Daar ga ik dan toch. Ik ga iets schrijven over corona. Dat heb ik heel lang (bewust!) niet gedaan, maar mensen vragen zich af hoe het is om hypochondrie te hebben in deze onzekere tijden en ik wil daar wel iets over schrijven.
Het gaat niet om mijn angst
Laat ik vooropstellen dat het nu niet gaat om mijn angst. Het gaat nu om een virus dat veel te snel door Nederland gaat en dat slachtoffers eist en de gezondheidszorg (te) zwaar belast. Laat me daar dus maar even mee beginnen, met mijn grote respect uit te spreken voor al die mensen die niet thuis kunnen werken, maar die zich inzetten voor ons. Artsen, verpleegkundigen, maar ook medewerkers van supermarkten, de mensen op scholen en kinderdagverblijven, enz.
Angst voor corona?
Ben ik bang om ziek te worden? Nee.
Als ik kijk naar hoe snel het virus zich verspreidt, is de kans groot dat ik er ook mee te maken krijg, maar dat maakt me niet bang. Grote kans dat ik slechts milde klachten krijg. Misschien is dat naïef, maar ik ben vooral blij dat ik er zo over denk en zie het als een goed teken in mijn herstelproces.
Waar ik wel bang voor ben, is dat ik anderen kan besmetten. Ik zou op iedere andere dag met een gewone verkoudheid alles doen wat ik normaal ook doe. Nu zou ik echt binnen blijven als ik symptomen zou krijgen. Alles om ervoor te zorgen dat ik anderen niet ziek zou maken.
Want ik gooi hem er nog maar eens in: flatten the curve (google even als je dat filmpje nog niet gezien hebt). Het gaat niet (alleen) om jezelf. Het gaat erom dat we niet allemaal tegelijk ziek worden en dat de ziekenhuizen zo dus de juiste zorg kunnen blijven leveren.
Onduidelijkheid/autisme
Geen angst voor corona dus, maar ik word wel heel erg onrustig van alle onduidelijkheid. De onzekerheid hoe alles zal gaan, geen idee waar je eigenlijk aan toe bent en of afspraken wel of niet doorgaan. Zo voel ik me altijd, maar nu tot de macht heel veel.
Het ging vrij lang goed, maar nu het openbare leven stil komt te liggen, wordt mijn onrust steeds groter. Gaat mijn therapie door? En zo ja, telefonisch of face to face? Die onzekerheid maakt me soms gek. Ik heb een planning nodig voor de week. Een planning met dagen zonder afspraken kan ik prima aan, maar een planning met vraagtekens is killing voor me.
Na een paar dagen onduidelijkheid werd bekend dat therapiesessies telefonisch gedaan zouden worden. Dat zorgde voor een ochtend huilen. Telefonisch heeft voor mij eigenlijk geen zin. Ik snap het uiteraard, maar bellen vind ik zó ingewikkeld. Ik werd heel bang dat ik alle stappen die ik de afgelopen maanden vooruit heb gezet weer terug zou zetten, want ik heb zo’n idee dat dit langer dan de nu aangekondigde drie weken gaat duren.
Weer een dag later zijn er inmiddels stappen genomen. De behandeling voor mijn hypochondrie staat, op mijn verzoek en met volledige instemming van mijn psycholoog, ‘op pauze’. We houden af en toe telefonisch contact om een vinger aan de pols te houden, maar gaan weer verder met behandelen als dat weer met echte consulten kan. Dat is beter, want er is op dit moment te veel chaos in mijn hoofd om aan behandelen toe te komen én ik heb liever over een poosje weer echt goede consulten dan nu telefonische consulten. Dat betekent wel dat de einddatum, die eigenlijk gepland stond voor 1 mei, daarmee ook opschuift. Dat is niet anders en lijkt me het beste.
Eind deze week heb ik overleg hoe de begeleiding bij mijn andere psycholoog zal gaan verlopen. Die kan ik niet ‘op pauze’ zetten, want die is juist in deze onzekere tijd heel erg nodig.
Corona en ik: zo kom ik de dagen door
Mijn dagen thuis doorbrengen, ben ik al anderhalf jaar gewend. Het enige verschil is dat ik vaak impulsief even een boodschap ga doen of soms bij iemand op de koffie ga. Dat laatste doe ik nu even niet, in het kader van sociale contacten vermijden waar mogelijk. Qua boodschappen ga ik nu alleen naar de supermarkt. Ja, ik heb nieuwe planten nodig, want die staan dood te zijn in de vensterbank. Maar boeiend, dat kan ook echt wel over een paar weken of maanden. Weinig verandering dus, behalve dat ik me iets meer ‘aan huis gebonden’ voel.
