe vaak ik “hersenvliesontsteking” heb gehad of “baarmoederkanker”. Beetje jeuk aan binnenkant van oor? oorontsteking. Beetje buikpijn, o nee mijn blinde darm.
Het klink nu grappig maar het was een hel. Ten eerste durfde ik het tegen niemand te zeggen want ja dan moest ik naar de dokter en ten tweede panische angst voor artsen, bloed, injectie, lucht van ziekenhuizen.
Zoals je weet is het bij mij over gegaan maar heel af en toe als ik in bed ligt en ik voel iets wat ik niet herken dan breekt het angstzweet mij uit.
Fobieën voor dokters en ziekenhuizen heb ik niet meer.
en hoofdpijn is gewoon hoofdpijn.
maar nu ik er zo over terug denk blijf ik zeggen; het was de hel.
Als ik af en toe zo weer die angst voel moet ik altijd aan jou denken.
Niemand weet hoe erg het is als je het zelf niet meegemaakt hebt.
Ik heb wel het idee dat het wat dat betreft beter met jou gaat.
Klopt dat?
LikeLike
Ik vind het altijd zo fijn om te lezen dat het dus over kan gaan! Het is bij mij niet meer zo dramatisch als het was, maar dat komt ook omdat er afspraken zijn over om de zoveel tijd naar de huisarts en wat wanneer gecheckt moet worden. Hoop wel dat ik ’t ook zonder die controles ga leren.
LikeLike
Tja, soms moet je er inderdaad maar humor in gooien. Moest er overigens ook echt even om lachen, het is leuk gevonden, acute blabla.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben altijd weer prettig verrast door jouw begripvolle en geduldige huisarts!
LikeGeliked door 1 persoon
En deze autist nam de diagnose letterlijk en dacht dat je echt last had van acute blabla, dus acute aanval van ‘doorratelen tot alle woorden op zijn’ :-p
LikeLike
Hahaha, dat heb ik chronisch😂
LikeGeliked door 1 persoon
Als de remedie van acute blabla dan gewoon een pilletje haha is, dan is het toch mooi opgelost 🙂
LikeLike
Kan zelfs zonder pilletje. Gewoon met enkel haha😉.
LikeGeliked door 1 persoon
Pas maar op, voor je het weet heb je chronische blabla, dan ben je nóg verder van huis’;-)
Lijkt me trouwens echt een leuke uitdrukking en reuze toepasselijk voor iemand die constant de oren van je hoofd leutert, die ga in erin brengen als er zo iemand in mijn omgeving rondloopt.
LikeLike
Oei, dan kom ik niet bij je in de buurt. Want ik heb ook chronische blabla vrees ik, als je het zo bekijkt😉.
LikeLike
Zal wel meevallen toch? Jouw verhaal gáát ergens over. Ik bedoel dames met alleen bla bla die het druk hebben met de roddelbladen enzo;-)
LikeLike
Oh die… Pfff… Zeer vermoeiend. Kan ik ook, maar dan moet je me gewoon heel snel met een boek ergens in een hoekje zetten of in bed stoppen. 😉
LikeLike
Mwah… mensen in de hoek zetten? maar niet doen he, zal je ” juffenverleden’ zijn;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Je schrijft het leuk maar de ondertoon is wel dat je een fijne huisarts hebt.
LikeLike
Ja, dat is zeker!
LikeLike
Oh, in mijn hoofd bedenk ik ook van alles, ga er alleen niet mee naar de huisarts.
Of dat goed of fout is, de tijd zal het leren.
Want ja, nieuwe huisarts, die begrijpt mij toch niet 🙂
Bla bla bla bla……
Hoe vaak ik dat liedje nie thoor met de jongens 🙂
LikeLike
Haha, nee, zo’n nieuwe huisarts snapt niks van blabla. Dat snap ik wel😉.
LikeLike