De afgelopen maanden zijn we er veelvuldig op gewezen dat we afstand moeten houden. Anderhalvemetersamenleving zal wel het woord van het jaar worden. We noemen het ‘het nieuwe normaal’. Maar hoe normaal is het eigenlijk? En is het ‘het blijvende normaal’?
Surrealistisch straatbeeld
In het dorp waar ik woon, kent iedereen elkaar. Als mensen elkaar op straat zien, maken ze meestal een praatje. Nu zag ik mensen dat praatje ook maken, maar dan ineens met anderhalve meter tussenruimte. Ik vond het zo’n raar gezicht. Alsof mensen niet echt aandacht of tijd voor elkaar hadden, maar toch even stonden te kletsen. Een vreemd beeld.
Dat geldt ook voor mensen die ik in deuropeningen met elkaar zag praten. Ik deed het zelf ook. Even iets wegbrengen naar mijn moeder. Ik wist dat mijn buurman ziek was (geen (bewezen) corona, maar toch) en zag hem wel steeds heen en weer lopen. Dat betekende dat hij ook in het trappenhuis kwam, waar ik uiteraard ook kwam. Ik wilde dus niet bij mijn moeder naar binnen. Stel dat… Daar stonden we dus. Zij in de deuropening. Ik in de voortuin. Bi-zar. Netjes op minstens anderhalve meter afstand. En dat was niet zo erg, maar het afstandelijke gevoel vond ik wel erg.
Auti-proof boodschappen doen
Surrealistisch of niet, ik zag er ook wel de voordelen van in. De eerste weken dat we afstand moesten houden, leek men daar in mijn ‘vaste’ supermarkt nog niet zo van doordrongen. Als ik keurig in een gangpad stond te wachten tot mijn voorganger was verdwenen van de plek waar ik moest zijn, kwam er ondertussen iemand anders in mijn nek staan hijgen. Geloof me, de verleiding om even te hoesten (nee, ik hoefde niet te hoesten, maar doen alsof kan ook) was groot. Ik deed het niet, overigens.
Toen werden de regels nog wat verder aangescherpt en nam de supermarkt duidelijke (en logische) maatregelen. Bij binnenkomst werd me een karretje aangereikt en er was een maximum aantal personen dat naar binnen mocht. En jawel, toen liep ik ineens in mijn gedroomde supermarkt. Gewoon de ruimte, geen mensen die in de gangpaden staan te kletsen, geen mensen die veel te dichtbij komen en rust bij de kassa’s. Wat mij betreft mogen ze in de supermarkt al die regels dus houden. Bevalt mij prima!
Is afstand het nieuwe normaal?
Soms vraag ik me af of afstand het nieuwe normaal is. Komt er een dag dat we weer handen gaan schudden? Persoonlijk denk ik dat dat na de coronacrisis ‘uit de mode’ raakt. Dat zou ik overigens jammer vinden. Een hand schudden is voor mij een duidelijke begroeting. Al dat zoenen erbij hoeft van mij niet (alleen de jarige), maar een hand geven vind ik prettig. Het is ook duidelijk. Even contact maken. Ik zou het dus echt jammer vinden als dat zou verdwijnen.
Komt er een dag dat mensen weer gewoon dichter bij elkaar gaan staan voor een praatje? Ik hoop het. Ik heb er nooit over nagedacht, over dit soort ‘simpele’ dingen. Nu vrees ik vaak dat dit ‘nieuwe normaal’ het ‘blijvende normaal’ gaat worden en het maakt me radeloos. Ik zou het vreselijk vinden. En ja, ik ben een autist en mensen denken daarom dat ik geen behoefte heb aan contact. Maar dat heb ik wel. Nee, ik houd niet van allerlei aanrakingen. Maar een handdruk of even een knuffel als iemand dat nodig heeft (of als ik dat zelf nodig heb), vind ik toch wel heel erg prettig.
Ik hoop dus maar dat afstand niet het blijvende normaal wordt. Behalve in de supermarkt dan…
Hoofdtaal 
Ik moet altijd juist glimlachen als ik praatjes op afstand zie. Ik merk aan mezelf ook dat ik ze heel bewust voer en dat vind ik mooi. Maar uiteindelijk mag er van mij inderdaad weer wat minder afstand zijn!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop toch ook dat we terug handen gaan geven en dichterbij mogen komen. Het zou toch echt een afstandelijke samenleving worden als dat nooit meer mag.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb heel lang moeten oefenen om mensen aan te raken. Ik kon dat nooit. Verstijfde als iemand dat bij mij deed of ging hyperventileren. Kreeg een Braziliaanse schoonzus en die zijn nogal knuffelig en keek de kunst bij haar af. Zo leerde ik het aan. Ik vond het heel fijn. Ben van de aanrakingen.
Nu dus weer helemaal moeten afleren.
