Gedicht: Geloofsvertrouwen

05/10/202001/10/2020Geloofchristelijk geloof, christen, christen en autisme8 Reacties

De weg van wantrouwen naar vertrouwen
Hangend boven de afgrond
worden mijn handen zo moe.
De wanhoop verlaat mijn mond:
'Heer', ik ben aan rusten toe!'
In mijn angstig wantrouwen
raakt mijn hand los van de top.
Dan blijkt U te vertrouwen,
want U vangt liefdevol op.
- Hoofdtaal

8 gedachten over “Gedicht: Geloofsvertrouwen”

gogtugquwvoc0wafwi schreef:

05/10/2020 om 08:54

Mooi!!!!xxx Els

LikeGeliked door 1 persoon
Ilona Wielinga schreef:

05/10/2020 om 09:40

Heel mooi geschreven!

LikeGeliked door 1 persoon
booksometea schreef:

05/10/2020 om 12:54

Mooi als je zo kunt vertrouwen!

LikeGeliked door 1 persoon
Giovanna Jansen schreef:

05/10/2020 om 14:17

Wauw, mooi!

LikeGeliked door 1 persoon
rietepietz schreef:

05/10/2020 om 21:17

Heel fijn als je dat vertrouwen kunt hebben.

LikeGeliked door 1 persoon
Spontanity schreef:

06/10/2020 om 17:30

Het is mooi, maar gaat niet voor iedereen op.

LikeLike
1. Naomi schreef:
  
  06/10/2020 om 18:33
  
  Nee, ik realiseer me dat niet iedereen het zo ervaart. Doe doe ik zelf ook niet altijd helaas, maar het geloof dat God te vertrouwen is, is er diep vanbinnen gelukkig wel altijd.
  
  LikeLike
Nicole Orriëns schreef:

14/10/2020 om 12:28

Mooi en troostrijk!

LikeGeliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.

%d bloggers liken dit: