Pas op voor de hond!

Categorieën Van alles wat, 14 Reacties op Pas op voor de hond!

Een poosje geleden schreef ik een blog over mijn angst voor honden. Nu maak ik over het algemeen niet zo’n punt van die angst, want er valt vrij goed mee te leven. Soms ontkom ik echter niet aan een ontmoeting met een hond. Als ik bij mensen op bezoek ga die een hond hebben bijvoorbeeld. En dan? Dan druk ik met verhoogde hartslag op de bel als ik het bordje ‘Pas op voor de hond!’ zie. Maar niet altijd.

De juf is bang voor honden

Mijn familie weet dat ik bang ben voor honden. Als ik bij hondenbezitters in de familie op bezoek ga, is er dus niets aan de hand. Ik kondig mijn bezoek aan, de hond en ik blijven bij elkaar vandaan en probleem opgelost. Er was echter in het verleden een ander probleem. Op de school waar ik werkte, gingen we als leerkrachten bij de kinderen thuis op bezoek. Een kort bezoekje, maar voor mij te lang om te doen alsof ik niet bang was voor honden.

Toen ik net werkte, durfde ik mijn angst niet met de kinderen te delen. Allemaal dierenliefhebbers en dan zo’n juf? Dat leek me gek. Toch viste ik wel bij iedereen of ze een hond hadden. Ik kon er maar op voorbereid zijn. En toen kwam toch vrij snel de vraag: “Juf, wij hebben een hond. Ik moest van mijn moeder vragen of u bang bent voor honden, want dan doen we hem in de schuur als u komt.” Ik gaf het maar toe. Ja, de juf is bang voor honden.

Op bezoek bij hondenbezitters

De vraag werd me destijds in een volle klas gesteld, dus alle kinderen waren gelijk op de hoogte en in de jaren die volgden, begon ik er altijd zelf over. Opvallend genoeg liep ik nooit tegen problemen aan, maar kreeg ik juist altijd begrip en werd er rekening mee gehouden. Soms hadden kinderen thuis niets gezegd, maar dan zagen ouders het al aan mijn houding als ik de hond zag. “Houd je niet van honden? Dan doen we ‘m even weg.” Opgelost. Natuurlijk voelde dat wat gek, als mensen hun hond naar een andere ruimte brachten. Die hond was onderdeel van hun gezin en moest dan voor mij weg. Toch was ik altijd dankbaar als mensen dat aanbod deden. Met de hond in de kamer was ik namelijk constant bang en op mijn hoede. Ik kon dan geen normaal gesprek voeren.

Wat doe ik?!

Toen kwam er een bezoek waarbij ik heel zeker wist dat de hond in de kamer zou blijven. De hond was daar zó onderdeel van het gezin. Bovendien speelde de hond een belangrijke rol in het leven van het kind. Het kind had de hond al eens bij school aan me voorgesteld. “Juf, komt u even naar buiten om naar de hond te kijken?” Dat deed ik, op voorwaarde dat de leerling de hond aan de lijn zou houden. Prima kennismaking. De hond was speels, maar luisterde wel goed. Toen ik aanbelde voor het huisbezoek werd ik met vrolijk geblaf begroet. Omdat de familie wist dat ik bang was, coördineerde de moeder de begroeting door de hond in bedwang te houden. Het gesprek begon. De hond lag in de mand. Maar daar bleef hij niet. Ineens zat de hond naast me. Niet veel later hoorde ik mijn leerling zeggen: “Juf, kijk wat u doet, zit u nou de hond te aaien?” Dat zat ik inderdaad te doen en ik had er niet eens erg in. Blijkbaar vond ik deze (grote) hond te vertrouwen. Het kán dus!

“Ik weet dat je er niet van houdt.”

Tijdens mijn dagelijkse wandeling kom ik regelmatig honden tegen. Soms worden die begeleid door ouders van oud-leerlingen. Het is me al een paar keer overkomen dat een hond werd aangelijnd als de baas mij aan zag komen. “Ik weet dat je er niet van houdt,” werd me zelfs een keer toegeroepen vanaf de overkant van de straat. Wat ik dan zeg? “Dankjewel!” Dat meen ik dan vanuit de grond van mijn hart. Dankjewel dat je met zó’n simpele handeling mijn rondje buiten voor mij een stuk ‘veiliger’ maakt.

14 gedachten over “Pas op voor de hond!”

  1. Fijn dat nog steeds zoveel mensen er rekening mee houden! En wel echt grappig dat je die ene hond opeens onbewust zat te aaien.

    Geliked door 1 persoon

  2. Interessant hoe die hond toch naar je toe komt en je probeert te “helpen”. Dieren merken veel meer van ons mensen, als we denken. Ze weten wanner we hulp nodig hebben, verdrietig zijn etc. Dat zie ik ook aan onze poes. Maar ook fijn dat er meevoelende hondenbezitters zijn.

    Geliked door 1 persoon

  3. Ik heb al veel kinderen van hun hondenangst af geholpen. Ik hou ook altijd rekening met anderen ook bij ons thuis. Als we werklui of in huis hebben vraag ik altijd of ze mijn Sofietje eng vinden. Nu ik dat zo schrijf klinkt dat best dom, staat er zo een stoere bouwvakker en Sofietje is 4 kilo maar vooral moslims vinden het heel onprettig dus sluit ik haar op. Ook met de deur opendoen pas ik altijd op wie er voor de deur staat. Ken ik die persoon niet dan blijft ze in de woonkamer. Ik weet als geen ander wat angst is dus wil ik dat een ander niet aan doen.Liefs van mij en fijn weekend.

    Geliked door 1 persoon

  4. Ik moet bij het lezen van dit stukje terug denken aan vorige week:
    De afspraak was dat ik bij S. zou koffiedrinken, gewoon gezellig even vragen hoe het op de nieuwe school gaat…
    Ik druk op de bel en meteen hoor ik een geblaf achter de deur
    Binnen de minuut stond ik 2 m verder op de stoep…..ik ben bang voor honden en zij hebben toch alleen maar Guus de poes?
    Wat blijkt nu? De bel is de hond!! (daar had ik nog nooit van gehoord)

    Like

  5. Dat was vast een hele brave en lieve hond, zo’n uitzonderingsgeval 😉 Maar wat fijn dat je het zo open met de kinderen kon bespreken in de klas! Daarbij denk ik dat het heel krachtig kan zijn als iemand tegen wie je opkijkt/die een voorbeeldfiguur is ook kan zeggen dat hij/zij ergens bang voor is. Dan durven kinderen (en grote mensen 😉 ) dat ook makkelijker.

    Geliked door 1 persoon

  8. Oh wat fijn dat iedereen zo’n rekening ermee houdt. Dat kom je niet vaak tegen dat mensen op straat de hond aanlijnen. Ik heb zelf altijd honden gehad, maar mijn laatste hond kon niet zo goed met anderen. Als je dan vraagt of ze de hond bij hun konden houden, zeiden ze altijd hij wilt alleen spelen. Het liep altijd verkeerd af.. Echt fijn dat jij in een buurt woont waar wel rekening met elkaar wordt gehouden.

    Geliked door 1 persoon

  9. Wat fijn dat er zo rekening wordt gehouden met je! Kan me voorstellen dat het spannend is om je hondenangst toe te geven aan leerlingen. Ik wilde tot een paar jaar terug weinig met honden te maken hebben. Was niet bang, maar ik vond honden maar niks. Tot ik m’n vriend leerde kennen. Zijn vader heeft een labrador en dat is toch zo’n lief beest. Heb ‘m zelfs een paar keer in mijn eentje uitgelaten. Nu vind ik honden eigenlijk heel leuk, al blijf ik een kattenmens.

    Geliked door 1 persoon

  10. Ik woon aan de buitenkant van een dorp en ben werkelijk dol op honden, maar ze moeten niet in mn tuin komen laat staan achter het huis. Van de week nog een hond die naar mijn kat hapte. Dan ga je er als baas aan, dat vind ik zo onbeschoft. Ik heb veel met honden gelopen en die heb ik in veel gevallen nog even op moeten voeden.

    Geliked door 1 persoon

  11. Een echte honden liefhebber begrijpt dat meestal wel, voorwaarde is wel dat het een hond is die ook echt goed luistert zodat er geen onverwachte dingen gebeuren, dan is het meestal niet eens nodig om de hond weg te brengen.

    Like

Reacties zijn gesloten.