De schoolfoto

Voor bovenbouwleerkrachten is het altijd een spannende dag: de dag dat de schoolfotograaf komt. De pubers hebben nogal wat werk aan zichzelf (én elkaar) en alle kapsels moeten wel mooi blijven tot de foto gemaakt is. Tegenwoordig heb ik niet meer te maken met de schoolfotograaf, maar nog wel met schoolplaten.

Als je haar maar goed zit

Ieder jaar werden de kinderen op de foto gezet. Ieder jaar was het weer een bijzondere dag. ’s Morgens kwamen de meiden binnen met kunstige kapsels en de jongens met nét een beetje meer gel in hun haar dan op andere dagen. Bij sommige meiden was oma zelfs vroeg opgestaan en naar de kleinkinderen afgereisd om de haren te doen. Als je haar maar goed zit.

Vervolgens moest er dan meestal nog even geoefend worden op de juiste glimlach en dan was het grote moment daar: op de foto. Snel nog even bij elkaar de laatste haren in de juiste positie leggen en moet dat kraagje nou omhoog of niet? Hop, op de kruk en voor je het weet ben je klaar. Natuurlijk is die foto stom, je bent niet voor niets een puber.

Niemand mag het zien!

Een paar weken later kwam dan altijd nog een leuk moment. De foto’s kwamen binnen. Ik was door schade en schande wijs geworden en liet de foto’s meestal niet voor de klas zien. Ik deelde de foto’s op z’n kop uit. Omdraaien, bekijken, een gilletje slaken en vervolgens natuurlijk de foto verstoppen. Niemand mocht de foto zien, want stel je voor zeg. Net dat ene haartje dat niet goed zit en lijkt dat nou op een beginnend puistje? Strikt geheim, zo’n foto. Totdat ze op het schoolplein stonden. Dan werden alle foto’s met elkaar uitgewisseld.

Iedereen mag het zien!

Met die schoolfoto’s heb ik niets meer te maken, maar ik had recent wel een echte schoolplaat in huis. Zo één die, voor het bestaan van digitale schoolborden, heel af en toe ineens tevoorschijn kwam. Zo’n plaat waarop Nova Zembla dan te zien was of allerlei andere spannende dingen. En als je dan écht mazzel had, vertelde de juf of de meester er ook nog een mooi verhaal bij.

Diezelfde eigenaresse en haar man zijn al een jaar aan het verbouwen in hun huis, maar inmiddels komt het einde van de verbouwing in zicht. Tijd dus voor het aanbrengen van sfeer. Natuurlijk kun je dan je fiets in de woonkamer zetten, maar ja, dat levert vaak toch vreemde blikken op. Maar je fiets op zo’n schoolplaat? Ja, dat leek haar wel wat. Ik deed haar een foto cadeau, waarbij een foto op schoolplaat één van de mogelijkheden was. En dus pronkt deze fiets binnenkort ook in de woonkamer van de eigenaresse, 120 bij 90 cm groot. En kijk, mocht die fiets nou ineens wereldreiziger willen worden, moet de eigenaresse nog maar even een wereldkaart op hout erbij bestellen om de tochtjes op bij te houden.

Schoolplaat bestellen

Het bestellen van schoolfoto’s was vaak een heel gedoe, maar dan waren al wél de foto’s uitgezocht. Voor deze schoolplaat ging het uiteraard om een zelfgemaakte foto. Voor zo’n grote plaat was een foto van hoge kwaliteit van belang, zodat ook sterk uitvergroot de foto nog scherp zou zijn. Gelukkig is dat in dit geval prima gelukt!

• 

• 

De foto is heel eenvoudig op te hangen, met het systeem dat werd bijgeleverd. De latten aan de boven- en onderkant bestaan namelijk uit twee magnetische strippen, waar je de plaat eenvoudig tussen klikt. Vervolgens met enige voorzichtigheid de foto naar een haakje tillen (want anders dreigt soms een magneetje los te laten) en voilà. Kijken en genieten!

Dit artikel is een samenwerking. De schoolplaat heb ik gekregen van fotocadeau.nl. Dat beïnvloedt mijn mening niet.