Er zijn van die momenten dat ik me ineens ernstig en een beetje angstig volwassen voel. Ja, ik weet het, ik ben de dertig inmiddels gepasseerd, dus het zal wel tijd worden en dat soort dingen, maar toch…
Dit zijn de momenten dat ik me echt heel volwassen voel. Ik weet overigens nog niet of ik dat altijd een positief gevoel vind, maar dat is dan weer een ander verhaal
Volwassen momenten
- Als ik ’s morgens om acht uur al in de supermarkt een karretje vol sta te mikken. Ja, echt, dat overkomt me tegenwoordig. Beetje eng vind ik het wel.
- Met een oude tandenborstel de voegen in de badkamer schoonmaken. Serieus, sinds wanneer doe ik dat?
- Minstens net zo volwassen: die oude tandenborstel gelijk weggooien, zodat ik niet een paar uur later mijn tanden met chloor sta te poetsen.
- Grijze haren niet meer uittrekken, maar rustig laten zitten.
- Als ik een grijze pruik draag (ja, dat is een pruik op de foto, niet mijn haar), denken dat het me eigenlijk prima staat, dat grijs. Dus waar doe ik toch steeds zo moeilijk over?
- Als ik een nieuw kledingstuk heb en zonder mijn moeder te appen weet hoe ik het moet wassen. Eerlijk mensen, dat soort dingen hoor je gewoon niet te weten toch?
- Als de telefoon gaat, nummer onbekend, reclame blabla en dat ik dan keurig netjes zeg: “Het komt nu even niet gelegen.” Sinds wanneer ben ik zo beleefd?!
- Als ik in de auto zit en ik kom oud-leerlingen tegen in hun eigen auto. Wat?! Dan ben ik bejaard zeker? Die zaten gisteren nog bij mij in de gymzaal op de grond te huilen omdat ze hun teen gestoten hadden en die hebben nu een auto en een rijbewijs? Hoe dan?!
- Als ik met vriendinnen praat over welke koffiemelk we in huis hebben. Ja, serieus, dat is dus tegenwoordig blijkbaar een gespreksonderwerp.
- Als ik op een verjaardag op tijd naar huis ga, want ach ja, morgen weer een dag hè…
- Soms ga ik ’s morgens bij iemand even een kop thee drinken. ’s Morgens ja. Sinds wanneer doen we dat soort dingen overdag? Dat doen alleen bejaarden toch?
- Als ik wil zeggen hoe oud mijn broers en zussen zijn. Dat kon ik altijd zo vertellen, nu begin ik met: “Die is van 19xx, dus die is dan…” Ook zoiets. Dat deden vroeger alleen oude mensen.
Dit en veel meer. Herkenbaar? Aanvullingen? Of begin ik gewoon écht oud te worden?;)
Hoofdtaal 
Je bent in sommige opzichten een stuk volwassener dan ik! Wel veel verkenning, zeker met mensen die na 2000 geboren zijn en die gewoon in een auto mogen rijden…
LikeLike
Ja, dat klopt niet hoor. Als je niet uit de vorige eeuw komt, hoor je niet in een auto;).
LikeLike
Haha herkenbaar! Of dat je intens blij bent als je een nieuwe kwalitatieve tuinslang gekocht hebt :p Toen voelde ik me ook wel eventjes Heel Volwassen.
LikeLike
Hahahaha, die kan ook in het rijtje ja.
LikeLike
Ik weet niet of dit persé met volwassen zijn te maken heeft. Sommige dingen zijn meer van je verantwoordelijk voelen voor je huishouden bijvoorbeeld.
LikeLike
Maar ja, heeft de jeugd dat ook?;) Dus dan klinkt het toch weer angstig volwassen:).
LikeLike
Haha herkenbaar! Weet je wat ook erg is, dat je niet alleen je moeder hoeft te appen/bellen over hoe je iets moet wassen o.i.d., maar dat andere (jongere) mensen aan jou vragen hoe dat moet, en je ook nog het antwoord weet!
LikeLike
Dat is inderdaad ernstig. Daar ben ik nog niet;).
LikeLike
Hahaha ja, die heb ik ook wel eens 😳
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het ook altijd zo raar als ik klanten over de vloer krijg die in de jaren 90 zijn geboren, of tegenwoordig al ergens na 2000. Hoe zijn die ineens al meerderjarig!?
LikeGeliked door 1 persoon
Nog zo een: de verantwoordelijkheid hebben voor een ander levend wezen (in mijn geval een kat). En: weten wat de symbolen op het waslabel betekenen!
LikeLike
Levend wezen: bij mij alleen een enorme hoeveelheid spinnen op het moment, zag ik net. En symbolen op een waslabel zijn ook van die dingen ja. Vroeger knipte je die dingen eruit. Nu sta je ze te bestuderen. (Of je let al met kopen op dat je iets pakt wat lekker niet gestreken hoeft te worden;))
LikeLike
Hahaha, herkenbaar. Waar ik heel erg van schrok, is toen mijn oppaskindje ineens een baby bleek te hebben. En iets minder heftig: het onderwerp “hypotheken”. Tien jaar geleden vond niemand van mijn leeftijd dat een interessant onderwerp, niet eens een beetje, en nu gaat het daar om de haverklap over. (Terwijl het voor mij nog steeds je reinste algebra is, want voorlopig zit een huis kopen er echt nog niet in.)
