Vorig jaar heb ik al eens iets geschreven over de vraag of ik wel of niet een boek zou schrijven. Ten opzichte van toen is er weinig veranderd. Iets in mij wil nog steeds, maar er zijn ook bizar veel twijfels. Toch kwamen de kriebels recent weer boven, door een vraag van mijn psycholoog.
Dat wat de blog niet haalt
Veel van wat ik schrijf, publiceer ik op mijn blog. Er is af en toe echter een stukje dat de blog niet haalt. Het is te persoonlijk of geeft te veel weg van mijn privacy. Want oké, veel mensen denken dat mijn hele leven hier online te vinden is, maar in de praktijk valt dat wel mee. Ik denk na over wat ik hier wel en niet wil delen.
Ik schrijf dus niet alleen voor mijn blog, maar af en toe schrijf ik alleen voor mezelf. Soms ziet niemand dat. Soms deel ik het met mijn psycholoog. Zelfs mijn huisarts heeft een keer een stukje onder ogen gekregen dat de blog niet haalde. Van hem leerde ik dat dat misschien wel mijn beste stukjes zijn. Hm, oké.
Mijn behandeling voor hypochondrie zat er bijna op. Er waren nog wat dingen waar we aan moesten werken, maar ik vond die lastig te verwoorden. Ik merkte dat het me in de sessies moeilijk lukte. Dus ja, toen de één na laatste sessie op de planning stond, deed ik eindelijk eens stoer. Ik zette alles op papier en mailde dat naar mijn psycholoog. Het was de eerste keer dat hij iets van mij las.
‘Kun je geen boek schrijven?’
Die vrijdag vond ik het nóg een beetje spannender om naar therapie te gaan dan anders. Ik had nu namelijk wel even écht een inkijkje in mijn binnenste gegeven en dat blijft nu eenmaal eng. Mijn psycholoog begon het gesprek met te zeggen dat hij mijn mail had gelezen én met te zeggen dat hij vond dat ik goed kan schrijven. Oh help, doen we een complimentenronde? Krijg ik de zenuwen van. Vervolgens kwam er een vraag: “Kun je geen boek schrijven?” Ik biechtte op dat dat stiekem nog een droom van me is, maar zag en zie (nog) niet voor me hoe en wat. In een onbewaakt ogenblik noemde ik vervolgens mijn blogadres. Oeps, dat was niet helemaal de planning. Maar ach, welkom dan. Terug naar de vraag of ik geen boek kan schrijven. Die vraag maakte mijn schrijfkriebels wakker. Kan ik dat?
Ja, maar…
Op dit moment is er vooral veel ‘ja, maar…’ Ik droom nog steeds wel van het schrijven van een boek, maar weet niet goed waarover. In het schrijven van fictie ben ik niet zo goed, dus het zou waarschijnlijk non-fictie worden. Maar waarover dan? Over onderwijs? Ik zou het zó graag willen, maar het voelt nog steeds alsof ik dan één van de beruchte beste stuurlui aan wal ben, zoals ik vorig jaar ook al schreef.
Een boek over autisme? Hm, daar zijn er inmiddels al tig van. Een boek over hypochondrie? Mwa, is dat een boek waard? Ik weet het niet.
En oké, laten we eerlijk zijn: het is misschien vooral onzekerheid dat ik er niet aan wil beginnen. Wie wil dat nou lezen? Wat als het niet verkoopt? Kan ik dat wel? Daar komt bovendien bij dat ik op dit moment nog geen enkele ‘druk’ kan verdragen. Als er een uitgever bij zou komen kijken. zou ik me opgejaagd voelen en zou er geen letter meer op papier verschijnen. Door deze vraag begon het al behoorlijk te kriebelen en tegelijk sloeg de stress toe. Hoe moet ik dat dan doen?! Ik voelde de druk al oplopen.
Kortom, dit lijkt (nog steeds) niet het moment. Of het moment ooit komt? Ik weet het niet. Maar zolang de kriebels er zijn en door één zo’n simpele vraag zó opleven, sluit ik niets uit.
