Waar dump je een angststoornis?

Categorieën Hypochondrie, Psychische gezondheid, , , 22 Reacties op Waar dump je een angststoornis?

Papier doe je in de papierbak, voor groente en fruit is er ook een container, plastic sorteer je netjes in een aparte bak, maar waar dump je dan je angststoornis? Daar hebben ze geen bak voor. Waar laat je ‘m dan, als je ‘m liever kwijt dan rijk bent?

Angststoornissen worden niet opgehaald

Ik had wat groot afval in huis. Net een nieuw bed gekocht, dus m’n oude matras moest worden afgevoerd en er stond ook nog een oude parasol, een kapotte tuintafel en meer van dat soort dingen. Het leek vrij simpel: even een belletje en ze zouden het ophalen. Nou, zo simpel was dat niet. De dame aan de telefoon wilde precies weten wat ik allemaal aan de weg wilde zetten en hoe groot het was en waar het van was gemaakt. Eh, geen idee mevrouw.

Maar ik had meer in de aanbieding dan dat. Ik had nog een angststoornis waar ik graag vanaf wilde. Ik wilde hypochondrie ook aan de weg zetten. Ik durfde natuurlijk niet te vragen of ze die ook gelijk mee wilden nemen, want ze deed al vreselijk moeilijk over stukjes houten keukenblad.

De angststoornis bij het oud papier dan? Hm, gaat ook niet werken. Oké, geintje natuurlijk, maar de vergelijking gaat wel op. Je angststoornis gooi je namelijk niet even weg. Die haalt niemand even bij je op. Maar wat dan wel?

Ben ik dan altijd bang?

Ik heb me vaak afgevraagd of ik heel mijn leven bang zou blijven. Ik vroeg me af of mijn hele leven geregeerd (lees: geruïneerd) zou worden door hypochondrie. Dat wilde ik niet, maar hoe hard ik ook mijn best deed om de angststoornis de deur uit te zetten, ik kreeg het niet voor elkaar.

Na jaren strijd en vooral ook ontkenning (ik ben toch niet gek?!) vertelden steeds meer hulpverleners me dat hypochondrie wellicht mijn leven lang een struikelblok zou blijven. Nee, het hoefde niet zo erg te blijven als het was, maar het zou heel goed mijn ‘zwakke punt’ kunnen blijven. Een ander krijgt hoofdpijn als er spanning is en het zou goed kunnen dat ik dan weer terug dreig te vallen in de angst.

Een plekje in de schuur

Dat vond ik uiteraard geen fijne mededeling. Nu ik heb ervaren dat de angst minder kan worden en dat ik zélf de regie kan hebben, begrijp ik wat ze bedoelen. Want nee, ik ben niet volledig hersteld. Maar ik heb nu angst en angst heeft niet mij. Ik ben nu degene die de regie heeft. Angst en ik zullen waarschijnlijk altijd ‘vrienden’ met elkaar blijven. Niemand neemt ‘m namelijk mee, maar ik heb hem wel een nieuwe logeerplek gegeven. Hij staat in de schuur en logeert niet meer in mijn hart. Ik heb de leiding en niet de angst.

Ik denk dat het echt nog wel anders zal worden dan nu, maar ik weet ook dat het de rest van mijn leven mijn ‘zwakke punt’ zal blijven. Daar kan ik heel hard tegen vechten en dat kan ik heel hard ontkennen, maar dat gaat niet helpen. We horen bij elkaar, angst en ik. Maar ik heb de leiding. Op de dag dat de angst de schuur verlaat en weer gaat regeren, weet ik nu wat de signalen zijn en wat ik dan moet doen. Het wordt nog eens wat, met die vriendschap van ons.

22 gedachten over “Waar dump je een angststoornis?”

  2. Nee, je bent er nooit klaar mee, maar het is iets wat jou niet meer beheerst, als je eraan blijft werken. Maar een angststoornis blijft op je loeren, blijf alert! Fijn dat je al zoveel resultaat hebt!

    Geliked door 1 persoon

  3. Leuke invalshoek voor dit artikel, met een iets minder leuk onderwerp. Maar de schuur lijkt me inderdaad een prima plek. Alhoewel je ‘m misschien liever juist in de regen laat staan?
    Ook fijn dat je al zoveel vooruitgang hebt geboekt overigens! Mag je trots op zijn.

    Like

  4. Mooi geschreven! En mooie vergelijking. Fijn dat je al zo ver gekomen bent, angst van je directe nabijheid al naar de schuur verhuisd is. Hopelijk zal hij steeds verder bij je vandaan gaan. Tijd dat ie echt op zichzelf gaat wonen. 😉

    Like

    1. Haha, ja, goed idee, op zichzelf gaan wonen. Maar ik ga niet bij ‘m op de koffie dan hoor. Doei! 😜

      Like

  5. Ik denk dat het wel klopt dat je ze altijd ergens zal meedragen. Ik heb dat ook met mijn depressie. Ik zal er altijd wat op moeten letten dat ze niet uit haar schuilplek komt. Maar ik heb er ook van geleerd, dus dat probeer ik als waardevol te zien.

    Like

    1. Mooi gezegd, dat je er ook iets van geleerd heb. En inderdaad, dat soort dingen moeten in hun schuilplaats blijven.

      Like

  7. Ik heb de indruk dat de angst een soort klein kind is wat je constant aan de afspraken moet herinneren: blijf in de schuur, niet mijn leven verpesten, ik ben de baas. Of een niet-schattige puppy ofzo, al weet ik dan niet hoe die eruit ziet.

    Ken jij trouwens de WRAP-training? Daarin maak je een plan om issues zo veel mogelijk in de schuur/in de regen te laten staan, en hoe je kunt herkennen dat hij weer aan de deur staat te krabbelen.

    Like

    1. Niet zo genoemd, maar even gegoogeld en ik ken het wel ja😉. En ik denk ook dat ik nog regelmatig zal moeten zeggen dat ik de baas ben.

      Like

  8. Mooi geschreven met een grappige invalshoek! Ik denk dat de schuur een goede plek is voor je angststoornis en las in de reacties al dat jouw schuur geen fijne plek is, haha. Je hebt toch wel het deurtje goed dichtgedaan, hè? Kettingsloten en al gebruikt 😛

    Like

  9. Alles wat je aandacht geeft groeit, ook de vervelende dingen. Ben echt superblij voor je dat je steeds beter bent met ermee dealen.

    Geliked door 1 persoon

  10. En stop die schuur gewoon lekker vol met andere rommel, zó vol dat die angststoornis het niet meer ziet zitten om over de rommel heen te klimmen.

    Like

    1. Graag gedaan. Ik hoop dat er voor jou ook een manier komt om die stoornis ergens te ‘dumpen’.

      Like

  13. Pingback: FEEST!

Reacties zijn gesloten.