LikeLike
Wat? Oppaskindjes met een baby? Nu je het zegt. Eén van mijn oppaskinderen gaat trouwen. Kan ook niet;). Hypotheken snap ik wel, maar ik hoop toch dat ik er nooit lol in ga krijgen:).
LikeLike
Ja het moet niet gekker wórden hé!
Ik kom maar niet met aanvullingen want ik ben méér dan volwassen;-)
LikeLike
Nee, niet doen hoor. Straks herken ik het. Word ik helemaal bang van:).
LikeLike
Beloofd, ik houd mijn mond ‘-)
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar. Vooral als mensen in de 90er jaren of later geboren zijn. (mijn oma was nog uit 189x!). Die mensen hadden onze kinderen kunnen zijn, en ondertussen ook volwassen. Zo snel gaat het. Verder voel ik me nog altijd jong. Anderen zien dat waarschijnlijk anders. (niet mijn probleem). Succes met het volwassen zijn en jong blijven.
LikeLike
Hm, ik word altijd te oud ingeschat. Dus dat is het natuurlijk. Ik ben me daar gewoon naar gaan gedragen;). En het is nog erger hè, zelfs mensen van 20000 en 2001 zijn tegenwoordig al volwassen.
LikeLike
Haha zo herkenbaar, van die momenten dat je je beseft dat je echt geen kind meer bent. Ik ben dan ‘nog maar’ 21, maar heb ook zeker momenten dat ik denk ‘daaamn girl, sinds wanneer ben je zo volwassen geworden?!’
Bijvoorbeeld wanneer ik mijn eigen belastingaangifte doe of wanneer ik blij ben met het ontdekken van een nieuwe, lekkere vleesvervanger.
LikeLike
Belastingaangifte. Ook zo’n ding ja. De lijst is eindeloos, dat zie ik alweer.
LikeLike
Haha best wel hè
LikeLike
Heel herkenbaar, en nog steeds heb ik af en toe het gevoel “hoezo dan?”
LikeGeliked door 1 persoon
🤣 Het ergste vind ik nog dat als je vandaag een radslag maakt, je lichaam morgen tegen je zegt dat je HEUL DOM bezig bent geweest 🙄
LikeLike
Maar wacht even, ik kan ‘m al niet eens maken:).
LikeGeliked door 1 persoon
hahahaha.
LikeGeliked door 1 persoon
Hahahaha, herkenbaar!
LikeGeliked door 1 persoon
Gewoon laten groeien je haar.
En verder zeg ik gewoon helemaal niets en leef ik mijn leven, en droom mijn dromen.
LikeLike
En dat laatste is ook heel belangrijk!
LikeLike
Ohhh vooral die eerste dingen op de lijst zo herkenbaar!! Ik sta altijd vroeg in de supermarkt, vroeg op bed en ook ik stond laatst de voegen met een tandenborstel te doen!! Ik ben hier veeel te jong voor
LikeGeliked door 1 persoon
Het ergste vind ik als ik me opeens realiseer dat ik én oud én onvolwassen ben 🙂
LikeLike
🙂
LikeLike
Stel je niet aan ik ben ouder. Ik heb al weken zin om naar de videotheek te gaan. Los dat maar eens op.
LikeGeliked door 1 persoon
Voegen proper maken met een tandenborstel, verschrikkelijk vind ik dat!!
LikeLike
Ik ga er ook geen hobby van maken;).
LikeLike
Ik heb weer een paar berichten van je blog gelezen. Dat gaat bij mij altijd met plukjes. Op de een of andere manier lukt het me niet zo om blog per blog alles bij te houden wat je schrijft. Maar ik herken er zoveel in en dat werkt echt als troost en als humor en bevrijdend ofzo. Dus dank je wel daarvoor! Ik hou van je eerlijkheid en kwetsbaarheid. Weet dat je er anderen mee tot zegen bent! Veel liefs!!
LikeLike
Lieve reactie, dankjewel! En ik kan het me heel goed voorstellen hoor, dat het niet lukt om alles bij te houden.
LikeLike
Als ze je aanspreken met “mevrouw. Of als je een blijkbaar hip liedje eerst moet googlen. Of als je plots beseft dat je dat superkorte kleedje echt nooit meer kan dragen. Of als je plots dagelijks factor 50 begint te smeren in de zomer omdat er kleine rimpeltjes onder je ogen verschijnen als je glimlacht. Als je eindelijk blij bent met je vette huid en bijhorende jeugdpuistjes omdat je beseft dat die je huid langer bewaren.
LikeLike
Haha, allemaal herkenbaar! 😊
LikeLike