Daarom is het volgende voor mij heel belangrijk. Ik ga nog steeds elke dag wandelen. Ook dat vind ik lastig. Mag dat? Maar als ik in de polder loop, zie ik niemand. Ik ben bovendien helemaal klachtenvrij, dus heb ik besloten dat ik blijf wandelen zolang dat is toegestaan. De lente breekt door. Dat is mijn favoriete seizoen. Ik geniet van iedere zonnestraal en van de vogels die fluiten en de bloemen die beginnen te bloeien, misschien wel meer dan in een ‘gewone’ lente.
Tot slot werd ik gek van al het nieuws en alle andere berichten die me de hele dag door overspoelden. Daarom nam ik vrij drastische maatregelen. Geen Twitter en Instagram meer lezen. Eén keer per dag nieuws checken. Telefoon waar mogelijk weg. Ik weet het, niet constant het nieuws volgen kun je benoemen als je kop in het zand steken. Maar het maakt echt niet uit of ik ieder kwartier het nieuws volg of één keer per dag. Afstand. Een overzichtelijk leven en zo min mogelijk onduidelijke berichten van mensen die er eigenlijk geen verstand van hebben. Mijn manier om deze gekke weken door te komen.
Hoofdtaal 
Het lijkt me sowieso wel lastig om alleen te wonen in deze periode, en ik snap helemaal dat die vraagtekens stress opleveren! Hopelijk duurt het allemaal niet te lang.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is ook zo’n vraagteken ja: hoe lang gaat dit allemaal duren? Want ik weet zeker dat dit niet opeens op 6 april allemaal weer gaat veranderen.
LikeLike
Ik denk dat je het heel goed doet en verstandig reageert. De onrust voelen we allemaal. Even pauze is misschien zo slecht nog niet. Je kunt altijd nog voor jezelf schrijven, want dat doe je goed.
LikeLike
Pauze van m’n blog doe ik niet. Alleen van sociale media. Op m’n blog bepaal ik namelijk de onderwerpen (en bovendien staat alles tot Pasen al klaar;)), maar op sociale media komt even te veel voorbij wat ik niet wil zien.
LikeLike
Ik denk dat we allemaal wel een beetje angstig zijn momenteel, volstrekt normaal.
Maar je lijkt er in jouw situatie wel goed mee om te gaan, knap.
LikeLike
Ja, voor iedereen zijn dingen nu onzeker. Ik zeg steeds: als je autisme wilt snappen, denk dan aan dit. Maar dat dan altijd;).
LikeGeliked door 2 people
Ja, ik ga deze er ook in houden voor mijn workshops. Weet je nog, dat Corona-virus? Dat alles onzeker was en er dingen afgezegd werden en/of niet meer konden door iets waar jij 0 invloed op had? Nou, dat dus. Altijd. Je hele leven.
LikeGeliked door 1 persoon
Je hele leven, en nu in het kwadraat:(
LikeLike
Idd. AARRGGG!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Het angst maken met de getallen en de onzekerheid dat maakt ziek. Een periode met meer rust is niet slecht. Ook merk ik hier, dat er veel minder verkeerslawaai is, en dus veel beter slaap!
Veel succes!
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, ik word ook zo gek dat het overal alleen maar gaat over Corona. Er is toch ook nog wel ander (leuk) nieuws te vertellen? Het nieuws check ik dus gewoon niet meer. De onduidelijkheid vind ik ook vervelend. Niemand weet hoe lang het gaat duren en dat is soms een klein beetje beangstigend. Ik ben verder niet heel angstig, maar heb mezelf wel in quarantaine geplaatst door mijn ziekte. Better safe than sorry.
LikeLike
Ja, ik snap dat jij je even afzondert. Better safe than sorry inderdaad!
LikeLike
Ik hou mijn blog ook bewust Corona-vrij. Ten eerste omdat dat beter voor mij is, en ten tweede omdat ik oprecht denk dat het goed is dat er plekken op de wereld zijn, al dan niet digitaal, waar het niet over Corona gaat. Ik denk dat dat goed is voor iedereen, om mentaal ook een beetje gezond te blijven.
