Terwijl ik deze blog tik, roept mijn hoofd me allerlei klusjes toe die ik eigenlijk zou moeten doen. Ondertussen wordt er onder mij geboord, gezaagd, gesloopt en weer opgebouwd. De onderburen zijn aan het verbouwen. Ik zit te tikken op een tijd dat ik zonder die verbouwende onderburen zou slapen. Ik ben moe. Ik wil helemaal niet bloggen. Ik hoor beneden bouwvakkers praten, allerlei machines en een radio. En ik wil rust.
Welkom in de negatieve spiraal die overprikkeling heet. Een spiraal die zich moeilijk uit laat leggen, maar die mijn grootste ‘probleem’ vormt en dus doe ik vandaag toch een poging om je mee te nemen in mijn hoofd.
Doe mij maar stilte
Dat ik van stilte houd, is geen geheim. Ik schreef pas nog dat ik zo blij was met mijn nieuwe bovenbuurman en het feit dat het nu stil was in huis. Ik had nét even iets te vroeg gejuicht. De bovenbuurman had zijn verbouwing afgerond en ineens hing er een briefje op de deur bij het bedrijf onder mijn appartement: Wij gaan sluiten wegens verbouwing. Het eerste alarmlicht in mijn hoofd ging aan. Verbouwing betekende ongetwijfeld herrie. Ik hoopte dat het mee zou vallen, want de laatste verbouwing was nog geen vijf jaar geleden, dus zo vreselijk veel kon er toch niet aan de hand zijn?
Dag twee
Op dag twee van de verbouwing werd ik gewekt door bouwvakkers en hun herrie producerende monden en materialen. Oké, valt blijkbaar niet mee. Ergens net voor zeven uur was de verbouwing begonnen. Veertig minuten later was ik al bezig met ontsnappingsplannen. Wat kon ik allemaal doen om elke dag de herrie zo lang mogelijk te ontvluchten? Op die tweede dag was het simpel. Ik moest nog winterkleding shoppen en het was lekker weer, dus ’s morgens ging ik shoppen en ’s middags fietste ik een uitgebreid rondje.
Ik wil slapen!
Daarna was het ook eigenlijk wel op. Ik móet ’s middags slapen. Als ik dat niet doe, krijg ik heel erg negatieve gedachten en word ik moe. Dat zorgt er bovendien voor dat ik dan ’s avonds niet kan slapen. Niet zo erg als je kunt uitslapen, maar wél als er de volgende morgen om kwart voor zeven weer bouwvakkers in je vloer staan te boren. Probleem dus. Op die tweede dag hield ik vol. Ook dag drie kwam ik door. Daarna was het weekend en mijn grootste droom kwam uit, want in het weekend werd er niet verbouwd. Stilte. Hoera! Twee dagen om bij te tanken. Twee dagen waarop ik veel in bed en op de bank lag en waarop ik sliep. Meer dan dat kon ik niet, want ik was te moe.
Totale overprikkeling
Na het weekend ging de verbouwing weer verder. Onverminderd ging de herrie door. Om half vier vertrokken de bouwvakkers naar huis, ontdekte ik na een paar dagen. Ik heb als juf soms verlangend de klok naar half vier gekeken, maar dit overtrof alles. Ik was veel buiten, deed alle mogelijke boodschappen, maar elke middag ging het fout, want ik kon niet slapen. Om half vier probeerde ik het alsnog, maar de bouwvakkers gingen steeds later naar huis. Gevolg? Ik kon helemaal niks meer. Na het avondeten lag ik op de bank. Zó moe dat ik niet kon lezen, maar slapen lukte ook niet. Ik zat maar wat door mijn telefoon te scrollen. Ja, lekker onhandig, want dat zijn nóg meer prikkels.
Stop de overprikkeling
Wat ik nodig heb om uit totale overprikkeling te komen, is rust. Lezen, slapen, kleuren, kaartjes maken, diamond painting, dat soort dingen. En als het echt zó erg is, heb ik eigenlijk gewoon een paar dagen nodig waarop ik helemaal niks doe. Thuis, stilte, ogen dicht. Drie dutjes per dag. Precies ja, die oplossing kon nu niet, want de herrie stopte niet. Ik telde de dagen af, want ja, gelukkig had het bedrijf ook vermeld wanneer ze weer zouden openen.
De negatieve spiraal van overprikkeling
Dit is waarom ik spreek over een negatieve spiraal. Juist als ik overprikkeld ben, heb ik rust nodig. Juist dán lukt het me alleen niet om die te pakken. Overigens lukt dat me meestal ook pas te laat als er géén verbouwing gaande is. Gevolg van die rust niet pakken? Nog meer ellende. Nog meer rust nodig. Zie je het probleem? Het wordt alleen maar erger. De verbouwing is een week gaande (nog één te gaan) en ik wil inmiddels geen mailtjes en appjes meer lezen en al zéker niet beantwoorden en als ik naar buiten ga en een bouwvakker zie, zou ik die het liefst slaan. Natuurlijk weet ik dat dat onzin is. Ik heb namelijk een probleem en daar kunnen zij niks aan doen. Zij doen gewoon hun werk. Soms hè, gewoon heel soms, zou ik misschien toch wel willen dat ik ‘normaal’ was.
Nu jullie dit lezen, is de verbouwing klaar. In de reacties mag dus alleen gefluisterd worden, want ik zit hier even van de stilte te genieten;).
Hoofdtaal 
Oh super vervelend zulke overlast, vooral als je er zo overprikkeld van raakt. Gelukkig is het nu voorbij. Fluistert: Geniet ervan!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik fluister “hoera”…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik dacht dat ik me zwaar aanstelde, toen de buren dragende muren én de buitenmuur eruit sloopten. En daarna tegel voor tegel de badkamer en keuken. En toen vloerverwarming in de betonvloer maakten. Want ik werd ook gillend gek, twee maanden lang, waarvan zes weken zomervakantie met vier gillend gekke kinderen thuis.