Heel veel moeite heb ik er niet mee, knuffel de man lekker extra, maar mijn vriendin niet meer aan kunnen raken terwijl ze soms zo beroerd is vind ik wel heel moeilijk.
en zo raar dat mijn man zijn kinderen niet kan aanraken.
liefs van mij
LikeGeliked door 1 persoon
Jouw bedenken deel ik voor 100%. Een maatschappij met overal minsten 1.5 meter afstand (hier is het zelfs 2 meter) is geen SAMENleving. Maar aan de andere kant: Maandag was ik op het station (Zürich HB, een van de grootste in Europa!) en daar was het zo leeg, heerlijk, net als op straat, in de tram etc. En mij verbaast, dat het eigenlijk ook zo past in ons overvolle land. Dus een paar veranderingen zouden we erin moeten houden. Bijvoorbeeld meer thuiswerken, waardoor de verkeerststromen gereduceerd worden. En toch een bepaalde minimum afstand in winkels, of een maximaal aantal bezoekers gerelateerd aan de oppervlakte. Zou ook goed zijn in verband met andere calimiteiten (brand, terroraanslag etc.). Kortom een betere balans tussen economie (winst) en gezondheid / milieu. Maar tussenmenselijk contact moet weer mogelijk worden. Zo ontstaat er een samenleving met uitsluitend contact-gestoorden. Dat kan ook niet de bedoeling zijn. Veel succes met het “nieuwe normaal”. Ook ik hoop dat het niet te lang duurt, en we weer terug naar een ander “normaal” gaan.
LikeLike
Helemaal met je eens. Meer thuiswerken zou voor veel mensen volgens mij fijn zijn en er is echt wel een beter balans te behalen tussen gezondheid en economie. Maar laten we alsjeblieft niet stoppen met lekker op elkaar gepropt verjaardagen vieren;).
LikeLike
Ik vind het ook een twijfelachtig verschijnsel. Ik voel me soms net alsof ik een melaatse ben als mensen een grote boch om mij heen maken. Terecht natuurlijk vanwege de 1,5 meter afstand maar het geeft toch een unheimisch gevoel zoals dat heet.
Die drie kussen mis ik niet!
LikeLike
Nou, dat zei ik dus ook. Ik voel me een melaatse misdadiger, overal waar ik kom.
LikeLike
Ja, onprettig is het hè… Ik was gisteren in de supermarkt, en dat vind ik nu echt geen genoegen.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar! De supermarkt vind ik heerlijk zo maar ik zou het heel jammer vinden als we geen handen meer schudden, knuffels etc. Die fysieke afstand met mensen waar je van houd 😦
LikeLike
Ja, dat dus. En dan die momenten dat je niet mag troosten/getroost worden als dat nodig is. Bluuuh.
LikeLike
O, die supermarkt, voor de maatregels strenger waren… Mensen die daar dan de zin van het leven in het algemeen en hun behoefte aan boodschappen in het bijzonder gingen overdenken, midden op zo’n kruispunt tussen twee gangpaden. En tijdens een wandeling, ga je in de berm staan omdat er mensen (met hond) aankomen, vragen ze dus serieus of ik bang ben voor die hond. Nee, ik hou afstand, is dat zo gek?
Tegelijkertijd hoop ik dat ik binnenkort mijn ouders weer een knuffel mag geven, met een vriendin thee mag drinken (voor mijn part op anderhalve meter afstand), dat ik weer mag sporten, dat soort dingen. Ik hoop dat die maatregelen heel snel versoepeld worden. Liever dat dan de kapper, de nagelsalons en de terrassen weer open.
LikeLike
Ja, de supermarkt is blijkbaar een prima plek om te filosoferen. Daar kwam ik ook achter.
En dat van die knuffels hoop ik ook. Dat je weet dat je weer iemand kunt bellen als je loopt te janken, zeg maar…
LikeGeliked door 1 persoon
En ja, bellen kan nu ook, maar dat doe ik dus niet. Ik stuur liever een noodkreet voor een knuffel op zo’n moment.
LikeLike
Digitale knuffels zijn niet hetzelfde…
LikeLike
Nee, zeker niet!
LikeLike
Dat ben ik hartgrondig met je eens, hoewel ik niét heel aanhalig en knuffelig ben vind ik de hand schudden toch wel een must. Dat kussen kan best wat minder,
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat op termijn een boel dingen die nu niet kunnen toch weer soort van normaal gaan worden. We zullen alleen veel geduld moeten hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Met sommige mensen vind ik een beetje knuffelen wel fijn.
Geen kleffe zoenen en zo.
Ben benieuwd als we dat weer mogen of het dan een beetje onbevangen gaat.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is te zien wie er voor mij staat, maar ik kan mij wel vinden in het afstand nemen van elkaar.
LikeGeliked door 1 persoon