Het was vrijdagmorgen, half twaalf. De week was nogal vol geweest met allerlei afspraken. Therapie, boodschappen, wat klusjes in huis, enz. Mijn hoofd was op en overprikkeling lag op de loer. Ik wilde nog maar één ding: rust. Maar hoe?
Dit is mijn middag!
De week was net iets voller geweest dan ik had gehoopt. Sommige dingen waren gepland en andere dingen waren tussendoor gekomen. Veel leuke dingen ook, zoals even bij iemand op de koffie en een avondje winkelen. Maar ja, ook van leuke dingen kan ik moe worden en overprikkeld raken. Ik heb nu eenmaal behoorlijk veel rust nodig. Ondanks dat had ik genoten van de week, maar ik wist tegelijkertijd dat het nu echt tijd was voor rust.
Die rust leek me in de schoot geworpen te worden. Op vrijdagmorgen om half twaalf had ik alle ‘klusjes’ voor die dag en die week gedaan en had ik mijn dagelijkse rondje al gewandeld. De rest van de dag zou dus helemaal van mij zijn. Dit is mijn middag! dacht ik. Tegelijkertijd was ik onrustig. Wat als er iets tussendoor zou komen en mijn rust verstoord zou worden? De telefoon kon gaan en weg zou mijn rust zijn. Het idee alleen al maakte me bang en dus wist ik dat ik moest zorgen voor échte rust.
Toos Telefoonloos
Diezelfde morgen legde ik mijn telefoon weg. Het geluid ging uit en de telefoon ging in een kast. Het geluid staat altijd uit (behalve dan van inkomende oproepen), maar de telefoon ligt wel altijd bij me in de buurt. Als ik dan een appje krijg, zie ik dat er een lampje gaat knipperen en kijk ik dus even. Nu wist ik dat die telefoon me mijn rust af zou pakken en daarom verdween hij in de kast. Ik pakte eerst een lekkere warme douche, nét iets langer dan goed voor het milieu zou zijn. Vervolgens zocht ik een fijn tv-programma uit en at daar mijn lunch bij.
Tijdens het kijken van een tv-programma pak ik normaal al snel mijn telefoon. Even op Twitter kijken wat anderen erover hebben gezegd of even tussendoor iets anders doen. Nu kon dat niet, want die telefoon lag in de kast. Ik merkte hoe mijn hand al op zoek ging naar de telefoon, maar oja, die was er dus niet.
Na het eten pakte ik mijn boek en las een hoofdstuk. Daarna sliep ik een poosje en vervolgens ging ik aan tafel zitten met een kleurplaat. Het was de ideale, ontspannende middag voor me. Precies zoals ik mijn middagen graag heb, zéker na een (te) volle week.
Wie verstoort mijn rust?
’s Avonds na het eten pakte ik mijn telefoon er weer bij. Ik beantwoordde de appjes van die middag en keek kort even op Instagram. Dat was het wel. Die middag zonder telefoon was me zó goed bevallen dat ik hem het liefst een heel weekend in de kast had gelegd.
Ik was die morgen bang geweest dat iemand mijn rust zou verstoren. Wat bleek? Ik ben normaalgesproken zelf de grootste verstoorder van mijn rust. Niet bewust, maar wel onbewust. Ik houd mezelf constant ‘aan’ met de telefoon in de buurt. Die middag leerde ik dat ik ook zelf degene ben die kan zorgen voor rust. Telefoon weg en klaar ben ik. Ja, dan kunnen mensen appen, maar dat zie ik dan niet en dus hoef ik niet te antwoorden. Nu weet ik uiteraard dat ik ook niet hoef te antwoorden als ik het wél zie, maar dat vind ik lastig. Als ik eenmaal een berichtje zie, blijft het in mijn hoofd zitten en dus kan ik het dan ook maar beter gelijk beantwoorden.
De oplossing? Die telefoon gewoon helemaal weg. Dan doe ik namelijk de dingen die ik écht leuk vind en waar ik echt van tot rust kom. Je raadt het zeker al? Ik verstoor mijn eigen rust niet meer. Die telefoon ligt sindsdien regelmatig een paar uur in de kast en ik geniet heerlijk van mijn telefoonloze, rustgevende middagen.
*Afbeelding: Kleurplaat uit Patchwork of the heart (Passio)
Hoofdtaal 
Haha, herkenbaar 😂
LikeGeliked door 1 persoon
Wat fijn! Ik heb zelf alle meldingen uitgezet. Geen geluid, geen lampje, geen trillen. Ik hoor het alleen als ik gebeld word.
LikeLike
Bij mij dus bijna alles uit. Alleen een lampje bij een appje en verder verschijnt er niks. Vind ik heerlijk! Bellen hoor ik inderdaad ook nog. Toch een goed idee om te kijken of ik het lampje bij een appje ook uit kan krijgen.
LikeLike
Fijn dat je gemerkt hebt, dat je een “aanleg” voor telefoonverslaving hebt. Mijn telefoon staat altijd uit, bij appjes niet altijd, maar ik heb hem nooit in de buurt liggen. Dus als het dringend is, dan moet men gewoon wachten tot ik mijn telefoon weer eens check. En eerlijk gezegd, dat kan duren, maar een keer per dag komen ze zeker aan de beurt. En echt dringend is niets! Daar houd je jezelf meestal voor de gek. Dus neem je tijd, die is van jou! Overigens was mijn afgelopen week ook veel te vol zonder dat ik er invloed op had, en ben vrijdagavond bijna doorgedraaid. Na een rustig weekend, kan ik er weer tegenaan.
LikeLike
Zo’n rustig weekend kun je dan echt nodig hebben ja. En je hebt helemaal gelijk: er is zelden iets écht dringend. Als het dat wel is, weten mensen je hoe dan ook toch wel te bereiken.
LikeLike
Wat een slimme oplossing. Ik heb van veel dingen de meldingen uitstaan en zet als ik echt rust wil – om te schrijven bijvoorbeeld – het geluid helemaal uit. Even niet gestoord worden is best heel fijn. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Zo herkenbaar, ik heb er een gewoonte van gemaakt om even te kijken op mijn telefoon om 9 uur, daarna direct na de lunch en na het eten ’s avonds om een uur of 10.
Dat viel niet mee en toen kwam ik er dus achter hoe dat ding mijn leven beheerste.
LikeLike
Dat vind ik ook een heel goed idee. Je zit er (vaak ongemerkt) toch vaker op dan je denkt. Even tussen twee taakjes door, maar stiekem gaat daar best veel tijd in zitten.
LikeLike
Herkenbaar!! Tegenwoordig lukt het me steeds beter om mijn gsm weg te leggen. Appjes maken bij mij sowieso geen geluid, andere apps daar krijg ik geen melding van. En ik houd twee schermvrije avonden per week.
LikeGeliked door 1 persoon
Geluid staat bij mij standaard uit, en maar een heel beperkt aantal apps mag mij pushberichten sturen. De rest niet, gewoon niet. Op die manier heb ik rust. Ik merk zelf dat ‘veel op telefoon zitten’ ook een signaal is dat ik onrustig ben. Ben ik rustiger, dan kan ik makkelijker andere dingen doen (boek lezen, handwerken).
LikeLike
Dat valt mij ook op, van die onrust. Ik zie aan het aantal minuten dat ik op Instagram door heb gebracht precies of het een dag met (on)rust in mijn hoofd was.
LikeGeliked door 1 persoon
Je hebt groot gelijk ik merkte het ook. Stond ik de was te doen toch even tussendoor kijken. Ik laat dat nu ook. Ik heb 2 ringtones de ene is voor nummers in mijn telefoon de ander voor vreemden.
LikeLike
Precies dat ja! Dat je eigenlijk iets aan het doen bent en toch weer op die telefoon staat te gluren…Helemaal niet handig.
LikeLike
Mijn telefoon staat ook altijd op stil en ligt vaak ergens te liggen. Als ik er dan langs loop dan kijk ik even. Mijn werktelefoon staat ook altijd op stil (behalve op mijn werkmomenten).
LikeGeliked door 1 persoon
Vaak vind ik die berichtjes wel gezellig maar ik heb ook niet héél veel namen in mijn adresboek. Voel me ook niet verplicht direct te antwoorden al is dat soms wel leuk.
LikeLike
Het is natuurlijk ook geen verplichting, maar ik merk dat ik er onrustig van word als ik nog iets moet beantwoorden, dus dan kan ik het maar beter gewoon niet gezien hebben;).
LikeLike
Als dat voor jou werkt is dat toch prima!
LikeGeliked door 1 persoon
Vorige week merkte ik dat ik mijn geluid van de telefoon was vergeten aanzetten en ik kwam tot de conclusie dat dit niet zo’n slecht gedacht was. Dus bij deze, zet ik maar af en toe mijn geluid van de gsm eens aan. Geen afleiding meer 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zou echt niet zonder mobiel kunnen en willen, maar het mag wel wat minder.
LikeLike
Zonder zou ik ook echt niet kunnen hoor. Het is een mooi middel om zonder al te veel energie (als je het goed doet;)) contact te houden met mensen.
LikeLike