Naar de inhoud springen
  • Home
  • Over
  • Contact
  • Privacy
  • Wachtwoord
Hoofdtaal

Hoofdtaal

-over het hoofd, vanuit het hart-

Beveiligd: En toen was er geen blog

18/01/202129/01/2021Categorieën Psychische gezondheid, Wat niet achter 'n label pastonzekerheid, trauma

De inhoud is beveiligd met een wachtwoord. Vul het wachtwoord hieronder in om hem te kunnen bekijken:

Gerelateerd

Berichtnavigatie

Vorig bericht Puzzeloverpeinzingen
Volgend bericht Boekenpraat: Het huis op nummer 7 (Rachel Hauck)

Welkom!

Welkom

Leuk dat je mijn blog bezoekt. Ik ben Naomi. Ik ben dertiger, christen, autist en dol op lezen en schrijven. Ik blog over mijn hoofd, maar altijd vanuit mijn hart.

Je vindt hier hersenspinsels, boekrecensies, polderplaatjes en soms luchtige stukjes.

Omdat een beetje humor mij niet vreemd is, is het goed om ook bij de serieuze(re) stukken hier en daar een korreltje zout toe te voegen.

Ken je mij persoonlijk en lees je mee? Dat vind ik leuk. Ik vind het nóg leuker als je dat even aan me laat weten.

Zoeken

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Categorieën

  • Boekenpraat
    • Kinderboek
    • Non-fictie
    • Roman
    • Thriller
    • Wat niet in 'n genrehokje past
    • Young Adult
  • Geloof
  • Huishoudperikelen
  • Onderwijs
  • Polderplaatjes
  • Psychische gezondheid
    • Autisme
    • Hypochondrie
    • Rouw
    • Wat niet achter 'n label past
  • Van alles wat

Instagram

BLUE MONDAY - Het is vandaag Blue Monday en hoewel ik niet meedoe aan dat soort dagen, is het wel een mooie kans om eens te filosoferen over de zin en onzin van goede voornemens. Want ja, dát is waarom vandaag de meest depressieve dag van het jaar zou zijn: winter, koud, donker, geen vakantie in het vooruitzicht én je goede voornemens zijn geflopt. Maar de mijne niet hoor.
POLDERPLAATJES - Deze week was er één van uitersten: regen, blauwe lucht en dichte mist. Maar het was ook de week van schilderijen in de lucht tijdens zonsondergang en zonsopkomst.
UNIFORM - Een schooluniform kennen we in Nederland niet, maar ik moet bekennen dat ik het stiekem wel makkelijk had gevonden als we voor leerkrachten schooluniformen zouden hebben. Geen gedoe met kledingstress en dat soort zaken. Nu ik inmiddels geen juf meer ben, zou een schooluniform voor mij geen nut meer hebben, maar ik creëerde gewoon mijn eigen uniform.
RECENSIE MET EEN PERSOONLIJKE NOOT - In 'Die ene leerling' bundelde journalist Rik Kuiper verhalen van leerkrachten over de leerling die hun kijk op het vak voorgoed veranderde. Het zijn verhalen van docenten uit alle lagen van het onderwijs: van basisschool tot universiteit.
OUD EN VROEG - Maandagochtend appte ik 't zusje: 'Ik zie net om 8.41 uur(!) bezoek arriveren bij de buurman en nu heb ik nog maar één levensvraag: Waarom gaan bejaarden zo vroeg bij elkaar op bezoek?!'
PECH EN SCHAKELEN - Eén van de grootste frustraties van mensen met een eigen huishouden is geloof ik wel het feit dat dingen kapot kunnen gaan. Je kent het wel: je zet je wasmachine aan en hij blijkt ineens niet meer te centrifugeren of je vaat komt vies uit de afwasmachine en je kunt alsnog met de hand afwassen. Maar een nóg groter punt van frustratie: pech in huis komt nooit alleen. Nooit. Ik had er weer een 'fijn' voorbeeld van. Niet alleen irritant, maar ook behoorlijk schakelen voor mijn autistische brein.
GEEN BOETES MEER BIJ DE BIEB - Aan het einde van 2021 kwam er een mail vanuit mijn bibliotheek. Het was tijd om mijn lidmaatschap te verlengen en om te kijken welk lidmaatschap ik dan in 2022 wilde. Meestal negeer ik zo'n mail, want het lidmaatschap wordt automatisch verlengd. Nu liet echter één regel mijn hart een blije sprong maken. Er stond in de mail dat alle abonnementen vanaf 2022 boetevrij zijn. Geweldig nieuws, vond ik. Of toch niet?
CADEAU - Mijn dag had, zachtjes uitgedrukt, een nare start. Ik had zo'n dag waar ik pas een blog over schreef: eigenlijk werd ik al huilend wakker, me afvragend hoe ik ooit de dag door moest komen.
LATE AUTISMEDIAGNOSE - 'Wat als je je diagnose autisme eerder had gekregen?' vroeg iemand me onder een blog. Dat is een vraag die ik mezelf soms ook heb gesteld. Wat als ik het eerder had geweten? Waren dingen dan anders gelopen? Was ik dan niet vastgelopen? Het is een vraag waarop ik het antwoord nooit zal weten. Maar had ik mijn diagnose eigenlijk wel eerder willen krijgen?

Twitter

Mijn tweets

Meer zien/lezen?

  • Twitter
  • Instagram
  • Pinterest
  • Facebook

Archief

Follow Hoofdtaal on WordPress.com

©Hoofdtaal

Blog op WordPress.com.
  • Home
  • Over
  • Contact
  • Privacy
  • Wachtwoord
  • Volg Volgend
    • Hoofdtaal
      • Doe mee met 226 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Hoofdtaal
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Korte link kopiëren
    • Deze inhoud rapporteren
    • View post in Reader
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid