Op zoek naar ontspanning

Dat ik heel erg graag een boek lees, is geen geheim. Nu is het zo dat ik dat het liefst lekker ontspannen doe. Probleempje: die ontspanning kon ik in mijn eigen huis niet echt meer vinden. Dat kon beter, besloot ik dus.

Mijn eigen huis: rode stoelen!

Toen ik bijna negen jaar geleden mijn eerste eigen meubels ging kopen, wist ik vooraf niet zo heel goed wat ik wilde. Ik ging gewoon een paar woonwinkels in en uit en toen bleek dat ik eigenlijk niets écht leuk vond. Qua meubels liep het dus allemaal niet zo soepel, maar op het moment dat ik rode stoeltjes zag staan, was ik direct verkocht. Ik, als liefhebber van rood, zou deze stoelen in mijn eerste eigen huis hebben.

Ik vergeet nooit wat de bezorgers zeiden toen ze alles kwamen leveren. De bank had wat vertraging opgelopen, dus ze kwamen met kasten, tafels en twee rode stoelen. Wel twee keer vroeg de chauffeur aan me: “Mevrouw, die stoelen zijn rood hè? Klopt dat?” Ja, dat klopte zeker en ik kon niet wachten om het plastic eraf te zien gaan. Later vroeg de chauffeur nog iets anders: “We komen nog een keer een bank bij u brengen. Is die ook rood?” Ik vond het bijna jammer dat ik moest antwoorden dat die bank antraciet was.

Maar goed, het plastic verdween en daar waren dan mijn rode stoelen. Ik was niet alleen de trotste eigenaar van een eigen huis, maar ik had rode stoelen! Hoera!

Steeds meer thuis – behoefte aan verandering

Die rode stoelen heb ik maar weinig gebruikt. Ze zaten goed, maar goed is toch iets anders dan lekker. Ze zaten keurig rechtop en lekker stevig. Maar het waren geen stoelen om een avond in te hangen met een boek. Dat vond ik trouwens ook niet erg, want een avond hangen met een boek deed ik toch vrijwel nooit. Ik was te druk met werk, studie en dat soort dingen.

Toen meldde ik me ziek en kwam ik fulltime thuis te zitten. Al heel snel begon het te kriebelen. Mijn huis riep om veranderingen. Het riep om iets meer ‘thuis’. Toch heb ik daar nog twee jaar mee gewacht. Maar toen kwam de verandering dan toch.

Leesplek

De laatste twee jaar ben ik weer steeds meer gaan lezen. Dat deed ik nooit in mijn rode stoelen en meestal zelfs niet op de bank. Waar dan wel? Op bed. Mijn bed was de plek waar ik het meest kon ontspannen en het lekkerst kon zitten. Bovendien waren daar het minste prikkels, dus lukte het me daar het beste om langere tijd te lezen. Toch wilde ik dat anders. Mijn bed wilde ik alleen gebruiken om te slapen en ik wilde in mijn woonkamer lekker ontspannen kunnen lezen. En ja, die hoek waar die ene rode stoel stond, was er perfect voor, lekker onder de schemerlamp, maar het was niet lekker ontspannen.

Tijd voor verandering. Ik liep opnieuw een woonwinkel in. Eén van de stoelen riep mijn naam. Ik nam erin plaats, belde mijn zusje dat ze zeer dringend voor advies ook naar die woonwinkel moest komen, maar kwam niet meer uit die stoel. Dit zat zó lekker! Stofje uitkiezen en bestellen maar.

Ontberen doet waarderen

Dan krijg je zoiets als levertijd. Mijn geliefde rode stoeltjes vonden via Marktplaats een andere eigenaar. Daar zat ik dan, in een huis met twee lege plekken en zonder leesplek. Steeds meer ging ik het missen. Hier en daar begon ik het al te roepen: “Ik wil m’n stoelen.” Dat hoorden ze blijkbaar bij de winkel ook, want daar waren ze dan! Zie hier, ik stapte af van het rood (de lamp was eerst ook rood) en ging naar grijze stoelen en roze kussentjes. En kijk nu: ik breng tegenwoordig uren door in mijn nieuwe leesstoel. Helemaal blij! En het zit zó lekker! Dat de stoelen kunnen draaien, vond ik in de winkel al fijn, maar bleek na levering nog fijner dan ik vooraf dacht. Wat ik namelijk doe? Ik zit meestal in de stoel van de foto, in het hoekje van mijn kamer. En geloof het of niet, maar ik draai steeds spontaan met mijn neus naar de muur. Lekker zonder prikkels lezen. Dus ja, dit was een goede aankoop.

Oké, kleine bekentenis nog. Ik zag dat rode stofje van mijn oude stoelen tussen de stalen zitten voor de stof voor de nieuwe stoelen. Toen wist ik natuurlijk gelijk hoe ze moesten worden, maar zuslief fronste zo heftig dat ik het toch bij grijs hield. Geen spijt van overigens, maar dat het geen rood werd, was dus niet helemaal mijn eigen idee;).