Naar de inhoud springen
  • Home
  • Over
  • Contact
  • Privacy
  • Wachtwoord

– hersenspinsels, boekbesprekingen en meer –

Beveiligd: En toen was er geen blog

18/01/202129/01/2021Categorieën Psychische gezondheid, Wat niet achter 'n label pastonzekerheid, trauma

De inhoud is beveiligd met een wachtwoord. Vul het wachtwoord hieronder in om hem te kunnen bekijken:

Dit delen:

  • Twitter
  • Facebook
  • Pinterest
  • WhatsApp

Berichtnavigatie

Vorig bericht Puzzeloverpeinzingen
Volgend bericht Boekenpraat: Het huis op nummer 7 (Rachel Hauck)

Welkom!

Leuk dat je mijn blog bezoekt. Ik ben Naomi, een dertiger met een hoofd dat altijd bruist van de ideeën. Ik schrijf al mijn hele leven graag en veel. Bijkomend voordeel is dat dat wat rust creëert in mijn hoofd. Na een lange zoektocht en een heleboel labels die me net niet pasten, kreeg ik de diagnose autisme. Ik blog meestal over mijn hoofd, maar altijd vanuit mijn hart.

Je zult hier van alles vinden: Leuke verhaaltjes, boekrecensies, serieuze(re) stukken en ervaringen in de GGZ.

Omdat een beetje humor mij niet vreemd is, is het goed om ook bij de serieuze(re) stukken hier en daar een korreltje zout toe te voegen.

Ken je mij persoonlijk en lees je mee? Dat vind ik leuk. Ik vind het nóg leuker als je dat even aan me laat weten.

Zoeken

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Categorieën

  • Boekenpraat
    • Non-fictie
    • Roman
    • Thriller
    • Wat niet in 'n genrehokje past
    • Young Adult
  • Geloof
  • Huishoudperikelen
  • Onderwijs
  • Polderplaatjes
  • Psychische gezondheid
    • Autisme
    • Hypochondrie
    • Rouw
    • Wat niet achter 'n label past
  • Van alles wat

Instagram

HOE GAAT HET MET JE? - Vertwijfeld keek ik mijn psycholoog aan en vertelde: "De huisarts vroeg hoe het met me ging. Ik wist niet wat ik moest zeggen." Een paar weken later belde er iemand van de gemeente over de verlenging van mijn pgb. "Hoe gaat het nu met je?" Opnieuw stond ik met mijn mond vol tanden. Waarom vind ik dat toch zo'n moeilijke vraag?
AU(TOOTJE) - Na een uur wandelen in de stromende regen kwam ik tevreden thuis. Dat had ik toch maar mooi gedaan. Zoals altijd keek ik met enige verliefdheid naar mijn mooie autootje. Hij stond weer gewoon te stralen en met zijn rode spiegeltjes keek hij me vriendelijk aan. Mijn blik werd naar achteren getrokken. Was dat vogelpoep? Nee, het was een deuk. Een deuk in mijn auto, maar vooral in mijn ego.
THRILLER - 'Dert13n' is een thriller van Steve Cavanagh waarin advocaat Eddie Flynn probeert uit te vinden wie de moordenaar in de rechtszaal is. Zijn cliënt is het niet, maar wie dan wel? Het is voor Eddie duidelijk dat de moordenaar zich in de zaal moet bevinden. Een spannende thriller, met een goede opbouw naar het uiteindelijke plot. Een thriller waar ik eigenlijk niet te veel over wil zeggen, omdat ik het iedere lezer gun om zelf helemaal meegenomen te worden in het verhaal.
GENIETEN VAN DE KLEINE DINGEN - "Geniet ervan," hoor en zeg ik regelmatig. Het is zo'n 'kreet' die heel vaak op straat en online opduikt. We moeten allemaal genieten. Soms lijkt dat genieten zo erg te 'moeten' dat het gewoon moeilijk wordt om nog echt te kunnen genieten. Soms is genieten gewoon niet zo eenvoudig. Of toch wel?
POLDERPLAATJES - Loop en fiets je mee door de polder? De polderplaatjes van de tweede helft van februari staan nu online.
WAAROM WORDEN HULPVERLENERS BLIJ VAN TRANEN? - Een paar tranen kunnen je soms enorm opluchten, maar helaas heb ik geen knopje om ze te laten vloeien als dat handig zou zijn. Ik kan soms huilen om een mooi boek of (sentimenteel als ik ben) als ik mijn fotoalbum af heb gerond, maar huilen om echt verdriet vind ik heel moeilijk. Ik lijk het soms niet te kunnen. En dan heb je de hulpverlening. Het lijkt wel alsof sommige hulpverleners tranen als doel van een gesprek zien. Is dat ook zo?
RUZIE MET DE BRIEVENBUS/POSTBODE - Als er een envelop in mijn brievenbus ligt, word ik over het algemeen vrolijk. Tenzij de envelop van de Belastingdienst of het UWV komt natuurlijk, maar over het algemeen is post wel leuk. De leukste post is boekenpost, maar juist die allerleukste post is de reden dat ik een postadres gebruik. Ik heb namelijk altijd ruzie met de postbode en/of met mijn brievenbus.
LEESHONGER - Ken je die irritante computerstemmen die je in een telefonische wachtrij vertellen hoeveel wachtenden er nog voor je zijn? Je treft ze vaak bij een klantenservice of bijvoorbeeld bij de huisarts. Ik had een echt mens aan de telefoon, maar haar boodschap was minstens net zo irritant als de boodschap van die computerstemmen: "Er zijn tweehonderd wachtenden voor u." Waar die tweehonderd wachtenden voor mij ook op zaten te wachten? Op een boek.
21 IN 2021 - Spuit 11 komt ook nog met een lijstje van 21 dingen die ze wil doen in 2021. Ik hield het lekker praktisch, door een lijstje te maken van dingen die eigenlijk toch al moeten gebeuren, maar die nu lekker op papier staan en dus niet in mijn hoofd om aandacht hoeven te blijven schreeuwen.

Twitter

Mijn tweets

Meer zien/lezen?

  • Twitter
  • Instagram
  • Pinterest
  • Facebook

Archief

Follow on WordPress.com
Blog op WordPress.com.
  • Home
  • Over
  • Contact
  • Privacy
  • Wachtwoord
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid