Juffenmodus aan/uit

Met een rode pen schrijven, aan elkaar schrijven, krullen zetten, kinderen aanspreken op hun gedrag en ga zo maar door. Het zijn van die dingen die ik op mijn werk veelvuldig deed, maar die ik in mijn vrije tijd zorgvuldig vermeed. Ik deed er alles aan om niet gezien te worden als ‘juffig’. Maar ja, soms ging dan in mijn vrije tijd toch die juffenmodus aan, want bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan…

Het rapport

Ik was op een verjaardag bij kennissen. Vol trots liet één van de kinderen haar rapport aan me zien. Achter haar stond een nog trotsere moeder. “Goed hè?” Het rapport moest speciaal even aan mij getoond worden, want ik vond dat soort dingen nu eenmaal leuk.

Ik sloeg geïnteresseerd het rapport open en deelde complimenten uit voor de prachtige cijferlijst. Vervolgens bladerde ik nog een beetje verder en stuitte ik op scores van Cito-toetsen. En oeps, daar sprong mijn juffenmodus aan. Dit kind scoorde op de Cito de hoogste scores, resultaten van eind groep acht, maar het kind zat nog maar halverwege groep vijf. Er ging een ‘alarmbelletje’ bij me rinkelen. “Vind je het leuk op school?” vroeg ik het kind zelf. Ja, dat vond ze. Een beetje simpel, maar wel gezellig.

De juf spreekt

Het bleef een beetje door mijn hoofd spelen. Dit kind had echt een grote voorsprong. Nu was er nog motivatie, maar zou die nog lang blijven? Ik besloot er toch maar even met moeder over te praten. “Vindt ze het leuk op school?” Moeder vertelde dat ze het wel leuk vindt, maar ze hoorde er verder niet heel veel over. “Verveelt ze zich niet?” Dat idee had moeder niet, maar ze hoorde wel altijd dat ze snel klaar was met haar werk en dat het een beetje saai was. Moeder had daar verder niets achter gezocht. Ik legde moeder uit dat de scores van de Cito écht hoog waren en dat die wel reden gaven om aan te nemen dat er misschien wat meer uitdaging nodig was. Moeder zou nog eens met haar dochter bespreken wat ze nu echt vond van school en ze vertelde me dat ze het met de juf zou bespreken.

Sorry juf!

Oeps, moeder ging het met de juf bespreken. Arme juf, realiseerde ik me. Want weet je wat het is? Van die mensen die ‘een kennis uit het onderwijs’ hebben gesproken en vervolgens van alles te vragen en te vertellen hebben, die zijn dus eigenlijk bloedirritant. Hallo, die juf kan zelf ook nadenken hè, die heeft heus die ‘kennis uit het onderwijs’ niet nodig. Maar ja, het leed was al geschied. Sorry juf, ik zal het nooit meer doen. Of toch wel, denk ik. Het zit er nu eenmaal in hè en ik kan nóg zo hard mijn best doen om rode pennen te laten liggen en in blokletters te schrijven, maar af en toe komt het er toch even uit.

17 gedachten over “Juffenmodus aan/uit

    1. Uiteindelijk ging het niet zozeer om de school, want die wisten dit natuurlijk al. Ik denk dat ik vooral ouders bewust maakte. Die hadden geen idee wat die scores betekenden;).

      Like

  1. LOL. Toch vind je feedback heel waardevol klinken en ik kan me voorstellen dat die moeder er blij mee was. Je weet natuurlijk maar nooit. En als die moeder het een beetje vriendelijk brengt, lijkt het me voor de juf niet al te vervelend. het is de toon die de muziek maakt, zoals men zegt ; )

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik vind het vaak irritant als mensen in mijn vrije tijd taalvragen aan mij stellen. “Ik ben je juf niet!”, denk ik dan. Om dat vervolgens meestal weg te slikken en toch maar gewoon antwoord te geven op de vraag. 😛 Andersom betrap ik mezelf er ook op dat ik soms ongevraagd advies geef, als iemand aangeeft een vreemde taal te willen leren. Zucht.

    Like

    1. Haha, meestal vind ik het niet erg als bekenden van me vragen stellen. Wél als het gaat over kinderen die ook echt onder mijn verantwoordelijkheid vielen. Daar ging ik het echt niet over hebben in mijn vrije tijd.

      Like

  3. Goed dat je dat gezegd hebt. De school had natuurlijk zelf al op het idee moeten komen als ze hrt beste voor het kind willenen niet de ouders in de onwetendheid over zo’n score laten. Dus super dat je de ouders er op gewesen hebt, voor dat hun kind tot probleemkind wordt! Ik ken helaas te veel mensen die problrmen hebben met een kind dat gewoon te weinig uitdaging heeft.

    Geliked door 1 persoon

  4. Flink van je. Maar ik stel me wel vragen bij de aanpak van de school. Bespreekt de huidige juf zoiets dan niet met de ouders? Je geeft me net voer voor een blogpost, maar daar vertel ik alles over in mijn blogpost…. 😉

    Like

    1. Nou, de juf wist er dus wel van, denk ik. Ik denk alleen dat het niet tot ouders was doorgedrongen wat deze scores betekenden. Maar ja, ergens heeft de juf dan misschien een beetje te weinig duidelijkheid gegeven;).

      Like

  5. Ik denk dat je je helemaal niks met je ‘collega’ te maken hebt. Je hebt je kennis gedeeld en dat is in het voordeel van het kind. Dat zegt niets over je collega, die heeft waarschijnlijk nog 31 andere kinderen waarvan minimaal 5 met moeilijkheden. Logisch dat ze die ene niet ziet omdat die nooit iets hoeft te vragen.

    Like

    1. Dat is een mooie manier om ernaar te kijken. Ik nam het die juf ook niet kwalijk, maar ik moest er voor mijn gevoel wel iets mee.

      Like

  6. Het hangt ook wel een beetje van het beleid van de school af of er iets mee gedaan wordt.
    Nog lang niet alle scholen bieden extra lespakketten aan aan kinderen die van voor zijn.
    Maar in ieder geval kunnen de ouders nu zelf proberen het kind want extra prikkels buiten de school om te geven. Het gaat immers niet alleen om boekenwijsheid maar ook door musea te bezoeken als Nemo en daarna via internaat aanvullende informatie te laten zoeken leert een kind heel veel en neemt dat ook weer mee naar school.

    Like

  7. Oeps, ja juf….;-) minstens 2 fout. kinderen die WAT voor zijn En via internEt natuurlijk. nou ja, nog net geen onvoldoende;-)

    Like

    1. Hahaha, dat is inderdaad nog voldoende;). En inderdaad kunnen ouders nu ook uitjes en dat soort dingen erop aanpassen.

      Like

Reacties zijn gesloten.