Sommige momenten uit je leven vergeet je nooit meer. Momenten die ervoor zorgden dat je leven (in positieve of negatieve zin) voorgoed veranderde. In deze blog deel ik vijf ‘grote’ momenten die mijn leven veranderden.
Naar de middelbare school
Een moment dat mijn leven in positieve zin veranderde, was de overgang van de basisschool naar de middelbare school. Op de basisschool vond ik het leren wel leuk en toen al wist ik dat ik iets met onderwijs wilde gaan doen, maar verder was het er niet fijn. Ik hoorde er nooit helemaal bij, werd soms maanden gepest vanwege geloof of uiterlijk of andere onbenulligheden en ging letterlijk op sommige dagen met buikpijn (niet) naar school.
Na de afscheidsavond stond ik met vreugdetranen in mijn ogen voor de deur van de basisschool. Weg hier.
Zes weken later startte ik, zonder één bekende, in een nieuwe klas op de middelbare school. Vijf heerlijke jaren volgden. Ik denk de vijf gelukkigste jaren van mijn leven. Ik voelde me thuis. Ik werd geaccepteerd en was ‘normaal’. Ik koester die jaren nog steeds.
Overlijden vader
Toen ik vijftien was, overleed mijn vader. (Overigens is het best bijzonder dat ik ondanks dat terugkijk op de middelbare school als de gelukkigste jaren van mijn leven.)
Hij was -kort- ziek en overleed. Voor mijn gevoel veranderde ik binnen een paar maanden van een onbezorgde puber in een bejaarde. Ik had dingen meegemaakt die zelfs veel mensen die twee keer zo oud waren als ik nog nooit mee hadden gemaakt. Het veranderde me voorgoed, op zoveel manieren dat ik er tien andere blogs over zou kunnen schrijven.
Hoera, een zusje!
Ik groeide op in een ‘jongensgezin’. Niet dat ik dat erg vond, maar het was gewoon zo. Simpel. Toen ik negen was en mijn moeder opnieuw zwanger, hoopte ik met mijn hele hart op een zusje, dat dan weer wel. Het werd een zusje. Vanaf de eerste seconde was ik haar trotse grote zus. Vanaf de dag dat zij in mijn leven kwam, bevat eigenlijk iedere pagina in mijn fotoalbums wel een foto waarop wij samen te zien zijn. Mijn ouders waren ook vrij makkelijk. Na schooltijd was mijn moeder vaak een boodschap ‘vergeten’ en die ging ik dan met mijn zusje in de kinderwagen nog even halen. Later haalde ik haar uit school als ik zelf vroeg thuis was en nóg later reed ik haar heen en weer naar feestjes. Mijn zusje was en is een enorme verrijking van mijn leven.
Autismediagnose
De dag dat ik de diagnose autisme kreeg, zal ik nooit vergeten. Het was de dag waarop ik stopte met mezelf veroordelen en kleineren. Vanaf die dag begon ik mezelf beter te begrijpen en werd ik milder naar mezelf. Ik leerde opnieuw naar mezelf kijken en leer dat nog steeds elke dag. De diagnose leerde me weer vooruit te kijken. Wat kan ik wel, maar dan anders dan ik het altijd deed? Niet meer: hoe komt het dat dit en dat nooit lukte?
Hersteld van hypochondrie
Het is nog maar een paar maanden geleden dat ik feest vierde omdat ik een heftig behandeltraject afsloot. Na jaren waarin angst mijn leven regeerde, was ik de baas geworden. Hypochondrie regeert mijn leven niet meer. Het is er nog wel, ergens ver weg, maar het is onder controle. Van een leven in constante angst naar een leven in (meer) ontspanning. Ik ben er nog elke dag dankbaar voor.
Maanden geleden zag ik een soortgelijke blog bij meerdere andere bloggers. Het idee bleef hangen, net als het concept tussen mijn andere blogconcepten. Vandaag dus de uitwerking.
Hoofdtaal 
Zo mooi allemaal ❤ Of ja, het overlijden van je vader uiteraard niet, maar wel wat je daarvan hebt geleerd.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi om er zo eens bij stil te staan!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi en bijzonder! Heel heftig dat je zo jong je vader hebt moeten verliezen.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi om stil te staan, bij dit onderwerp: punten die je leven veranderen.
Het zet me aan het denken….
