Sinds ik kan lezen, doe ik dat graag. Hoewel mijn leestempo hoog ligt, zijn er zat mensen die het sneller kunnen dan ik. Dat snap ik, want dat zijn dan scannende lezers. Ik lees ieder woord en elke letter. Mijn oog voor detail zorgt ervoor dat ik daardoor ook iedere (spel)fout zie. Daar vind ik dan wat van en ik geef toe dat ik zo’n fout dan soms even deel. Maar wat dan als ik zelf een foutje maak?
Sommige taalfouten doen pijn!
Dat iemand af en toe een tikfout maakt, vind ik heel begrijpelijk. Als ik zelf zit te tikken, overkomt me dat ook nogal vaak. Verder bouw ik af en toe zinnen om tijdens het schrijven. Als je dat dan niet controleert, loop je het risico dat er een gekke zin ontstaat, omdat de ene helft wel en de andere helft niet is omgezet. Allemaal prima en geen probleem. Meestal dan. Ik vind het echt geen probleem als ik een appje krijg met schrijffouten, want met een telefoon heb je ook altijd nog de vreselijke autocorrect die van jouw kloppende woord ineens iets geks maakt.
Sommige taalfouten doen echter gewoon pijn. Echt pijn. Pijn aan mijn taalkundige (juffen)hart. Ik kan het echt niet aanzien als ik een tijdschrift zit te lezen en ik kom op één pagina meerdere fouten tegen. En vooruit, laat het dan een tikfoutje zijn. Misschien heeft iemand per ongeluk in de snelheid van het typen twee letters omgedraaid (en staat er bijvoorbeeld snleheid in plaats van snelheid). Dat kan. Foutje kan gebeuren. Wat mijn (juffen)hart pijn doet, zijn fouten in een andere categorie. Het is echt bizar in hoeveel nieuwsberichten en tijdschriften ik fouten zie in werkwoordspelling. Dat is niet nodig. Daar zijn gewoon regels voor die je kunt volgen. Die regels kun je moeilijk vinden, maar ik mag toch hopen dat er dan bij een krant of tijdschrift nog mensen werken die een blik op een tekst werpen voor die gedeeld wordt?
Moet je dit zien!
Misschien is het mijn oog voor detail hoor, dat ik al die fouten zie. Maar soms heb ik er zo twee of drie in één artikel. Het spijt me, maar daar knap ik echt op af. Tegenwoordig krijg ik zelfs regelmatig mails van uitgeverijen die vol zitten met fouten in de werkwoordspelling. Dan werk je dus met teksten en geef je boeken uit en weet je niet hoe je werkwoorden moet vervoegen? Au, au, au.
Zoals ik al zei, is het misschien mijn oog voor detail. Veel mensen zullen niet eens zien dat er een fout staat. Dat zijn de mensen die snel lezen. Ik lees ook snel, maar zie wel alles. En daarom zie ik dus ook elke fout. Gelukkig heb ik een moeder die op taalgebied hetzelfde denkt als ik. Wij appen elkaar regelmatig fouten die pijn doen aan onze ogen. Niet als het gaat om teksten in een appje of iets dergelijks, want dat is allemaal prima. Wel als het gaat om fouten in officiële teksten. Screenshot of foto van de tekst, rondje om de fout en hop, daar vliegt weer een taalfout door de lucht naar mijn moeder of van haar naar mij.
Mijn blogs zijn zeker niet foutloos
Nu ik eerlijk heb gezegd dat taalfouten pijn doen aan mijn ogen, moeten we het natuurlijk even over mijn blog hebben. Mijn blogs zijn absoluut niet foutloos. Daarom lees ik ze altijd een dag voor publicatie nog een keer door om de spelfouten eruit te halen of om zinnen die ik veranderd heb helemaal kloppend te maken. Dat gaat bijna altijd goed.
Er is echter één probleem: in mijn eigen teksten zie ik mijn fouten vaak niet meer, omdat ik al weet wat er moet staan. Daarom las mijn moeder bijvoorbeeld altijd mijn scripties even door en haalde ze er de laatste fouten uit. Bij mijn blogs doe ik dat niet. Die zijn toch net iets minder dringend belangrijk dan een scriptie.
Yes, foutje gevonden!
Mijn blogs gaan uiteindelijk bijna altijd foutloos online. Toch glipt er soms een foutje door. Mijn moeder weet hoe ik reageer op fouten bij anderen en dat ik er behoorlijk van baal als er fouten in mijn blogs staan. Sinds mijn moeder mijn blogs leest, weet ik heel zeker dat de fouten er nog wel uit worden gehaald. Gelukkig begint mijn moeder de dag meestal met het lezen van mijn blog. Als er dan ’s morgens een appje komt van mijn moeder weet ik eigenlijk al hoe laat het is. Het is dan een screenshot van de blog van die dag met een prachtig rondje om een fout.
