Nu we al maanden leven met coronamaatregelen zullen veel mensen de twijfel over het wel of niet doorgaan van afspraken herkennen. Je hebt met iemand afgesproken, maar gaat dat wel door? Eén van beiden kan verkouden zijn en weg is je afspraak. Niet leuk hè en nogal onzeker. Gek genoeg is het voor mij niet nieuw. Ik leef altijd zo, met wat-als-scenario’s. En ja, dat is vermoeiend….
Onzekerheden
Als ik ergens een hekel aan heb, is het wel aan onzekerheid. Maar ja, het leven bestaat nu eenmaal wel voor een groot deel uit onzekerheden. Op veel dingen kun je zelf invloed uitoefenen, maar op nog veel meer dingen kan dat niet. Als er een monteur naar je huis komt voor je verwarming, ben je toch echt afhankelijk van het verloop van de dag van die monteur. Dat zal bepalen of de monteur er wel of niet op het afgesproken tijdstip is. Zo kan ik uiteraard nog heel veel voorbeelden noemen.
Het zijn juist dat soort onzekerheden waar ik áltijd rekening mee houd en waar ik heel erg moe van word.
Wat als…
Als ik een afspraak heb, ga ik daar nooit ‘spontaan’ heen. Ik bereid in mijn hoofd zo’n afspraak voor. Hoe moet ik me gedragen? Wat wordt er van me verwacht? Wat als ik naast een onbekende kom te zitten? Wat als ik naar therapie ga en het is ineens heftig? Alle vragen loop ik vooraf na. Ik bereid me altijd voor op het slechtste scenario en zorg dat ik weet hoe ik dat moet ‘opvangen’. Ik heb wekelijks therapie. Elke week wacht ik op de dag van de afspraak vol spanning of de telefoon gaat. Want ja, dat kán gebeuren. De afspraak kan geannuleerd worden. Pas laat op de morgen reken ik erop dat de afspraak ook echt door zal gaan. Dat klinkt misschien gek, maar dat is zelfbescherming. Als ik uitga van een afspraak, bereid ik me daar in mijn hoofd op voor. Dat zorgt ervoor dat de chaos die ik gedurende de week heb opgespaard de veilige schuilplaats verlaat. Als dan de afspraak niet doorgaat, heb ik een probleem. Om mezelf te beschermen tegen dat soort dingen, ga ik altijd maar uit van het gegeven dat ik afgebeld ga worden.
Ik kan niet voorspellen
Mijn psycholoog weet inmiddels dat het zo werkt. We kunnen er grappen over maken. “En, wat was je voorspelling over deze afspraak?” Het antwoord is simpel: “Nou, ik denk altijd dat je ziek bent, dus ik heb weer een meevaller.” Daar kunnen we nu dus om lachen.
Het werd nóg grappiger toen ik een paar weken geleden mijn vriendin appte: Niet te geloven, maar ik denk deze keer voor het eerst eens niet dat Psych ziek is. Goed hè? Een smiley terug. Een half uur later ging de telefoon. “Ja, goedemorgen. U heeft vanmiddag een afspraak. Die kan niet in de praktijk plaatsvinden, dus we willen er een telefonische afspraak van maken.
Die middag belde mijn psycholoog. Lachend nam ik op: “Weet je wat grappig is? Ik had net mijn vriendin geappt dat ik deze keer niet dacht dat je ziek was.” Oké, oké, hij was niet ziek, maar toch. We concludeerden dat mijn voorspellingen zeer onbetrouwbaar zijn.
Welkom bij leven met autisme
Al doende leert men, kun je denken. Ik zal inmiddels wel gestopt zijn met al dit soort voorspellingen. Nee hoor, ik doe het nog steeds. Niet omdat ik dat ‘wil’, maar gewoon omdat ik mezelf tegen teleurstelling en onzekerheid wil beschermen. Dat deed ik altijd al. Ik geef toe dat het nu met de coronamaatregelen nóg erger is. Eén kuchje van wie dan ook en een afspraak gaat niet door. Herkenbaar? Denk dan even als dit ooit allemaal voorbij is aan de autisten onder ons. ‘Ons’ leven voelt altijd zo onzeker. En ja, dat is behoorlijk vermoeiend.
Hoofdtaal 
Weer een heel interessant inkijkje! Ik bereid me ook altijd wel voor, tot op zekere hoogte.
