Ik ga er niet over bloggen

Categorieën Autisme, Psychische gezondheid, , , 23 Reacties op Ik ga er niet over bloggen

‘Wat vind je er eigenlijk van?’ vroeg mijn psycholoog ‘Ik vind van alles. Het is goed, denk ik, maar ik ga er zéker niet over bloggen!’ Die laatste uitspraak deed ik vol overtuiging. Ik zou niet gaan bloggen over de aanvraag van een persoonsgebonden budget (pgb). We zijn drie maanden verder en ik blog er toch over.

Het persoonsgebonden budget

Het bestaan van een pgb was me bekend, maar ik had er nooit bij stilgestaan dat ik daar misschien zelf recht op zou kunnen hebben. Toen knalde mijn psycholoog hem erin: ‘Weet je dat je ook een pgb kunt aanvragen?’ Ja, dat wist ik. Maar niet voor mezelf, toch? Vanuit zo’n pgb kun je zorg inkopen, maar wat ik er vooral van zag, was dat mensen daaruit ondersteuning kregen in het huishouden of een persoonlijk begeleider thuis. Dat waren twee dingen die ik niet nodig had en niet wilde. Dus voor mij een pgb? Nee, dat leek me niet.
Mijn psycholoog legde uit dat pgb een goede optie zou kunnen zijn, omdat de begeleiding niet vergoed wordt vanuit de zorgverzekering.

Voor mij geen pgb

Ik wist dat mijn psycholoog gelijk had, maar ik bleef twijfelen. Waarom zou ik een pgb aanvragen als ik zelf had gekozen voor een vrijgevestigde praktijk? Sinds de aanmelding was echter wel mijn inkomen minder geworden, de begeleiding was meer geworden en al met al liep het behoorlijk in de papieren. De term pgb was gevallen en daarna in de lucht blijven hangen. Maanden later was ik er klaar voor en viel de term nog een keer. Ik besloot de aanvraag te doen. Wie niet waagt…

Contact met de gemeente

Ik legde contact met mijn gemeente. Zij zouden een pgb af moeten geven. Het contact was snel gelegd en er werd een afspraak gemaakt. Ze zouden met twee mensen van het Sociaal Team bij mij thuis komen. Error in mijn hoofd. Dat kan niet en dan krijg ik stress en dan geloven ze nooit dat ik autistisch ben en dat ik een pgb nodig heb. De praktijk waar ik begeleiding krijg, hielp me bij de aanvraag. Ze boden aan het gesprek op de praktijk te doen, in aanwezigheid van mijn psycholoog. De gemeente vond dat prima en dus werd de afspraak gepland. Twee mensen van het Sociaal Team, mijn psycholoog en ik.

Nu moet ik mezelf ‘bewijzen’

De grote dag brak aan. In mijn hoofd had ik het gesprek al duizend keer gevoerd. Het liep altijd fout. Ik kon niet ‘bewijzen’ dat ik autistisch was en begeleiding nodig had. Men geloofde me niet.
Tijdens het gesprek liep het heel anders. Ze geloofden me. Ze vroegen me hoe ik het doe met huishouden. Niet om me te ‘testen’, maar om te kijken of ik daar hulp bij nodig had. Ik was bang voor afwijzing. Zo ging het niet. ‘Dit is heel duidelijk. We geven nooit tijdens een gesprek gelijk aan wat het wordt, maar dit is zo duidelijk: jij krijgt een pgb.’

Ik ga er wél over bloggen

Toen de mensen van het Sociaal Team de ruimte verlieten, vertelde ik mijn psycholoog dat ik er niet over ging bloggen. ‘Ik weet het niet, maar het voelt gewoon een beetje gek. Ik ken mensen die het zouden veroordelen, dat ik dit krijg. Waarom zou ik? Ik ga het niet van de daken schreeuwen. Alleen mijn familie ga ik het denk ik vertellen.’

We zijn inmiddels drie maanden verder. Al het papierwerk is geregeld. Vanuit mijn pgb kan ik deels de zo heel erg nodige begeleiding betalen. Ik ken nog steeds mensen die dat gek zullen vinden (en die het trouwens ook niet weten). Ik heb het niet van de daken geschreeuwd. Maar toen het laatste formulier binnenkwam, realiseerde ik me dat ik er wél over ging bloggen. Omdat ik me niet hoef te schamen. Ja, ik ben een ‘gezonde’ jonge vrouw. En ik krijg een persoonsgebonden budget. Moet ik me daarvoor schamen? Nee, ik mag blij zijn dat ik in een land leef waar dit mogelijk is, zodat ik de begeleiding kan krijgen die ik zo heel hard nodig heb.

Ik ben me er heel erg van bewust dat het bij veel mensen niet zo ‘soepel’ loopt. Dat maakt dat ik extra blij ben met hoe de aanvraag bij mij is gegaan.