LikeLike
Ja, dat denk ik dus ook. Maar ja, als je schijft over waar ik over schrijf, kun je er eigenlijk niet omheen. Voor één keer dan. Vanaf morgen is ’t weer corona-vrij hier, beloofd. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Echt angstig niet, beetje bang wel.
Toch allebei in de risicogroep.
Maar als we het krijgen dan ook de milde vorm graag!
LikeLike
Kan me voorstellen dat het als je in de risicogroep zit toch weer anders is. En als je het dan krijgt, dan hoop ik inderdaad op de milde variant voor je!
LikeLike
Er komt toch maar 1 keer per dag echt nieuw nieuws over corona uit en dat is rond deze tijd. Maar wat heb je aa die nieuwe cijfers? Wees bewust en blij zoveel mogelijk thuis. Je wandeling klinkt prima en is goed voor je. Geen mens die jou aan kan steken onder weg!
LikeLike
Nou, dat is het ja. Ik kijk inderdaad als de nieuwe cijfers er zijn. Die overigens ook niet heel veel zeggen, maar toch… En ik blijf dus waar mogelijk thuis.
LikeLike
Er is héél veel geleuter door semideskundigen na de journaals, dat volg ik ook niet allemaal hoor, daar heb je niets aan en is dus gewoon verstandig om het bij 1x te houden, dat doe ik ook. Enn het wandelen doe ik ook, dat is gewoon broodnodig en in rustige omgeving doe je er niemand kwaad mee. Prima toch?
LikeLike
Ja, vooral die semideskundigen irriteerden me. Ook op social media. Iedereen weet ’t beter. Succes ermee dan, maar ik hoef ’t niet allemaal te lezen of te horen. Wandelen inderdaad broodnodig!
LikeLike
Ja helemaal mijn idee, de officiële lezingen neem ik mee, de rest laat ik aan me voorbij gaan., wél zo rustig.
LikeGeliked door 1 persoon
Gewoon lekker gaan wandelen hoor. Ik loop ook heel wat extra kilometers de laatste dagen.
Er is geen ontkomen aan het nieuws helaas. En thuis is het helemaal zo dat we er middenin zitten helaas. Ik zou de klok wel minstens 6 weken vooruit willen kijken …
LikeLike
Bij jou lijkt het me weer nóg anders, omdat je er middenin zit. En die klok even vooruit draaien zou ik ook wel willen, maar helaas gaat dat niet gebeuren. Sterkte voor jou!
LikeLike
Ik was ook al benieuwd hoe het voor je was Naomi, hypochondrie in combinatie met zo’n virus. Fijn om te lezen dat het goed met je gaat. En slim om te blijven wandelen. Ik blij ook trouw dagelijks hardlopen!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben ook niet bang om ziek te zijn maar wel dat ik anderen zou besmetten… onze bezoekjes bij familie/vrienden zijn uitgesteld. Wel gaan we ook nog dagelijks wandelen… minimum een half uurtje per dag.
LikeGeliked door 1 persoon
Ten eerste begrijp ik zeker dat je er op een gegeven moment toch over gaat schrijven. Ik vind een artikel als deze ook gewoon prettig om te lezen (in tegenstelling tot al het nieuws etc.). Knap hoe je er mee omgaat! Ik ben ook benieuwd hoe de telefonische gesprekken uiteindelijk voor je zijn. Ik hoop dat het toch nog helpend kan zijn.
LikeLike
Het blijft telefonisch;). Artikel erover komt over een paar weken;).
LikeLike
Aah ja.. Lees ik het dan! Goede planning trouwens!!
LikeLike
Heel herkenbaar, vind het zelf ook lastig dat het eigenlijk overal over corona gaat.. Sowieso is het een lastige tijd omdat er ook veel structuur wegvalt en ik zelf nog een nieuwe structuur moet zien te vinden. Extra lastig omdat ik nu ook nog eens ziek ben. Ook vind ik het lastig dat er geen duidelijkheid is hoelang dit gaat duren. Ik hoop dat de telefonische gesprekken uiteindelijk toch nog van betekenis van je kunnen zijn! Heel veel sterkte in deze rare tijd.
LikeLike
Het is echt een rare tijd inderdaad. En wat je zegt over onduidelijkheid over hoe lang alles gaat duren, herken ik ook wel. Te veel onzekerheid. Jij ook sterkte.
LikeLike