Wie af en toe in een ziekenhuis of bij de huisarts komt, kan de vraag een keer verwachten: “Wat is je gewicht?” Daar geef ik altijd eerlijk antwoord op. Zonder al te veel problemen zelfs. Vaak volgt er daarna nóg een vraag: “Is je gewicht stabiel?” Daar antwoordde ik eveneens altijd snel en simpel op: “Nee.” Nu blijkt dat wellicht toch anders te liggen dan ik altijd dacht.
Jojo-effect
Mijn gewicht is heel vaak echt niet stabiel. Drie jaar geleden woog ik ruim twintig kilo meer dan nu. Een daling van twintig kilo noem ik niet stabiel. Ik was te zwaar en mijn BMI was te hoog, maar op een gegeven moment bleef ik wel een hele poos op hetzelfde, te hoge, gewicht hangen. Toen het begon te dalen, langzaam maar zeker (en ik wist niet waarom), was het dus niet meer stabiel. Je kunt rustig zeggen dat er bij mijn gewicht sprake is van een jojo-effect. In mijn kledingkast vind je vijf kledingmaten en allemaal heb ik ze de afgelopen drie jaar gedragen.
Wat is stabiel?
Als iemand mij drie jaar geleden, toen ik te zwaar was, vroeg of ik een stabiel gewicht had, antwoordde ik ontkennend. Ik had geen stabiel gewicht. Dat vond ik omdat ik toch nog vaak wel één of twee kilo schommelde. Maar dat zei ik nooit. Dat was de vraag ook niet, in mijn beleving. Een arts vroeg of ik een stabiel gewicht had en ik vond van niet. Stabiel was en is in mijn beleving namelijk dat er altijd hetzelfde getal op de weegschaal staat of dat het hooguit eens tweehonderd gram scheelt.
Ik dacht tot een paar maanden geleden ook oprecht dat dat bij anderen zo was. Natuurlijk hoorde en las ik van mensen die zeiden dat ze een stabiel gewicht hadden. Ik vond dat altijd heel erg knap. Hoe déden die mensen dat toch? Dat kán toch helemaal niet?
Een stabiel gewicht kent marges
Na de zomervakantie vertelde ik mijn psycholoog dat ik weer aan het aankomen was. Dat was niet zo’n heel groot drama, want inmiddels kunnen er best wat kilo’s bij zonder dat mijn BMI weer te hoog wordt. Hij vroeg me wat ik woog en dat vertelde ik hem. “Maar vorige week woog ik… En die week daarvoor…” Uiteindelijk pakte ik mijn lijstje met wekelijkse getallen erbij en deelde ik die. Wat bleek toen? Als ik over een week of zes keek, was mijn gewicht vrijwel hetzelfde gebleven. Het was soms gedaald en soms gestegen, maar alles bij elkaar woog ik misschien 0,3 kg meer dan zes weken eerder. Zoiets noem je dus een stabiel gewicht.
Autisme en woordkeuze
Ergens in mijn autistische hoofd had ik mezelf in mijn leven verteld dat stabiel hetzelfde getalletje betekende. Mijn psycholoog liet me zien dat een stabiel gewicht marges kent. En dus kan ik wel een bepaald streefgewicht hebben, maar dan is alles daar twee kilo onder en boven ook prima. Voor mijn autisme een beetje lastig. Ik houd van duidelijkheid en niet van allerlei marges.
Met grote ogen keek ik mijn psycholoog aan: “Ja, maar…dat is vier kilo verschil!” En dat was dus prima. Mijn hoofd weet dat inmiddels ook, maar mijn gevoel gaat er nog niet helemaal in mee. Wat nou vier kilo? Vier kilo meer dan het onderste getalletje is echt wel véél meer, in mijn beleving. Maar ja, het is nu in ieder geval helder dat ik binnen die vier kilo met ‘ja’ mag antwoorden op de vraag of ik een stabiel gewicht heb. En weet je wat? Dat doe ik dus al maanden, inmiddels. Blijkbaar heb ik namelijk een stabiel gewicht. Zo leer ik nog eens wat!
Hoofdtaal 
Heerlijk!
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar, dat geschommel. Ik kan daaraan zelfs mijn cyclus aflezen: hoger gewicht tijdens eisprong en start menstruatie. Heb jij dat ook?
Maar de basis is stabiel ja, binnen een marge van 2 kilo. Ik heb wel een bovengrens: als ik daar overheen ga, mag ik een paar dagen niet snoepen van mezelf. Daarna is het weer prima.
LikeLike
Bij mij is het geschommel niet altijd duidelijk met een reden aan te wijzen. Snoep ik eens niet, kom ik toch aan. Of ik snoep gigantisch en ik val af. Schijnt dat zelfs stress een rol kan spelen. Ik heb dus ook een onder- en een bovengrens, maar die marge is bij mij dus vier kilo. Twee kilo onder ‘gemiddeld’ en twee kilo erboven. Alles wat daartussen zit, mag ik niet meer te zwaar of te licht noemen;). Als het boven of onder de marge komt, is het ook bij mij toegestaan om actie te ondernemen. Maar anders niet. En daar ging het om, want ik was al geneigd om in hongerstaking te gaan bij +0,3…
LikeLike
Fijn stukje! Ik heb ook een stabiel gewicht ik zit al jaren tussen de 61 en 63 kilo 😅
LikeGeliked door 1 persoon
Wauw, al jaren. Dat krijg ik (nog) niet voor elkaar hoor.
LikeLike
Goed geschreven. Ooit gehoord van een “voorschreidend gemiddelde” in de statistiek? Dat doet het zelfde, haalt de pieken en dalen weg, en berekend het over een langere tijd. En dan ben je veel stabieler als je denkt! Helaas is mijn gewicht stabiel te hoog. Dieeten zijn niet mijn ding, dus daar moet ik nog eens achterheen gaan.
LikeLike
Klopt ja. Kijk maar naar de coronacijfers. De dagelijkse besmettingscijfers zeggen niet zo heel veel, want dat schommelt nogal. Gekeken over de week zegt het nu meer.
LikeLike
Wat een herkenbaar stukje.
‘k Zal dan ook niet meer zeuren als ik een weekje meer weeg dan die er voor….(dat meer vind ik minder leuk dan wanneer het minder is 😉 ) Conclusie na jouw verhaal: ik ben toch stabiel!
LikeGeliked door 1 persoon
Hoera, neem er een taartje op;).
LikeLike
Dat is een mooie conclusie: een stabiel gewicht kent marges. En ik ben het er helemaal mee eens.
LikeGeliked door 1 persoon
Weet je, soms bedenken autistische hoofden rare dingen. Of ze vatten dingen strikter op dan de NT-wereld het bedoeld. De een heeft dat met eten/gewicht, de ander met tijden en de derde met regels/afspraken. Dat hoort bij autistische hoofden, want wij kennen alleen zwart en wit. Dat grijze gebied, daar hebben wij wat moeite mee. Dan is het fijn als andere mensen ons vertellen ‘joh, daar ligt een grijs gebied, dus dit is prima’.
LikeLike
Haha, rook jij dat er nog een artikel ingepland staat over een paar weken met de titel ‘grijs bestaat niet’? Gaat ook over dit soort zaken😉.
LikeGeliked door 1 persoon
Laten we het erop houden dat mijn telepathische gaven bij soortgenootjes een stuk beter uit de verf komen dan bij neurotypicals 😉
LikeGeliked door 1 persoon
En ik maar denken dat als ik 68 weeg ipv 65 dat ik enorm aan het aankomen ben, of andersom.
Ik heb een stabiel gewicht, jippie!!
LikeLike
Ja, ik mag drie kilo niet meer als reden zie om iets aan mijn eetpatroon te doen;).
LikeLike
Herkenbaar! Ik ben blij dat je dit met ons deelt. Stabiel leek mij ook dat het geen kilo verschil mocht zijn. Gelukkige lees ik nu dat 2 kilo erboven en 2 kilo eronder toch stabiel is. Merci om ook aan mij wat duidelijkheid te geven.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik sluit me aan bij Vlinderdromen… En bij jou; ik wist dus ook niet dat die vier kilo marge ‘mag’ – weer wat geleerd 🙂
LikeLike
En ik ben blij dat ik niet de enige ben/was die er zo over dacht;).
LikeLike
Hier niet eens een weegschaal in huis, al heel lang niet. Ik ga er vanuit dat mijn gewicht stabiel is zolang ik dezelfde kleding aan kan ,ook zit een een spijkerbroek soms wat strakker of juist wat minder strak, De laatste 2 jaar kon ik geleidelijk aan wél een maatje kleiner kopen maar dat kon geen kwaad.
LikeLike
Dat is mijn ultieme einddoel: leven zonder weegschaal. Lijkt me heerlijk.
LikeLike
Het bevalt me prima weet al minstens 20 jaar niet wat ik weeg. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik moet bekennen dat ik 4 kilo ook best veel vind klinken. Maar fijn dat je gewicht stabiel is!
LikeGeliked door 1 persoon