Op de gang

Categorieën Onderwijs, , , 27 Reacties op Op de gang

Heb je ooit als kind op de gang gestaan op school? Ik niet. Ik was de braafheid zelve, dus op de gang heb ik nooit gestaan. Het lijkt echter (nog steeds) een gewoonte om af en toe voor straf wel een kind op de gang te zetten. Toch deed ik dat nooit en ik leg in deze blog uit waarom.

Even rust

Soms is het beter als een kind tijdelijk de klas verlaat. Omdat jij als leerkracht je kookpunt hebt bereikt en weet dat je maar beter even afstand kunt houden of omdat je ‘een daad moet stellen’ of om wat voor reden dan ook. Of je werkt in groepjes en de herrie die de kinderen produceren, drijft je tot wanhoop. Jazeker, dat hoort er allemaal bij, maar als je zelf net even wat te laat bent gaan slapen, kan het je helemaal gek maken. Een groepje kinderen op de gang laten werken, kan dan aanzienlijke verlichting geven. Of een kind moet nog wat werk afmaken en jij wilt vast verder met een andere les. Om het kind rust te geven, zet je het even op de gang.

Klinkt als logische redenen om de gang op een school te gebruiken toch?

Feest op de gang

In de jaren dat ik niet alleen leerkracht was, maar ook andere taken had op school, liep ik regelmatig onder lestijd door de gangen. Hier en daar vond ik een enkele leerling of een groepje leerlingen. Meestal was het dan feest. “Zo, goedemorgen. Wat zijn jullie aan het doen?” “O, wij doen een groepsopdracht en de anderen hebben anders last van ons, dus we mochten het op de gang doen.” Hm, oké dan. Ik had meestal niet echt de indruk dat er dan ook gewerkt werd.

Soms dwaalde een kind door de gangen. “Ben je naar iemand op zoek?” “Nee, ik had straf, maar het duurt zó lang…” Daarbij is het ook diverse keren gebeurd dat een collega met wanhoop in de ogen in mijn kantoor stond: “O, nee hè, ik had X. naar de gang gestuurd, maar nu is X. verdwenen. De kinderen zeggen dat ze X. net buiten hebben gezien.” Ja, ook dat kwam voor. Kinderen leken het op de school waar ik werkte heel normaal te vinden om weg te lopen. Stiekem snap ik dat trouwens ook wel, als je al anderhalf uur op de gang zit, zonder dat er iemand komt vragen of je weer terugkomt.

Waarom mijn leerlingen niet naar de gang gingen

Mijn leerlingen gingen, soms tot hun grote frustratie, niet naar de gang. Ten eerste was dat omdat ik vind dat je verantwoordelijk bent voor je leerlingen. Als je ze op de gang zet, heb je geen enkel zicht op ze. Als ze weglopen, ben jij verantwoordelijk, maar weet je dat pas veel te laat. Bovendien gaan veel leerlingen door raampjes bij andere klassen kijken en zo dus ook nog collega’s en andere leerlingen storen. Een gestrafte leerling kan zich op de gang heel erg in de steek gelaten voelen. “Ik zit hier al een uur,” hoorde ik eens. “De juf is mij gewoon vergeten.” Het erge is dat ik het eigenlijk niet tegen durfde te spreken, omdat ik vreesde dat het waar was. Dat voelt zó eenzaam voor zo’n kind. Groepjes leerlingen kwamen bij mij sowieso de gang niet op, omdat eigenlijk altijd andere klassen daar last van hebben.

Wat als een kind even de klas uit moet?

Zoals ik al schreef, moet een kind soms toch even de klas uit. Ik had afspraken met een collega naast me. Als een kind even weg zou moeten, mocht het kind naar die collega. Dat gold ook andersom, voor kinderen van die collega. Het kind en/of jij even ruimte en toch is er toezicht. Overigens heb ik dit zelden of nooit gedaan, maar het is fijn als je zo’n optie ‘achter de hand hebt’.

Dit deden mijn leerlingen wél op de gang

Zat er dan nooit een leerling van mij op de gang? Ja, dat kwam soms voor. Maar nooit als een kind boos was. Wel als een kind bijvoorbeeld even naar huis moest bellen omdat het brood vergeten was. Dat is in een klas lastig, dus dat gebeurde op de gang. Of als ik les wilde geven en een kind moest een toets afmaken. Dan zette ik het kind even in een kantoortje. Rust voor het kind en de rest van de klas kon verder én toezicht van de collega op kantoor. Ook daar geldt echter: zo min mogelijk. Kinderen horen volgens mij in de klas. En als ze daar even niet kunnen zijn, zorg dan alsjeblieft dat ze gezien worden. Letterlijk en figuurlijk.

27 gedachten over “Op de gang”

  1. Ben het helenaaal met je eens! Kinderen voor straf er uit sturen en boos of juist opgelucht op de gang laten zitten heeft weinig nut. Ik zie trouwens wel steeds meer dat de gang als verlenging van het klaslokaal wordt gebruikt. Vaker wel dan niet zitten er kinderen zelfstandig of in groepjes te werken. Zo stil als het was toen ik de vorige eeuw op school
    Zat is het niet meer!

