Wachtlijsten ggz~De soap deel tig

Categorieën Hypochondrie, Psychische gezondheid, Wat niet achter 'n label past, , 20 Reacties op Wachtlijsten ggz~De soap deel tig

Het is de hoogste tijd voor weer een aflevering van de soap over wachtlijstproblematiek. Die soap kent goede en slechte tijden, maar is vooral een langdurig, slecht verhaal, zoals de meeste soaps. Na veertien maanden wachten besloot ik weer eens actie te ondernemen. Ik neem je mee in de wondere wereld van ggz-wachtlijsten met alle bijbehorende kastjes en muren.

Hoe lang ga ik nog geduldig zijn?

Het was 2 januari 2020. Toen ik iemand telefonisch vertelde hoe het met me ging, zei ik er ook bij dat ik heel 2019 op een wachtlijst had gestaan voor behandeling van mijn hypochondrie. Ik had die dag niet echt mijn dag. Ik was heel de dag knock-out geweest. Het was zo’n dag dat ik er niet helemaal bij ben. Toen ik ophing, realiseerde ik me dat het klaar was. Het was nu 2020 en ik stond sinds november 2018 op de wachtlijst. Ik wilde actie. In oktober 2019 werd me verteld dat ik bijna aan de beurt was, dus ik vond dat ik wel weer eens kon bellen. Bovendien heb ik een bedrijfsarts waar ik al bijna niet meer tegen durf te zeggen dat ik nog steeds niet in behandeling ben. Het klinkt bijna ongeloofwaardig inmiddels, na al die maanden.

‘Ik schrik ervan’

Actie dus. Misschien was het niet mijn beste dag om dit soort telefoontjes te plegen, maar ik deed het toch. Ik was nu ineens verontwaardigd en teleurgesteld, dus nú ging ik het doen en ik ging niet nog even wachten. Kastje één kon me niks vertellen en verbond me door naar de eerste muur. “Ja, maar mevrouw, u heeft van ons een brief gehad. U weet dat we lange wachttijden hebben.” Ai, die viel verkeerd. “Nee, ik heb geen brief gehad, maar na veertien maanden weet ik zelf ook wel dat die wachttijden lang zijn.” Toen viel er aan de andere kant van de lijn een kwartje. “Zegt u veertien maanden? Ik schrik daarvan.” Leuk, misschien kun je er iets aan doen? Maar dat zei ik niet. Ik werd gewoon weer doorverbonden van de eerste muur naar het tweede kastje.

Er knapt iets

Daar bij dat tweede kastje werd me verteld dat ze even wat dingen moesten uitzoeken. Vervolgens werd ik ruim zeven minuten in de wacht gezet. “Nou, ik heb het even voor u nagekeken. Ik ga het vragen aan meneer X. Die is er nu niet, maar dan hoort u er later nog van.” En toen knapte er iets in mijn hoofd. “Waarom moet dat zo ingewikkeld? U kunt toch zeggen waar ik op de lijst sta? Dit komt op mij weer over alsof ik er niet op sta. Dat is eerder gebeurd.” Er kwam een psychologisch, politiek correct antwoord over snappen, vervelend, blabla. “Ja, dat is allemaal heel netjes en politiek correct gezegd, maar daar heb ik niks aan.” Ik legde de situatie uit. “Ik ben niet boos. Ja, ik ben óók boos, maar dit gaat om mijn gezondheid. Ik trek dit niet heel lang meer. En dan moet ik nog een behandeling bij jullie gaan doen, maar ik heb er geen enkel vertrouwen meer in.” De dame bij kastje twee ging nog eens overleggen. Na lange stilte werd ik blijkbaar weer doorverbonden. “Hallo? Ben u mevrouw Naomi?” Die stem kende ik niet.

Gaat het niet goed met mij?

Ik legde uit dat ik geen idee had met wie ik nu sprak en waarom. “Ik heb bereikbaarheidsdienst. De administratie heeft u doorverbonden, want het gaat niet goed met u?” Ook leuk. Nee, natuurlijk ging het niet goed met me, maar dat gaat het al heel lang niet, plus die veertien maanden wachtlijst. Daar belde ik niet voor. “Ik denk niet dat u me kan helpen. Ik belde over een wachtlijst.” Mevrouw opende mijn dossier. Er kwam allerlei verouderde informatie langs, want ja, dat krijg je met zulke lange wachtlijsten. “Ik ga het even overleggen en dan bel ik u vandaag nog terug.” Ik had er weinig vertrouwen in. Het zou wel neerkomen op: “Ik heb het overlegd en we kunnen er niks over zeggen.”

En toen ging de telefoon

Heel eerlijk gezegd had ik niet eens verwacht dat ik gebeld zou worden, maar al vrij snel ging de telefoon. “Ik heb slecht nieuws voor u.” Mijn hoofd dacht al dat ze zou gaan zeggen dat ze me niet gingen behandelen, maar dat ‘viel mee’. Het zou nog wel eens heel erg lang kunnen gaan duren. Misschien wel einde van 2020. Oké. Er werd me wel een zeer ervaren behandelaar beloofd. Lijkt me maar beter ook, want die moet door mijn sarcastische wantrouwen heen voor ik iets ga zeggen. Ik was er best een beetje ziek van, van dat telefoontje. Maar ja, dat was ik toch al, moet je dan maar denken.

Cliffhanger: Woensdag presenteer ik de oplossing voor de wachtlijstproblematiek, want in de periode tussen het schrijven en publiceren van dit artikel kwam er voor mij ‘opeens’ een oplossing.

20 gedachten over “Wachtlijsten ggz~De soap deel tig”

  3. Schandalig, en iedereen maar met zijn problemen door laten lopen. En sommige zijn daarbij ook nog een gevaar voor zichzelf of de samenleving. Hoevaak heet het niet als iemand zomaar een paar mensen neerknalt, “ja hij had problemen….”. Een tweede probleem is, dat als je het met de behandelaar niet eens bent, kun je dat niet zeggen, want dan begint het wachten op nieuw. Voor mij is duidelijk dat op dit punt de burger niet telt, en Nederland, samen met een paar andere landen, langzaam tot een ontwikkelingsland aan het afzakken is.

    Ik wens je heel veel succes en kracht om verder te knokken, voor een goede behandeling. En ook voor je direkte omgeving, partner etc. Gr.

    Like

    1. Ja, het is echt heel bizar hoe dat gaat. Mijn huisarts heeft er diverse keren achteraan gebeld, ik heb zelf heel vaak gebeld. Hielp niet. Er is gelukkig inmiddels een oplossing!

      Like

  4. Pff zo vervelend. Het lange wachten herken ik helaas, zo ontzettend naar en vervelend. Ondertussen moet je jezelf maar zien te redden. Ik heb zelf maandenlang op een wachtlijst gestaan voor een psycholoog (de eerste was ik na 4 maanden wachten aan de beurt, om vervolgens te horen dat die me niet in behandeling wilde nemen, kon ik opnieuw beginnen bij een andere instelling) en sta inmiddels al maanden op de wachtlijst voor verdere diagnostisering. Het is me toch wat.. Zou eigenlijk niet moeten kunnen, maar goed. Ik ben overigens benieuwd naar de oplossing.

    Like

    1. Ja, dat is ook nog zoiets. Dat je dan na lang wachten soms te horen krijgt dat ze je niet kunnen helpen. Dat zou écht verboden moeten worden.

      Like

  6. Je snapt dat er iemand voor het Ministerie van VWS gaat zitten. Je snapt niet dat het er niet meer zijn. Dit zijn namelijk hele normale praktijken, helaas.

    En in de fysieke zorg zullen ze je nooit zo lang laten wachten, of roepen dat je ‘te complex’ bent omdat je drie verschillende diagnoses hebt en bijna doodgaat. Sterker nog, als je in de fysieke zorg bijna doodgaat, dan is er een bed voor je. Maar in de GGZ is het ‘joh, wacht nog maar even’ en ‘er zijn nog X wachtenden voor u’…

    Like

    1. Als alle wachtenden bij het ministerie zouden gaan zitten, zou er vast nog niks gebeuren, maar het zou wél duidelijk maken hoe idioot dit systeem is.

      Like

  7. Wat een vervelende wacht situaties. Toch ligt de bal bij de verantwoordelijke politici, zij vertegenwoordigen ons. GGZmedewerkers zouden kunnen gaan staken, maar dan komt de politiek er wel heel gemakkelijk van af. De oplossing komt wellicht woensdag, maar het leed is al geleden. En mijn persoonlijke morele bijdrage is om onze huiskamer als podium voor unieke levensverhalen. Als verteller of luisteraar kan er een levens veranderende ervaring ontstaan. Jij deelt je ervaringen op het gebied van kracht door kwetsbaarheid en word gehoord. Hoop en herkenning overbruggen NARE wachtlijsten. Met een hartegroet van René

    Geliked door 1 persoon

    1. Mooie reactie; dankjewel! En inderdaad, voor mij is het opgelost, maar het leed is al geleden. Dat was ook de reden dat ik ervoor koos om deze blog toch online te laten komen. Ik had ‘m al geschreven voor er een oplossing was, maar besloot hem dus niet meer in te trekken.

      Like

  10. Ja dit is echt schandalig en helaas komt dit nog veel te veel voor . Heel triest en vooral zeer nalatig . Mensen die vaak al kwetsbaar zijn en al zoveel hebben doorstaan en ze dan van het kastje naar de muur sturen en maar blijven doorgaan . Maar het komt helaas ook nog vaak voor als mensen eenmaal behandeling krijgen dat er ook nog van alles misgaat . Zelf heb ik hier ook ervaring mee, had intensieve trauma therapie , en kon desondanks toch aangeven wat ik wel en niet nodig had , maar behandelaar was niet in staat om die hulp te bieden en dit kreeg ik pas op het laatst te horen toen gaf ze het toe , terwijl ik dit al een aantal keren aan de directie had doorgeven . Wat blijkt nu ze hebben een belangrijke diagnose gemist .
    Ben wel heel benieuwd wat er woensdag bij jou komt

    Like

    1. Het is en blijft mensenwerk, dus ja, er kan weleens iets fout gaan. En toch vind ik wat je hier schrijft heftig. Als je iets al meerdere keren aangeeft en later gelijk blijkt te hebben, vind ik dat wel nalatig van een instelling die toch wat mensenkennis in huis zou moeten hebben…

      Like

  11. Nou ja zeg… Wat een horror inderdaad! Echt verschrikkelijk. Het is werkelijk niet fijn als je in handen valt van hulpverleners is mijn ervaring. Ook al zitten er zeker goede tussen, maar die zijn in mijn ervaring vaak wel in de minderheid…

    Geliked door 1 persoon

  13. Pingback: Wachtlijstproblematiek ggz~De oplossing

Reacties zijn gesloten.