Het verhaal
Jasmijn Vink is blij dat ze haar schooltijd achter de rug heeft en heeft kunnen ‘uitvliegen’. Ze heeft nu de vrijheid waar ze als kind altijd van droomde. Of toch niet?
Jasmijn is blij met haar eigen flat en met de rust die ze in haar leven heeft gecreëerd. Op deze manier is het leven voor haar, met haar autisme, het beste vol te houden. Vijf dagen per week gaat ze naar kantoor. Daar zit ze dan acht uur ‘opgesloten’, maar ze houdt vol. Ze heeft het salaris nodig om de huur van haar flat te kunnen betalen. De wetenschap dat ze aan het eind van de dag haar hond Romy weer zal zien, helpt haar om de kantoordagen vol te houden.
Het kantoorleven valt haar echter steeds zwaarder. Er is fel licht, er zijn altijd collega’s in de buurt en de telefoon rinkelt onophoudelijk. Tot overmaat van ramp verwacht men ook nog van Jasmijn dat ze contact legt met haar collega’s. Waarom? In de pauzes zoekt Jasmijn juist rust. Even geen prikkels, maar bijkomen van de ochtend en opladen voor de middag.
Thuis is er dan weer rust, maar niet altijd. Thuis is er namelijk ook Nick, de man waar Jasmijn onvoorwaardelijk van houdt. Hij begrijpt haar, maar toch niet altijd. En samenwonen met hem? Jasmijn houdt van hem, maar samenwonen is wel een enorme stap en ze weet niet of ze die stap ooit zal kunnen zetten. Kan ze haar eigen, rustige, veilige flat gaan delen met een ander? Liefde in tijden van autisme blijkt behoorlijk gecompliceerd.
Mijn mening
‘Feest’ van herkenning
In ‘Zondagsleven’ vertelt Judith Visser het verhaal van de autistische Jasmijn Vink. In de roman ‘Zondagskind’ ging het over het leven van de jonge Jasmijn en dit boek gaat over hoe het leven van Jasmijn verder is gegaan. Judith Visser baseert zich daarbij op haar eigen ervaringen en kennis.
Ik keek heel erg uit naar dit boek, omdat ik in ‘Zondagskind’ zoveel herkenning had gevonden. Dat gebeurde opnieuw. Al op de eerste bladzijde zat ik met tranen in mijn ogen te lezen. Dit ging over mij! Iemand snapte me!
Al die herkenning zorgde ervoor dat ik wat langer deed over dit prachtige boek dan ik vooraf had gedacht. Ik had soms echt even een pauze nodig om alles wat ik las een plek te geven.
Ik wil dit boek laten lezen aan mijn collega’s
Het verhaal van de werkende Jasmijn raakte me diep. De voortdurende overprikkeling, de uitputting en het leven dat uit niets anders bestaat dan werken en slapen zijn voor mij heel herkenbaar. Nooit heb ik mijn collega’s uit kunnen leggen waarom het fout is gegaan in mijn werk. Nooit heb ik het hen kunnen laten snappen. Nu zou ik het liefst op ieders bureau dit boek neerleggen, om te laten zien: dit is wat er mis ging.
Eerlijk en meeslepend
‘Zondagsleven’ leest vlot en daardoor is de dikte van het boek absoluut geen belemmering. Het verhaal sleept je mee, vooral vanwege de ontnuchterende eerlijkheid van Jasmijn. Je voelt met haar mee, je ziet haar gaan en je zou haar soms toe willen schreeuwen dat ze vooral goed op zichzelf moet passen. Dat verdient ze namelijk.
Conclusie
In ‘Zondagsleven’ geeft Judith Visser in de vorm van hoofdpersonage Jasmijn een inkijkje in het leven en (veel belangrijker!) het hoofd van een vrouw met autisme. Eerlijk, rauw, meeslepend en ontroerend. Iedereen die vrouwen met autisme beter wil begrijpen, zou dit boek moeten lezen.
Meer informatie over Zondagsleven
Dit boek ook lezen?
Koop ‘Zondagsleven’ bij bol.com.
Boekgegevens
Titel: Zondagsleven
Auteur: Judith Visser
Uitgeverij: HarperCollins
Genre: Roman
Pagina’s: 461
Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.
Hoofdtaal 
Zoals jouw blog voor veel herkenning zorgt, zorgde het boek Zondagskind bij mij ook voor veel herkenning. Ik heb geen moment geaarzeld en het boek Zondagsleven besteld. Jouw blog en zulke boeken maken dat ik me weer even begrepen voel.
LikeLike
Dan wens ik je veel leesplezier! En bedankt voor deze lieve reactie. Als mensen herkenning kunnen vinden, is één van mijn doelen met deze blog bereikt;).
LikeLike
Lijkt me een interessant boek. Ik ga het eens opzoeken of bestellen…. Leuk dat je ook zulke boeken noemt, en niet alleen de thrillers etc., daar houd ik niet van. Geweld is niet mijn ding.
Overigens kun je andere mense niet “dwingen” jou te begrijpen, (helaas). Alleen zouden anderen niet moeten oordelen over mensen, die ze niet belangrijk genoeg vinden om ze te proberen te begrijpen. Maar ja, zo zijn de mensen. Hier zegt men, een ander kun je niet veranderen, alleen jezelf. En dat is waar. Alhoewel deze opmerking niet echt op jou post slaat, maar ik wilde hem gewoon kwijt. Succes!
LikeLike
Klopt hoor, dat je andere mensen niet kunt dwingen om je te begrijpen. En ook dat je anderen niet kunt veranderen, maar jezelf wel. Maar soms zou een beetje begrip voor zoveel rust zorgen.
LikeLike
Voor mij was zondagskind ook een ‘feest’ van herkenning. Ook mijn moeder beaamde verschillende dingen. Ik ben benieuwd naar het vervolg!
LikeLike
O, maar dan ga je dit boek ongetwijfeld ook mooi vinden. Veel leesplezier alvast.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat zou het fijn zijn als iedereen gewoon dit soort boeken zou moeten lezen voor de lijst.
LikeLike
Tja, als wij de lijst mochten samenstellen…
LikeLike
Ik ben ooit begonnen aan het eerste boek, maar heb dat niet uitgelezen. Maar het klinkt nu toch wel als een heel goed boek!
LikeGeliked door 1 persoon
Het spreekt mij enorm aan… wel eerst deel 1 lezen 🙂
LikeLike
Ja, zeker eerst deel 1 lezen dan;).
LikeLike
Ik ben het boek momenteel aan het lezen (dankzij een leesclub) en ik vind het beter dan Zondagskind. Ik heb zondagskind wel graag gelezen hoor, maar ik moest toch even wennen aan de eerder kinderlijke schrijfstijl, dit boek vind ik veel volwassener geschreven, het komt me natuurlijker over. Zelf denk ik niet dat je hier zozeer een onderscheid moet maken tussen seksen (persoonlijk vind ik dat die op het ogenblik in het auti-landschap iets teveel aanwezig is trouwens), ik ben een man en ook ik herken veel. Wat je beschrijft over haar werk vind ik treffend verwoord. Aan de andere kant (ik ben nu zo halverwege) benijd ik wel een beetje haar hoop en een zekere mate van zelfvertrouwen die ze heeft in die toekomst … Ik vind het ook wel leuk dat ze de moeilijke kanten beschrijft, dat mis ik soms een beetje de dag vandaag in veel boeken over autisme… Het lijkt allemaal geweldig en speciaal, (dat zei de psychiater in 2007 ook tegen mijn moeder nadat ik tachtig pillen had geslikt) maar vaak is het gewoon ook wel kut hoor… Ook wat werk betreft b.v. er wordt altijd gezegd dat er meer aanpassingen moeten gebeuren zodat er meer dan 14 % van de mensen met ASS in het gewone arbeidscircuit zouden kunnen werken, maar sommige mensen met ASS lukt het gewoon simpelweg niet, wat de aanpassingen ook zijn.
LikeLike
Werk is inderdaad voor sommige mensen met autisme echt niet mogelijk, wat voor aanpassingen je ook doet. Want aanpassingen of niet, het blijft altijd een enorme ‘aanslag’ op je hoofd.
LikeGeliked door 1 persoon
dag Naomi, dat vind ik in dit boek ook heel mooi beschreven… Ik heb trouwens ook moeten lachen met haar botsingen met haar leidinggevende Martha, en aan de andere kant zijn sommige dingen ook triest, omdatik dan denk: laat de mens toch… Zo kan ik wel snappen dat een hond meenemen naar kantoor wel een beetje veel van het goede is, maar als zij nu in haar eentje haar middagpauze wil spenderen. Een paar maanden geleden keek ik naar De sollicitatie op TV, en daar kwam in bedrijf in naar voren, en ik had zoiets: blijkbaar vinden ze het belangrijker dat je ’s avonds mee een pint gaat pakken dan dat je weet waarover je spreekt. Dat vond ik echt zo vreemd.
LikeGeliked door 1 persoon
Zondagskind is een van de mooiste boeken die ik gelezen heb, dus deze wil ik ook erg graag lezen. Fijn voor jou dat je er zoveel herkenning in vindt.
LikeGeliked door 1 persoon