De laatste keer kreeg ik als bijschrift: Yes, foutje gevonden! Een typisch koekje van eigen deeg. Wel een fijn koekje trouwens, want ik verbeterde de fout direct. En nee, ik vond het niet erg. Ik vond het juist fijn. Maar stiekem vind ik natuurlijk al die 98% van de dagen dat ik ’s morgens geen appje krijg nog veel fijner;). En nu, met deze blog, hoop ik natuurlijk nóg erger dat er vanmorgen geen appje komt. Goedemorgen ma!
Hoofdtaal 
Mogge ook vanuit hier! Dit blog raakt elk aspect van mn wezen!! Ondanks dat ik een stuk minder secuur ben dan jij, – en mij dit in een blog niet zoveel uitmaakt – is mijn roman gepubliceerd vanuit het ongecontroleerde manuscript… Dat betekent…. Spelfouten!!! (Hoe dan?!?!) Dit voelde serieus alsof mijn kind gehandicapt werd geboren. Ook mijn taalhart kan dat, 5 jaar na data nog niet verkroppen en helaas is dat de reden dat ik er niet zo groot op ben.
En. Ja. Ik ben er ook zo eentje die dat vanuit een boek even uitlicht of mijn wenkbrauwen optrek. 🙈
LikeLike
Zo, dat vind ik slecht van die uitgeverij! Die hadden best iets beter hun best mogen doen, want dat is hun werk.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat?! Ik snap je helemaal. Ik geloof dat ik niet eens reclame zou durven maken voor mijn eigen boek dan.
LikeLike
Haha, heel herkenbaar! Enne: ik zie geen foutjes in deze blog 😉
LikeLike
Mijn moeder ook niet, dus het zal wel goed zijn dan;).
LikeLike
Herkenbaar. De verwisseling van na en naar vind ik ook een moeilijke fout.
Ik kreeg net een appje van mijn zus met een hele grappige taalfout. De plaatselijke krant had te melden dat het vannacht op meerdere plekken in het land geijsseld heeft. De d is in elk geval goed… en de plaats ligt ook aan de IJssel.
LikeLike
Hahaha, dan is er een overstroming van de IJssel?;) Na en naar is herkenbaar.
LikeLike
Heel herkenbaar, ook ik lees elke letter. Maar foitloos schrijven kan ik niet meer in het nederlands, en nog steeds niet in het duits. Of misschien beeld ik me dat laatste maar in. Maar nu durf ik bijna niet meer te reageren op jouw posts, omdat je bij mj zeker fouten vind. Ben ook nog legasteniker, wat niet echt helpt. Fouten in jouw blog zijn mj nog nooit opgevallen.
LikeLike
Bij reacties vind ik het geen probleem. Bij sommige blogs ook niet, maar wel als een blog min of meer professioneel wordt genoemd. In mijn eigen reacties zitten ook regelmatig tikfouten. Dat komt omdat ik die gewoon tik en publiceer en niet nog eens nakijk. Gewoon blijven reageren dus. Ik ga er niet moeilijk over doen;).
LikeLike
Ja dit is heel herkenbaar, ik zie ze direct, zelfs bij mezelf verbeter ik alles, soms nog dagen later in ons fam.hoekje.
LikeLike
O, ik verbeter ook alles. Een poosje geleden ontdekte ik een werkwoordfout die al meer dan een jaar online had gestaan op mijn blog. Ik wist niet hoe snel ik het moest aanpassen:).
LikeLike
Ik heb een ander foutje wat pijn doet aan mijn ogen: verkeerde verwijswoorden. Ook zoiets wat je gewoon op kunt zoeken en even na kunt lopen, maar waarvoor mensen vaak te laks zijn. Zo irritant!!
LikeLike
Dat ligt er bij mij aan hoe erg de foute verwijzing is. Wat en dat vind ik soms ook ingewikkeld. Ik had een collega die het zo oploste: die zei bij alles ‘wie’. Geen geintje. Die zei rustig: “Die jongen wie gisteren te laat kwam.” Ook leuk: “Dat stoeltje wie daar op de gang staat.” En toen het me eenmaal op was gevallen, kon ik natuurlijk niet anders dan het in elke zin zo ongeveer horen…
LikeLike
Kwam die collega toevallig uit Zuid-Afrika? Daar is dat namelijk wel correct ;-). Wat ik zelf de irritantste vind: het … die. Echt, dat kun je gewoon leren hoor.
LikeLike
Nee hoor, twee Nederlandse ouders en zelf ook altijd in Nederland gewoond.
LikeLike
Nou, dan was er dus geen excuus!
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijke routine, en zo herkenbaar!
Ik vind spel- en taalfouten ook verschrikkelijk. Ze zijn iets meer onderdeel van mijn leven omdat ik zelf in het Engels blog (en dat nou eenmaal niet mijn moedertaal is, en ik dus ook zat ‘beginnersfoutjes’ maak daar nog. Verkeerde grammaticale opbouw, etc.). Risk of the profession.
Maar als datend iemand – er is niks waarop ik zo snel links swipe als de mannen die me ipv mijn zeggen. Of dingen kennen ipv kunnen. Hopeloos!
LikeLike
Me in plaats van mijn is een doodzonde, vind ik;).
LikeLike
Zo herkenbaar ! Ik begrijp het ook nooit, wanneer bedrijven of instanties allerlei taalfouten laten staan; in mijn beleving oogt dat niet professioneel en ik ben geneigd om zo’n bedrijf minder serieus te nemen ( maar misschien draaf ik wel door… ? ). Waar ik ook een hekel aan heb, zijn slecht vertaalde romans, waarbij bijvoorbeeld zinsconstructies letterlijk zijn overgenomen, brr…
LikeLike
O, maar ik neem een bedrijf ook niet serieus hoor, als officiële documenten stikken van de fouten. Ik was op mijn werk betrokken bij sollicitatieprocedures. En nee, misschien niet helemaal eerlijk, maar een brief met fouten legde ik sneller aan de kant dan een foutloos exemplaar. Herkenbaar dus!
LikeGeliked door 1 persoon
Pietlutje! Maar ik snap je hoor ik zit mijn eigen teksten wel eens na te kijken (saaie diensten werk is dat) en zit met het schaamrood op de kaken de kromme zinnen eruit te halen. Ik let er bij andere niet zo op totdat het woorden zijn die de spellingscontrole ook ziet of iemand blogt die eigunluk niet ken schreiven. Dat soort fouten.
Pasgeleden sloeg ik een boek open en de tweede alinea begon met een foute zin. Dan ben ik zo’n boek al beu want dan ga ik er dus op letten.
Ik werd eens op mijn bek gepakt door een homo omdat ik een zin zei met ‘dan ik’ erin i.p.v. als ik. Het was september en hij wachtte al sinds begin van het jaar om iemand die het goed zei!
LikeLike
Hahaha, nu ga ik vrees ik ook opletten wanneer ik voor het eerst ‘dan ik’ hoor:).
LikeLike
Oops.
Uitkijken dus wat ik op mijn blog zet 🙂
Ik weet zeker dat ik niet foutloos schrijf.
Maar……:)
Ik heb een keertje in een uitgegeven boek een fout ontdekt.
Uiteraard gaan appen met de schrijfster ervan.
Ze snapte werkelijk niet dat iedereen daar overheen gelezen had.
Vond ik wel grappig natuurlijk!
LikeLike
Daar heb je wat aan, aan mensen die dat dan even appen;). En maak je geen zorgen: op blogs vind ik het allemaal niet zo’n probleem. Maar in nieuwbrieven van bedrijven of in blogs die pretenderen professioneel te zijn? Brrr…
LikeLike
áls je het tegenkomt dan waarschijnlijk ook “dan mij”. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Tot mijn schande heb ik toch ook regelmatig foutjes in mijn blogposts, aldus mijn oudste dochter en man. Ik doe inmiddels altijd eerst een spellingscontrole met Google docs, maar dan nog glipt er wel eens wat door.
Het fijnst vind ik het als iemand me dit mailt. In de comments zeggen: ‘Je hebt een fout gemaakt,’ vind ik minder.
LikeLike
Dat snap ik. Het zou er bij mij denk ik ook aan liggen wie het in de comments zou zeggen. Als het een vaste reageerder is die weet dat ik een hekel heb aan foutjes, zou ik het geloof ik niet erg vinden. Maar iemand die nooit reageert en dan zou reageren vanwege een fout? Daar zou ik van balen.
LikeLike
Ik herken wel dat je op slag woordblind bent voor je eigen schrijfsels…. verbouwde zinnen zijn echt valkuilen. Helaas, ik schrijf ook al niet foutloos maar heb lezers die gewoon op hun tanden bijten en zich erdoor worstelen!
LikeLike
Die verbouwde zinnen zijn het grootste gevaar ja. Zo apart dat je dat bij jezelf vaak niet ziet, terwijl je bij een ander vaak drie keer moet kijken om te ontdekken wat ze eigenlijk bedoelen.
LikeLike
Ja logisch, in jou en mijn hoofd ( ik maak me er ook nogal eens schuldig aan) wéten wat we wilden schrijven en zien dat ook staan!
Daarom maak ik nooit logjes op voorraad, zodra ik die na ga lezen en ga veranderen gebeuren er ongelukken. Soms zie ik in oude logjes verschrikkelijk dingen voorbij komen. ;-(
LikeGeliked door 1 persoon