    Like

    1. Ik zie dat ook, dat de gang steeds meer een verlengde wordt van het klaslokaal, maar eerlijk gezegd heb ik daar grote twijfels bij. Ja, sommige kinderen kunnen zelfstandig op de gang werken, maar waarom zet je ze ‘buiten beeld’?

      Like

  2. Hier nog een baaf kind dat nooit op de gang hoefde te staan, behalve één keer in een administratiekamertje omdat ik weggelopen was, omdat ik alleen in de eetzaal achter moest blijven omdat ik mijn bord niet leeg wilde eten( ik zat op een buitenschool)

    Like

      2. Tegenwoordig krijgen juffrouws straf van thuis als de kinderen op school straf krijgen;). Maar ik snap je frustratie.

        Like

  5. Herkenbaar! Ik heb ook jaren in het onderwijs gewerkt en zag zo vaak kinderen op de gang zitten. Soms het drukke kind, dat steevast drie keer per dag op de gang gezet werd en daar dan verloren voor zich uit zat te staren. Of de groepjes inderdaad die moesten werken en dat zeker niet deden…

    Like

    1. En het drukke kind moet dan op de gang ‘tot rust komen’. Eh, rust? Er lopen daar constant mensen heen en weer…

      Like

  7. Wauw, had mijn dochter maar zo’n juf met compassie! Dit verdient elk kind. Ook al sta je niet meer voor de klas;met deze expertise uit deze blog kan iedereen wat.

    Like

  8. Ik had idd nooit stilgestaan bij het feit dat ze zouden kunnen weglopen. In de hoek zetten of even apart zetten in een afgezonderd hoekje zou beter zijn.

    Eigenlijk wel straf dat je ondanks je autisme les kan geven!! (zoals je weet volg ik je nog maar pas dus misschien blogde je er al over zonder dat ik het weet)

    Like

    1. Inmiddels ben ik niet meer werkzaam op een school. Ik heb het jaren gedaan. Het was fijn, maar het kostte ook (te) veel van mijn energie helaas.

      Geliked door 1 persoon

  9. Een hele goede post. Straffen is geen oplossing, je moet naar de oorzaak van de problemen kijken (ADHD, problemen thuis, niet voldoende slaap of ritme etc.) en die oplossen. Een kind een uur op de gang laten staan, terwijl hij vermoedelijk thuis ook problemen heeft brengt niets, en zeker geen leereffekt. Overigens als ik je post over je leven als juf lees, dan blijf ik het gevoel hebben, dat dat je droombaan was en IS! Zou er werkelijk geen mogelijkheid zijn, dat je toch weer terug in het onderwijs kunt? Op een andere school met kleinere klassen en bijvoorbeeld deeltijd? Ik geloof dat je dat leuk zou vinden. Blijf knokken voor je dromen, en geef niet te snel op, “omdat het niet kan”. Meestal zijn er meer mogelijkheiden als je denkt! Heel veel succes!!!!!!

    Like

    1. Zoeken naar de oorzaak ben ik ook groot voorstander ben. Hoewel het ook dan natuurlijk goed is bepaald gedrag te begrenzen, maar wel vanuit begrip.
      En tja, het was mijn droombaan. Of het hem weer wordt? Ik denk het niet. De prijs is te hoog geweest. Maar er is gelukkig meer waar ik (binnen en buiten het onderwijs) van kan genieten.

      Like

  10. Heel mooie boodschap en goede post. Op de middelbare school waar ik vorig jaar werkte had ik een leerling met ADHD. Die kreeg van mij soms de opdracht om een wandeling door de hele school te maken als hij geen concentratie had. Dit was iets wat meerdere docenten deden en het werkte goed bij hem. Ik was ook niet echt van het eruit sturen van kinderen en heb dat dus ook zelden gedaan (kan me niet herinneren dat ik er ooit iemand heb uitgestuurd, maar vast wel eens).

    Like

    1. Die ene leerling is zo’n uitzondering en dat kan. Maar tegenwoordig ben je een uitzondering als je nooit op de gang te vinden bent;).

      Like

  11. Ik kan me er niet echt veel van herinneren maar ik schijn als kleuter van 5 al eens naar huis gelopen te zijn. Andere tijden waren dat. Braaf was ik zeker niet, ik verveelde me dood op school.

    Like

    1. Haha, kleuters zijn nogal rechtlijnig meestal. Je zal er dus wel een goede reden voor gehad hebben;).

      Like

  12. Mijn klas was vaak een enorme herrie, dus ik was altijd een beetje jaloers op de kinderen die elders mochten/moesten werken. Daarbij was het vaak ook een statussymbool, de klas uit gestuurd worden. Dat snapte ik dan weer niet: wat is er stoer aan de juf boos maken?

    Like

Reacties zijn gesloten.