Neem twee eetlepels autisme, één liter humor en vier kilo structuur. Even pureren in een grote emmer en je hebt… Oké, geintje. Dit gaat natuurlijk over koken als je autisme hebt. Geen idee of het gewoon mijn klunzigheid is of mijn behoefte aan structuur, maar in mijn geval vraagt koken soms wat organisatorische vaardigheden die ik van nature niet bezit. Geen probleem, want daar zijn oplossingen voor!
Stap voor stap
Koken vraagt behoorlijk wat (denk)stappen en ik ben er inmiddels achter dat die stappen niet voor iedereen goed te overzien zijn. Het blijkt zo te zijn dat veel autisten koken behoorlijk ingewikkeld vinden. Om te beginnen moeten alle ingrediënten in huis zijn, dus moet je je boodschappen hebben gedaan. Vervolgens is het handig als je het eten op zo’n manier bereidt dat alles tegelijk klaar is. En ja, daar zit dus voor mij het probleem. Alles moet tegelijk klaar zijn en geserveerd kunnen worden, maar niet alles heeft even lang de tijd nodig om bereid te worden. Plannen dus.
Trucjes voor plannen en koken
Ik heb er al eerder iets over geschreven, dat koken soms stressvol is. Als mensen bij me komen eten, kies ik vaak voor een ovenschotel. Het makkelijke daarvan vind ik dat je hem eerder op de dag (of zelfs een dag eerder) al klaar kunt maken. Uiteindelijk hoef je er dan als je gasten komen alleen nog maar voor te zorgen dat de schotel op tijd opgewarmd wordt en dus op een goede temperatuur uit de oven komt.
Het is niet zo moeilijk
Als ik alleen voor mezelf kook, vind ik het niet zo ingewikkeld. Dat aardappels niet altijd net zo lang hoeven te koken als de groenten die ik er die dag bij ga eten, weet ik wel. Vlees heeft vaak weer nóg een andere bereidingstijd. Nu geef ik toe dat ik het voor mezelf wel heel simpel maak, want ik kook nooit net voor ik ga eten. Ik maak alles klaar, zet het in de koelkast en warm het rond etenstijd weer op. Er is dus geen enkele reden om alles op dezelfde tijd klaar te moeten hebben.
Bij het maken van soep pak ik het geloof ik ook een beetje anders aan dan de ‘gemiddelde’ mens.
Dit moet wel lekker worden!
Ik zou voor een groep mensen (ooit, vóór coronamaatregelen uiteraard) een pan soep koken. Geen probleem. Het was een recept dat ik al veel vaker had gemaakt, maar nu was het toch even anders. Ik besloot namelijk dat ik alle ingrediënten zou verdubbelen. Dat leek me de makkelijkste manier. Normaal één courgette, nu twee. En zo gold dat voor alles. Toen ging ik aan de slag en ineens was de planning in mijn hoofd in de war. Als ik de uien vast in de pan zou gooien, zou ik dan op tijd alle andere groentes gesneden hebben? Hop, dán gaat dus ‘plan autisme/(on)handigheid’ in werking. Kun je alle stappen niet overzien? In mijn geval snijd ik dan alles wat ik nodig heb vast in kleine stukjes. Ik leg alles klaar op volgorde van de stappen waarin er gekookt moet worden. Het geeft wat meer vaat en het kost misschien wat meer tijd, maar wat maakt het uit. Het bespaart stress én het levert het gewenste resultaat op. Lijkt me dus een prima manier van koken. Een kwestie van voorbereiden en alles op volgorde leggen en er komt ook bij mij iets eetbaars op tafel.
Hoofdtaal 
Koken is echt een van de dingen waar we zwart-wit in zijn: we kunnen het heel goed (en vinden het leuk) of we kunnen het met heel veel trucjes en vinden het stom. Ik ben zelf goed in koken, op de een of andere manier snap ik hoe ‘koken’ werkt.
Dat van die bakjes, dat doen ze trouwens in restaurants ook. Ze noemen het daar geen structuur, maar ‘mise-en-place’. Je werkt dus als een chef-kok in een sterrenrestaurant! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Nou, zie je! Ik voel me ook altijd een superheld als ik in de keuken sta en het lukt, dus dát is het!