LikeGeliked door 1 persoon
Ook voor mij was de diagnose autisme een life-event, iets wat mijn leven veranderde. Meer en meer is dat ten goede, omdat ik weet en vooral begrijp waarom ik bepaalde dingen (niet) kan.
LikeLike
Dat snap ik helemaal. Ik zie het ook echt als een verandering ten goede hoor.
LikeGeliked door 1 persoon
Iemand verliezen die heel dicht bij je staat draag je altijd mee. Maar door de tijd leer je er mee om te gaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel mooi lijstje. Nu die ergernis over de lagere school deel ik 100% met je. Ook ik was extreem blij dat ik daar weg kon. Interessant dat je zowel het verlies van je vader noemt, als de geboorte van je zuster. Maar het moet hard geweest zijn zo jong je vader te verliezen, maar je zus heeft je vader dan nauwelijks gekend. Een vrezelijk noodlot. Succes!
LikeLike
En het gekke is dat je het nooit vergeet, hoe naar het was op die lagere school. Tenminste, ik niet. En wat je zegt over mijn zus en mijn vader klopt helaas.
LikeLike
Wat een prachtige blog en zo leuk dat stukje over je zusje. Ik kan de blog elf niet schrijven maar heb dezelfde ervaring met school. Ik ben zo geziekt dat ik nu heel kort door de bocht met mensen ben. En dat is prima, ik praat dingen met kennissen en vrienden uit waar anderen mee blijven zitten heb ik gemerkt.
Maar de mindere dingen waren wel dat mmijn oma ene hersenbloeding en later -infarct kreeg. Ook haar overlijden en die van mijn opa hebben er stevig ingehakt. Ook het vertrek van mijn moeder toen ik 7 was uiteraard (ik mis haar niet) en absoluut positief de komst van mijn stiefvader. Beste keuze ooit die mijn vader heeft gemaakt.
LikeLike
Bijzonder eigenlijk hè, dat je zoveel dingen hebt die echt je leven bepalen en/of veranderen. Volgens mij is het alleen maar heel goed dat je dingen uitpraat!
LikeLike
Een heel mooi blog geworden, pesten is helaas van alle tijden en komt nog steeds voor. Daar heb ik zelf gelukkig nooit last van gehad al was ik nooit het popie meisje uit de klas en eigenlijk ook thuis niet zo. Het enige dat mijn leven écht veranderd heeft was de dag dat Henk in mijn leven kwam, En natuurlijk in zekere maten de dag dat hij úit mijn leven verdween door zijn dood, maar dat is toch minder sterk omdat hij nog heel sterk in mij én m;n omgeving aanwezig is.
Moet wel héél veel indruk maken wanneer je al zo jong je vader verliest, dat heeft je ook een beetje “mede-moeder”gemaakt denk ik.
LikeLike
Zo liefdevol weer wat je schrijft over Henk! En ja, het verlies van mijn vader heeft veel indruk gemaakt. Maar omdat rouw meer dan alleen mij aangaat, schrijf ik er weinig (of niet) over. Ik wil de privacy van mijn omgeving respecteren. Ik kies ervoor om te schrijven. Zij niet. Dus houd ik dit soort onderwerpen meestal een beetje ‘buiten beeld’.
LikeLike
Het wás gewoon zo!
Klopt jouw rouw was natuurlijk óók de rouw van je moeder dis met een aantal jonge kinderen door moest. Maar dan nog is jouw rouw “jouw rouw”. IK was 3x keer zo oud als jij toen ik mijn vader verloor en dát is natuurlijk een totaal ander verhaal. Je neemt dan afscheid van een oude man die van jou afhankelijk is geworden en niet van een man die je grote houvast is in de nog niet ontgroeide kinderwereld.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een bijzondere mijlpalen in je leven. Ik vond het vooral heel mooi en bijzonder dat je met zoveel plezier terugkijkt op je middelbare schooltijd. Dat hoor je toch niet zo vaak.
LikeLike
Je hoort inderdaad meestal de studententijd. Die had ik dan weer met alle plezier over willen slaan;).
LikeLike
Ja een zus.
Ik ben met die van mij ook zo blij.
LikeGeliked door 1 persoon
Bijzonder om te lezen dat er zowel positieve als negatieve gebeurtenissen zoveel invloed hebben gehad. Vaak benoemen mensen alleen de negatieve situaties, dus ik vind het erg mooi om ook de positieve dingen te lezen bij jou!
LikeGeliked door 1 persoon