Bruiloft en autisme

“Dit wordt je eerste bruiloft als autist,” zei mijn psycholoog. Dat klinkt misschien ongezellig of stom, maar voor mij was dat precies wat ik nodig had om te horen. Ik was namelijk uitgenodigd als daggast op een bruiloft en zag er behoorlijk tegenop. Uiteindelijk viel het allemaal heel erg mee, maar dat was mede te danken aan het goede plan van aanpak. In deze blog gaat het over mijn eerste bruiloft als autist.

Hoe moet dat dan?!

Ik was uitgenodigd als daggast op een bruiloft en de grote dag naderde met rasse schreden. Ik was burn-out, depressief en zat al een half jaar thuis. Ik sliep elke middag twee uur en ook ’s avonds lag ik vaak vroeg op bed. Ontmoetingen met anderen putten me uit. Hoe zou ik dan ooit een dag op een bruiloft overleven? Het zat me al langer dwars, maar ik schoof het erover hebben ook maar voor me uit. Tot de grote dag dus opeens wel heel dichtbij kwam.

Kleding

Om te beginnen moest er kleding komen. Winkelen zag ik niet zitten, dus dat loste ik op met online shoppen. Ik klikte een heleboel leuks naar mijn huis en na een uitgebreide passessie maakte ik mijn keuze. Gewoon, lekker thuis, in alle rust. Of nou, niet helemaal zelf maakte ik mijn keuze natuurlijk. Iedere outfit ging in appjes naar meerdere mensen. Ik heb namelijk geen verstand van kleding, dus zij moesten er ook maar even wat over zeggen. Missie één geslaagd. Ik had kleding.

De kerkdienst

Ik ging in die tijd al maanden niet naar de kerk, omdat dat te intensief voor me was. Bovendien was ik nog depressief en zodra ik in een kerk ging zitten, begon mijn depressieve hoofd allerlei niet zo leuke dingen te roepen. Dan was er namelijk te weinig afleiding. De bruiloft zou ook een kerkdienst bevatten. Hoe zou ik dat gaan doen? Ik besloot dat ik niet naar de kerk zou gaan. Ik zou die tijd dan gebruiken voor een middagdutje. Ik nam daarover contact op met het bruidspaar en legde eerlijk uit hoe het zat. Er werd uitermate begripvol op gereageerd. Weer een hobbel genomen. En het was ook wel fijn dat mijn psycholoog dit een wijs besluit vond, hoewel ik het in eerste instantie zelf had genomen.

De eerste bruiloft als autist

Ruim drie weken voor ik die bruiloft had, kreeg ik de diagnose autisme. Duizenden puzzelstukjes waren daarmee op hun plaats gevallen en ik begreep waarom de bruiloft veel van mijn energie zou gaan vragen. Lang niet alle gasten wisten van mijn diagnose, maar wel voldoende mensen om me veilig te voelen. Het plan was dat ik op de dag zelf gewoon zou meedraaien, maar dat ik dus tijdens de kerkdienst even zou gaan slapen. Mooi geregeld dus.
Verder besloot ik: als ik ergens halverwege de dag te veel prikkels zou hebben, ruil ik mijn hakken even om voor iets comfortabelers en ga ik een rondje lopen. Mijn psycholoog legde uit: “Dit is je eerste bruiloft als autist. Dat maakt het niet anders, maar het maakt wel dat je nu een goed plan hebt gemaakt én dat je snapt waarom je doodmoe gaat worden. Dat gaat je echt helpen.” En hij had gelijk.

De grote dag

De grote dag kwam. Ik had er zin in en alleen al dat maakte me blij. Ik had er zin in! In het gemeentehuis dacht ik heel eigenwijs: Ach, weet je wat, het gaat prima; ik ga straks gewoon naar de kerk. Ik deed het niet. Dat bleek een goed idee, want eenmaal op de bank geploft voelde ik hoe mijn hart als een razende tekeer ging. Ik kon niet slapen, maar dat had ik ingecalculeerd. Ik gebruikte de tijd tijdens de kerkdienst wel om tot rust te komen. In mijn hoofd en dus ook letterlijk voor mijn hart. Dat hart sloeg weer ‘gewoon’, toen ik me weer bij de andere daggasten voegde.

De rest van de dag was fijn. Wat daarbij ook zeker hielp, was het feit dat alles strak was georganiseerd. Er was een tafelschikking, een dagplanning, enz. Voor mij gaf dat lekker veel duidelijkheid. Geen enorme vragen in mijn hoofd waar ik zou moeten zitten, maar gewoon zitten waar ik ‘moest’ zitten. En ja, uiteraard had het bruidspaar mij ‘gepoot’ bij de mensen die ik vertrouw. En ja, ik was bekaf na die dag. De volgende dag sliep ik. Maar ik had het gedaan én het was fijn! Mijn eerste bruiloft als autist was geslaagd.