23 gedachten over “Ik ga er niet over bloggen”

    1. Tja, dat is een optie, maar eh, dan zit er ‘druk’ achter en dan blokkeert mijn hoofd totaal op dit moment.

      Like

      1. Snap ik, maar is geen druk kwestie. Op het moment dat jij een blog heb waarin onderwerp stigma duidelijk aan bod komt (en die heb je al genoeg geschreven!) kan je die doorsturen naar ze en dan zullen ze hem bij goedkeuring gewoon plaatsen met link naar je blog erbij. Je kan dus alreeds geschreven materiaal aanleveren (bijv die ggz brief?!) en gewoon afwachten 😉

        Like

  2. Super goed dst je het hebt aangevraagd. Uiteindelijk heb je met je belasting er ook voor betaald! Voor hoelang is dat? Wordt dat per jaar weer opnieuw beoordeeld? Succes

    Like

  4. Ik vind het knap van je dat je het toch deelt en een mooie stap dat je het toch gedaan hebt. Fijn ook dat het gesprek mee viel en je nu daadwerkelijk pgb krijgt.

    Geliked door 1 persoon

  5. Wat fijn dat jouw gesprek zo goed verlopen is! Uit ervaring (andere voorziening, maar ook Sociaal Team) weet ik dat het ook heel anders kan gaan. En dan is ‘sorry’ een ontzettend moeilijk woord…

    Like

    1. Helaas weet ik (vanuit werk) maar al te goed dat het inderdaad met zo’n Sociaal Team heel erg anders kan. En ja, dan is sorry niet ’t makkelijkste woord (achtjes uitgedrukt).

      Like

  6. Fijn dat je dat krijgt. Als je het aanvraagt als je zelf vindt dat je er aan toen bent gaat het vrijwel altijd goed.

    Ik krijg vandaag van Invaliden Parkeerkaart. Na lang aarzelen en zelf veel hulpmiddelen gekregen en zelf aangeschaft vond ik nu dat ik zo’n kaart echt nodig had. Vooral lopen op ongelijke straat is ook met stok steeds lastiger. Toen mijn voorkeur plek op parkeerterrein bij de supermarkt invalidenplek werd vond ik het de geschikte tijd om de aanvraag in te dienen. Ik ben er erg blij mee, maakt het leven echt makkelijker weer.

    Like

    1. Raar eigenlijk dat dat dan van die drempels zijn waar je over moet hè? Want ik kan me voorstellen dat het hebben van die kaart het nu inderdaad weer een stuk makkelijker maakt voor je!

      Like

  7. Ooh wauw ik ben heel blij voor je dat je de aanvraag hebt gedaan en dat hij ook nog eens soepel verliep! Ik had er ook nooit over nagedacht dat dit zou kunnen in jouw situatie, maar vind het zeker wel terecht. Ik wist ook niet dat je bij een vrijgevestigde praktijk zit, maar super!

    Like

    1. Het is via de zorgverzekering eigenlijk niet mogelijk om zó lang hulp te krijgen. Ik heb nu ook behandeling bij een vergoede instelling, maar dat is maar een kort traject, terwijl er dus ook langdurige begeleiding nodig is en die kun je binnen de ‘regulier’ zorg niet echt krijgen.

      Like

  9. Dan ben je inderdaad een geluksvogel. Het enige dat in de loop der jaren soepel verliep was de aanvraag voor een invalide passagiersparkeerkaart. Verder moet ik voor álle voorzieningen waar ik wél recht op heb knokken en dan lukt het soms nóg niet. Maar ik ben blij dat het soms ook gewoon goed gaat.

    Like

    1. Het verhaal van jullie traplift zat in mijn hoofd bij de aanvraag;). Ik had er weinig vertrouwen in, maar het kán dus wel goed gaan…

      Like

  10. Voorbeelden genoeg van positieve verhalen ook.
    Wij hadden een schuifdeur, die ging erg zwaar, vw de reuma, (niet super ernstig, maar op zijn tijd last van mijn handen) voor mij moeilijk open te krijgen.
    Een keer iemand thuis geweest, maand later zat er een nieuwe pui met een gewone deur.
    Goed dat je er over schrijft.
    Trekt wellicht anderen ook over de streep.

    Like

  12. Pingback: Cliënt van de rekening

  13. Bij mij ging dat ook heel erg makkelijk, mijn aanbieder (ook begeleiding thuis ivm AS) heeft het voor me aangevraagd en ik heb er niet meer naar omgekeken. Er zit voor mij ook geen verschil tussen in een gevoel van stigma tussen “ik maak gebruik van GGZ-zorg via de zorgverzekering” en “ik
    maak gebruik van hulp via een PGB”

    Like

    1. Het is ook eigenlijk niet anders, maar op de één of andere manier dacht ik dat in eerste instantie wel. Fijn dat er meer mensen zijn bij wie het makkelijk is gegaan!

      Like

Reacties zijn gesloten.