LikeGeliked door 2 people
Dst “je tegen teleurstellingen en onzekerheden willen beschermen” is heel herkenbaar. Wel merk ik dat ik dat bijna niet meer doe, en als iets dan niet doorgaat, dan ach… jammer, maar er komt weer een mogelijkheid of alternatief. Vroeger deed ik dat extreem veel, misschien wel altijd. Langzaamaan heb ik toch meer vertrouwen in het leven en mezelf blijkbaar. Misschien komt dat bij jou ook nog.
LikeGeliked door 1 persoon
Het verschil is dat voor mensen met autisme ‘een afspraak die niet doorgaat/anders loopt dan verwacht’ ongeveer net zo ontregelend is als een acute ziekenhuisopname met spoedoperatie voor een normaal mens. En dus zijn we altijd voorbereid op dat scenario. We hebben geen keus, want zonder die voorbereiding zijn we ontzettend vervelend voor onze omgeving en onszelf.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit dus ja!
LikeGeliked door 1 persoon
Het gaat niet zozeer om vertrouwen denk ik, maar vooral om het feit dat ik er erg slecht tegen kan als plannen niet doorgaan. En dus ben ik op alles voorbereid, want een afspraak die niet doorgaat, kan behoorlijk wat problemen veroorzaken in mijn hoofd. (Ligt er natuurlijk aan wat het is, maar bijvoorbeeld een therapiesessie die op het laatste moment wordt afgezegd, heeft al diverse keren tot grote problemen geleid.)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan er ook echt lastig van worden als mensen redelijk last minute nog dingen afzeggen. Dan lijkt het toch een beetje alsof onze afspraak niet belangrijk genoeg was (niet als iemand ziek is of zo natuurlijk, daar kan je echt niks aan doen). Misschien goed dat we nu in België eigenlijk met niemand mogen afspreken, dan heb ik daar al geen last meer van 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Het ligt inderdaad zeker aan de oorzaak. Hoewel het ook dan nog knap vervelend kan zijn, maar dan kun je er meer begrip voor opbrengen.
LikeLike
Zo ongelofelijk herkenbaar..
LikeGeliked door 1 persoon
Dit is ZO herkenbaar! Ik sta onder mijn vriendinnen bekend als ‘degene die het worst case scenario al heeft uitgedacht’. En ik heb, zeker bij langere dagen weg, altijd een ‘overlevingskit’ bij me. Ik heb geleerd dat ik voor mezelf MOET kunnen zorgen, in alle omstandigheden, want een ander doet het niet (of doet het wel, maar dan is dat ‘heel veel gevraagd’ en sta ik ontzettend bij die ander in het krijt… niet fijn). Dus ik kan altijd voor mezelf zorgen en zorg dat ik het altijd zelf op kan vangen, want anders ben ik ‘de ander’ enorm tot last en ‘staat alles in het teken van mijn autisme’. Dat mag niet, dus je zorgt zo veel mogelijk voor jezelf… Met voorspellingen, een worst case scenario, een voorraad alsof je de oorlog moet doorkomen en een overlevingskit als je op pad gaat.
LikeGeliked door 1 persoon
Oorlogsvoorraden en overlevingskits heb ik dan weer niet. Hoewel… zakdoeken, pleisters, enz.? Op schoolreis werd iedereen naar mij gestuurd, want ik had dat soort dingen wel bij me;).
LikeLike
Ergens heel in het klein zullen we dat allemaal wel een beetje hebben, maar het verschil zit natuurlijk in dat. “in het klein”.
Ik hou ook altijd wel rekening dat dingen anders kunnen lopen maar dat zie ik dán wel weer.
LikeLike
Het verschil zit inderdaad in het ‘in het klein’ én in het feit dat ik moeilijk kan denken ‘dat zie ik dán wel weer’, want ik heb graag de dingen een beetje op een rijtje.
LikeLike
Ja precies.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit jaar was voor mij een goede oefening in improvisatie. Alles liep constant anders…
LikeGeliked door 1 persoon
Interessant inkijkje in jouw leven en het leven van een autist. Ik had er inderdaad nooit bij stil gestaan dat het leven ook vóór corona voor sommige mensen zo onzeker kon zijn.
LikeGeliked door 1 persoon