Hoofdtaal 
Je hoeft niks te besluiten. Je kunt gewoon afwachten hoe het loopt en kijken hoe het voelt 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Je kunt de druk verlagen door gewoon te beginnen, en dan kijken hoe het wordt. Is het wat je wilt kun je het ook in eigen beheer uitgeven, gewoon bij eh… Lulu of de nederlandse variant. En dan aanprijzen op je blog bijvoorbeeld. Kom je niet in de Bruna te liggen, maar je kunt wel aanmelden bij BOL bijvoorbeeld als je een isbn nummer aanvraagt. Heeft mijn lieftallig echtgenoot en neefje al een paar keer gedaan, ieder zijn eigen specialisme/hobby. Ook een schoonzus die heeft geschreven over “vrouw met autisme”. In ieder geval een duidelijk verhaal voor de familie…. En dan kun je het altijd nog naar een uitgever sturen? Maar vooral is het misschien leuk om te doen en ook heel leerzaam voor jezelf. Beginnen dus!
LikeLike
Dit, gewoon beginnen en zien waar het schip strandt, lijkt voor nu inderdaad de beste optie. En dan vooral niet in de valkuil trappen dat ik zelf degene ga zijn die mezelf druk oplegt;).
LikeLike
Super idee. Ook ik loop al langer met het idee rond, dat ik wat wil schrijven. (geen boek nog). En schrijf momenteel gewoon stukjes voor mezelf. Misschien vinden die later wel een plek in een groter geheel. Maar omdat ik geen flauwe notie van de theorie heb, heb ik me onlangs aangemeld voor een schrijfcursus bij Laudius, en die is deze maand nog met 50% korting (geen reclame!). En dat is misschien een opstapje voor mij. Iets leer ik er altijd van. Dus ga gewoon verder met wat je doet, zonder te veel te moeten, maar ook niet te veel te twijfelen. En of iemand dat boek leest of uitgeeft, is van later zorg. Je schrijft vermoedelijk voor jezelf, en voor een kleine (bekende) doelgroep. Succes.
LikeLike
Leuk, zo’n cursus! En wie weet wat het inderdaad voor stappen gaat brengen. Veel succes!
LikeLike
Ook ik krijg die vraag vaak, zeker sinds ik een blog heb. Maar een boek schrijven is wel echt iets anders dan een blog, en dat vergeten veel mensen. Die denken ‘schrijven is schrijven’, en dat je dan meteen alle vormen van schrijven beheerst. Jij en ik weten beter 😉
LikeLike
Precies! Een boek zou bij mij geloof ik al snel een bundeling blogs worden😉.
LikeLike
Er zijn heel veel mensen die vermoeden dat ze een boek in zich hebben. Maar ik merk ook dat het een veelgemaakte opmerking is: ‘Joh, jij zou een boek moeten schrijven!’
LikeLike
Ik hoor het ook steeds vaker, dat mensen een boek willen schrijven. En bij ieder boekenplan schuif ik mijn eigen plannen snel heel ver weg🙈.
LikeLike
Ach schrijven kun je altijd doen toch? Of het ooit iets wordt waar een uitgever warm voor loopt kan veel later beslist worden.
LikeLike
Zeker weten!
LikeLike
Als hij het meent dan is het goed. Ik krijg die opmerking ook naar mijn hoofd maar dat is omdat ze niet geloven wat ik zeg/willen dat ik mijn mond hou. Meestal sneer ik dan terug dat e er niet meer aan hoeven te denken omdat het vast boven hun leesniveau uit zou komen. Ik denk overigens dat je zeker een hoop info in je hebt om een boek te schrijven, maar dat je een invalshoek moet vinden die een ander nog niet gebruikt heeft.
LikeLike
Haha, die van het leesniveau is goed. En de invalshoek is inderdaad de zoektocht.
LikeLike
Je kunt schrijven, absoluut.
Maar een boek….!!
Misschien wel, de tijd zal het laten zien.
LikeGeliked door 1 persoon
Twijfels horen erbij bij het schrijven van een boek, en spannend is het zeker. Maar ik zou het gewoon doen! Ik denk dat je een hoop te delen hebt. begin met schrijven gewoon voor jezelf omdat het kriebelt, omdat je er al langer aan zit te denken. Zonder na te denken over het uitgeven (you’ll cross that bridge when you come to it) en wie het gaat lezen. Dat komt wel als het zo ver is. Voor nu: gewoon beginnen!
LikeLike
En als een schrijfcoach het zegt, neem ik dat natuurlijk nóg serieuzer dan wanneer een ander dat zegt;).
LikeLike