LikeGeliked door 2 people
Ik heb wel een voorkeur voor kokwn met 1 of 2 pannen. Dingen in de oven bereiden vind ik ook top!
LikeLike
Ook zo fijn dat je dan de keuken nog tijdens het koken al kunt opruimen😉.
LikeLike
Ik maak het mezelf ook zo gemakkelijk mogelijk, eerst voorbereiden en dan pas in de pan.
Naast planning speelt prikkelgevoeligheid bij mij ook een rol. Daarom koop ik vaak gesneden groenten.
Vlees is ook moeilijk, je zou mijn kreten moeten horen als ik kipfilet snijd…
Er is één ding waar ik erg van geniet om te maken: stoofpeertjes. Heerlijk, die geur. En het moet ver van tevoren, want ik lust ze alleen koud.
LikeLike
Gesneden groenten vind ik ook een geweldige uitvinding. En grappig van die stoofperen. Wij mochten vroeger thuis één ding kiezen waar we écht niet van hielden en dat hoefden we dan niet te eten. Dat waren bij mij dus stoofperen. Vind ’t zo’n gekke structuur ook.
LikeLike
Als er bezoek komt ben ik ook grote voorstander van een ovenschotel, veel minder stress!
LikeGeliked door 1 persoon
Koken is niet zo mijn ding. Salades en ovenschotels ja, maar vlees, nee. Daar heb ik geen feeling voor. Langzamerhand kan ik best een goed maaltijd of speciale gerechten maken, maar ik moet me wel goed voorbereiden en plannen. Of dat iets met autisme te maken heeft, geloof ik niet. Een profi-kok bereidt ook alles voor en gaat dan pas beginnen. Wij, gewoon hobby-koks nemen waarschijnlijk te weinig tijd voor het schoonmaken van groenten etc, omdat voor ons koken roeren in pannen is. Succes!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie manieren heb je gevonden om het makkelijker, leuker en overzichtelijk te maken! Goede oplossing om alles alvast te snijden en klaar te zetten voor je begint. Koken mag leuk en stressvrij zijn!
LikeGeliked door 1 persoon
Waarschijnlijk heb ik ook wel iets van een autist in me , ik doe sommige dingen zoals jij ze doet maar misschien komt het ook wel omdat ik koken een noodzakelijk kwaad vind. 😉 Ik kook dan weer wél meestal echt op kooktijd.
LikeLike
Sinds ik niet meer op kooktijd kook, vind ik het ook wat minder een noodzakelijk kwaad. Dus misschien een tip;).
LikeLike
Ik houd niet van opgewarmd eten.
LikeLike
Dan houdt het inderdaad op. Ik heb geen magnetron, dus ik warm het op in de koekenpan. Vind ik prima te doen. Bij veel dingen zelfs lekkerder dan gelijk na de eerste keer uit de pan.
LikeLike
O ja dat gaat zeker op voor stamppotten. Die bak ik ook wel op.
LikeGeliked door 1 persoon
Koken en autisme, tsja, nooit bij stil gestaan dat autisme zoveel impact kan hebben op zoveel verschillende dingen.
LikeGeliked door 1 persoon
Eigenlijk een heel fijn artikel. Zodra ik met meer dan 2 kookpitten moet koken wordt het niks, alles raakt in de war en alles mislukt ook. Dus die 4 eetlepels structuur ben ik meer dan nodig.
LikeLike
Kan aangepast worden naar behoefte hoor, dus jij mag er ook gerust vijf;).
LikeLike
Dit blog vind ik grappig, je gaat er niet heel inhoudelijk op in hoe je kookt maar ik denk het te weten… Ik heb een vriendin met wie ik op letterlijk elk vlak klik maar in de keuken…. 🙄 Zij meet, weegt, ordent en schept en draait en timed en maakt lijstjes. En ik… Ik lazer alles in een pan en duim 😉
LikeLike
Dan moet je mij zien als je vriendin😜.
LikeLike
Ik lees altijd zorgvuldig de recepten en bereid ook alles goed voor. Als het dan fout gaat kan ik het recept de schuld geven en ligt het tenminste niet aan mij!
LikeGeliked door 1 persoon