2020 op Hoofdtaal ~ duik in de statistieken

Het laatste jaaroverzicht van 2020. Deze keer gaat het niet over wat ik zelf las, maar over wat jullie hier op Hoofdtaal hebben gelezen. Ik dook even in de statistieken en kwam erachter dat een dikke dankjewel op zijn plaats is.

Een klein beetje verlegen

Mijn blog ging eind januari 2019 de lucht in. Hij bestaat nu 23 maanden. De eerste dag was ik blij toen ik zag dat er tien lezers waren geweest. Later was ik helemaal gelukkig met twintig lezers per dag. Ik had nooit kunnen denken (stiekem wel gehoopt) dat er nu al, in 2020, ruim 21.000 unieke bezoekers hier zouden komen om mijn hersenspinsels, boekenpraat en andere schrijfsels te lezen. Dat zijn er twee keer zoveel als vorig jaar.

Van de meesten van jullie heb ik geen idee wie je bent en dat maakt ook niet uit. Maar weet dat ik ieder bezoekje waardeer. Ik weet dat voor sommige mensen mijn aantal bezoekers per jaar hun aantal per dag of week is, maar ik ben zó blij met ieder bezoekje. Dank voor al jullie bezoeken hier en voor jullie reacties. Onder blogs, in mails, in privéberichten op social media, via WhatsApp, noem maar op. Jullie zijn geweldig, maar dat schreef ik vijftien maanden geleden ook al. Soms word ik er gewoon een beetje verlegen van dat jullie met zovelen mijn schrijfsels lezen. Dank, dank, dank!

De meest gelezen berichten van 2020

Mijn homepage werd (heel logisch) het meest bekeken, gevolgd door de pagina ‘over mij’. Blijkbaar zijn jullie net zo nieuwsgierig naar mij als ik soms naar jullie.
De vijf blogs (hier gelinkt, dus je kunt nog even teruglezen als je wilt) die in 2020 het meest gelezen zijn, zijn in volgorde van meest gelezen naar minder:

1. Ben ik wel echt autistisch? In januari schreef ik een bericht over de vraag of ik twijfel aan mijn diagnose. Ik vind het moeilijk als ik het gevoel heb dat anderen mijn diagnose in twijfel trekken en zette mijn gedachten op een rij. De blog wordt nog steeds vrijwel dagelijks gelezen, vooral vanuit zoekmachines. Er zijn meer mensen die zichzelf deze vraag stellen. Ik hoop van harte dat mijn blog hen een klein beetje kan helpen.

2. Boekenpraat: De jongen, de mol de vos en het paard (Charlie Mackesy). Dat dit boek ergens in een jaaroverzicht zou belanden, had ik niet verwacht. Het boek haalde mijn favorieten van 2020 niet. De recensie van dit boek is echter wel de tweede blog in de rij met meest gelezen blogs. Ook deze blog wordt veel gevonden via zoekmachines. Ik blijf bij mijn standpunt van mijn recensie: de boodschap is prachtig, maar het lettertype was voor mij een enorme belemmering tijdens het lezen. Het boek is dan ook naar mijn zusje gegaan, die er heel erg blij mee is.

3. Corona en ggz – open brief. Op dinsdagavond 21 april schreef ik, recht uit mijn hart, een brief over de gevolgen van de coronamaatregelen in de ggz. Het was na een persconferentie over de verlenging van de maatregelen. De ggz bleef nóg langer op slot en ik kon niet meer zonder hulp in een spreekkamer. Mijn brief was een noodkreet. Omdat de brief veelvuldig gedeeld werd door anderen belandde hij tussen de meest gelezen blogs. En overigens bleek na een heleboel maanden dat de brief wel iets in werking had gezet.

4. Welkom in mijn nachtmerrie. Een blog waarover ik lang had getwijfeld en die inmiddels achter een wachtwoord staat.

5. Hypochonder, autist en coronacrisis. Deze blog schreef ik naar aanleiding van wat reacties op Instagram en hier op de blog. Mensen vroegen zich af of mijn hypochondrie de coronaperiode extra zwaar maakte. Ik legde uit hoe ik me in het begin van de coronacrisis voelde. Gek genoeg had ik namelijk (vrijwel) geen last van mijn hypochondrie, maar mijn autisme maakte het allemaal behoorlijk ingewikkeld.

Op naar 2021

Veel bloggers stellen doelen op voor het komende jaar. Ik doe dat, net als vorig jaar, niet. Ik ben mijn blog begonnen na jarenlange twijfel en opeens was de dag in 2019 daar. Ik ben nog elke dag blij met het besluit dat ik heb genomen, maar het is een hobby en dus blog ik zonder doelen. Ik wil mezelf geen druk opleggen. Ik bedenk al zéker geen doelen qua aantal bezoekers, want ik heb geen idee hoe je ervoor zou moeten zorgen dat je dat doel dan behaalt. Ik wil gewoon blijven schrijven. Mijn gedachten met anderen delen. Inzicht geven in mijn hoofd. Openheid geven over arbeidsongeschiktheid, het leven als vrouw met autisme en meer van dat soort zaken.

Op naar 2021! Dat ik blijf bloggen, is zeker. Zolang ik er plezier aan blijf beleven, ga ik door. Zoals Wilkes in de film Kruimeltje zegt als Kruimeltje zich afvraagt wie Wilkes’ boek wil lezen: “Kan mij niet schelen, Kruimeltje. Ik wou het schrijven.” Mijn zusje appte me die quote in een screenshot na mijn blog over de vraag of ik geen boek kon schrijven. Ik schreef in die blog over allerlei twijfels, maar het gaat om het schrijven, niet om de lezers. Zo is het ook met mijn blog. Ik vind het geweldig als mensen mijn blogs lezen, maar vooral: ik wil ze schrijven en ik heb nog genoeg te vertellen.

Fijne jaarwisseling allemaal!