Tijdens de ergste herrie zijn we gaan kamperen, maar zes weken weg is ook geen optie. En toen we terug kwamen, bleek dat ze in die tijd de uitbouw deels op onze grond gezet hadden.
Ik voel met je mee! Veel plezier in de stilte!
Ps. Oudste zoon (ASS) heeft een peperdure noice canceling koptelefoon. Iedere euro waard!
LikeLike
Nou, dat is geen aanstellen hoor. Je voelt wat je voelt, zou ik zeggen. Zo’n noice canceling koptelefoon heb ik ook ooit naar gekeken, maar ik ben heel bang dat het niet werkt én ik vind het dramatisch zitten, zeker in combinatie met mijn bril.
LikeLike
Je bent normaal, niemand kan tegen continue lawaai. (Hoe bouwvakkers etc.dat uithouden, is mij een raadsel). De enige oplossing is, je niet gek maken, en je spullen oppakken en ergens anders heen gaan. Bv naar een vriendin die er toch niet is, de bieb of zo. Ook ik ontvlucht zulm lawaai, gelukkig is het hier zelden, omdat wij in een 100% woonblok wonen, maar vorig jaar werd het huis naast mijn kapper totaal gerenoveerd, en die heeft maanden met een koptelefoon op geweerkt. Dus twijfel niet aan je zelf, het is normaal! Iedereen heeft rust momenten nodig EN contole over wat er gebeurt. Succes!
LikeLike
Het verschil is alleen dat de gemiddelde buur het irritant vond en om half vier het leven weer ‘oppakt’ en dat ik er gewoon twee weken helemaal door van de wijs was.
LikeLike
Als het hier is, dan kan ik er ook hooguit 1 dag tegen, en dan word ik er gek van. Dus je kunt je beter zorgen maken over de “gemiddelde buur”. Die leven waarschijnlijk al in een doorgedraaide wereld.
LikeGeliked door 1 persoon
Je zegt dat je de overprikkeling vaak pas laat herkent. Is daar wellicht iets aan te doen, al dan niet samen met je psycholoog? Helpt natuurlijk niet tegen bouwvakkers, maar misschien wel op andere momenten in je leven ;-).
Verder: ik heb mijn kat gevraagd om op haar zachte pootjes namens mij een rondedansje te maken voor je. Zij houdt ook niet van dergelijk lawaai, dus we snappen het 😉
LikeLike
We werken eraan;). En fijn dat het dansje zachtjes ging.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel ellendig slaap lekker;)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat jouw reactie op het lawaai heel erg normaal is. Lawaai, en zeker zo’n soort, zorgt gewoon voor veel stress. Tel er dan nog eens bij dat je het moet ondergaan zonder invloed erop te hebben (niet jouw verbouwing).
Bekentenis: de verbouwing bij onze bovenbuur heeft ons nog meer overtuigd om voor een losstaand huis te kiezen toen we wilden verhuizen (en dat is sneller gebeurd dan gepland, door die buur).
Die tip van de koptelefoon: kan je niet eens even een lenen van familie / vrienden? Dan kan je het even uitproberen, zonder gelijk een echte beslissing te moeten maken en rustig te kunnen zien (horen) of het iets voor je is.
En om af te sluiten, wat ben ik blij voor je dat het achter de rug is. Nu hopelijk niemand meer met lawaaierige plannen bij jou in de buurt.
LikeLike
Dat snap ik zo, dat je door zo’n lawaaierige buur sneller dan gepland gaat verhuizen. Voor mij ook liever nooit meer een appartement. Een rijtjeshuis (liefst een hoek;)) zal ik toch genoegen mee moeten nemen, want vrijstaand laat mijn budget niet toe.
LikeLike
Ik schrijf dit heel zachtjes.
xxx
LikeGeliked door 1 persoon
In heel kleine, zachte lettertjes typ ik dat ik blij voor je ben dat de overlast weer over is.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap je helemaal, en ben blij dat het voorbij is voor je. Hier wordt de gehele flat sinds april dit jaar grondig verbouwt en elke werkdag is het vanaf 7.00 uur kabaal… Ik kan niet wachten tot ze hier klaar zijn!
LikeLike
Pfff… zo lang al. Sterkte!
LikeLike
SSstttt… ik neurie alleen heel zacht een slaapliedje voor je…….. mmmmmmm,,,,mmmm ,,,mm,,mmmmm
LikeLike
Is ’t op de wijs van slaap, kindje, slaap?;)
LikeLike
sssttt…. slapen nu!
LikeGeliked door 1 persoon
Heb je al eens zo’n noise cancelling koptelefoon geprobeerd? Gelukkig kun je nu weer van de stilte genieten! Ik kan ook absoluut niet tegen lawaai.
LikeLike
Nee, nooit geprobeerd. Ik heb wel gewone koptelefoons gehad, maar ik ben brildrager en vind het echt verschrikkelijk zitten, al dat gedoe bij m’n oren.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, gelukkig dat de verbouwing inmiddels klaar is zeg. Wat een tegenvaller dat er nog zo’n vervelend staartje kwam wat dit betreft.
LikeGeliked door 1 persoon
psst psssst pssst fssst drssst!!! (Lees: Yes! Heel fijn dat het achter de rug is! Hoera!!!)
LikeGeliked door 1 persoon
Werken in je omgeving zijn voor niemand goed vooral in als ze in vloeren of zolderringen beginnen boren. Gelukkig is het voorbij al zal het nog wat duren eer je terug vlot in slaap zal vallen na al die herrie.,
LikeGeliked door 1 persoon