Avondritueel

Veel mensen hebben ochtend- en/of avondrituelen. Volgens mij heb ik die rituelen niet. Ik heb geen dingen die op een bepaalde volgorde ‘moeten’ gebeuren voor ik naar bed ga. Er zijn wél dingen die ik ’s avonds niet meer ‘mag’ doen van mezelf.

De avonden waren kort

Toen ik nog werkte, waren de avonden kort. Meestal was ik op z’n vroegst om half acht klaar met eten, daarna deed ik dan vaak nog wat werk of had ik een afspraak en dan was de avond om voor ik het wist. Hobby’s had ik dan ook eigenlijk niet. Ja, ik las, maar daar was ik ’s avonds te moe voor, dus dat deed ik in vakanties en weekenden. Verder deed ik ’s avonds nooit iets actiefs, vanwege een gebrek aan energie. Hooguit keek ik nog wat tv voor ik op de bank in slaap viel en naar bed verhuisde.

Ik heb een avond!

Sinds ik niet meer werk, heb ik een avond. Na het eten heb ik tijd om iets voor mezelf te doen. Lekker kleuren, puzzelen, lezen, diamond painten, noem maar op. De avond is niet mijn beste moment van de dag. De energie is dan meestal wel ongeveer op, dus ik doe dan niet meer heel actief. Ik schrijf bijvoorbeeld ’s avonds zelden nog een blog. Daar heb ik dan gewoon de zin en energie niet meer voor.

Schermtijd in de avond

Wat ik dan wel doe ’s avonds? Meestal kijk ik eerst een tv-programma terug. Een paar weken geleden heb ik in twee avonden alle tien de afleveringen van Een huis vol gekeken. Dat waren dus twee lange avonden achter een scherm, terwijl ik normaal meestal tot hooguit acht uur achter een scherm zit. Tenzij er natuurlijk Wie is de Mol? is. Dan kijk ik tot half tien. En dat gold ook voor Kamp van Koningsbrugge. Verder kijk ik niets live, maar kijk ik alles terug.

Het probleem is niet zozeer het scherm. Het probleem is dat tv-programma’s prikkels geven. Geluid, beeld, enz. Mijn hoofd blijft dan aan en wat erger is: mijn hoofd gaat al die prikkels na afloop nog verwerken. Je raadt het al: dan kan ik dus niet slapen en in de meeste gevallen stel ik naar bed gaan dan zelfs uit. Dan weet ik namelijk toch al dat ik niet kan slapen. Schermtijd in de avond is dus inmiddels een beetje ‘verboden’. Tot acht uur is prima, maar daarna geen tv meer.

Lekker creatief!

Creativiteit in de avond klinkt als een goed idee. Dat vond ik ook en dus heb ik dat lang gedaan. Ik heb alleen een probleem met creativiteit: ik kan niet stoppen. Dat betekent dus dat ik, als ik ’s avonds mijn creativiteit loslaat, altijd langer doorga dan handig is. Bovendien geldt voor creativiteit hetzelfde als voor de tv: mijn brein gaat aan. Als ik dan vervolgens op bed lig, bedenkt mijn hoofd nog van alles en nog wat over kleurplaten of kaarten. Niet handig dus. Daarom heb ik inmiddels bedacht dat voor creativiteit geldt dat ik ’s avonds ‘kleine projectjes’ mag doen die af zijn voor ik naar bed ga óf dat ik om uiterlijk half negen stop en nog even wat anders ga doen. Datzelfde geldt voor als ik na het eten achter mijn keyboard ga zitten. Ook dan moet ik mezelf op tijd stoppen.

Heb ik dan toch een avondritueel?

De laatste maanden gaan de avonden eigenlijk altijd hetzelfde. Aan het begin van de avond kijk ik wat tv (eerder uitgezonden programma’s die ik kijk via NLZIET) of doe ik wat creatiefs, daarna neem ik mijn medicijnen en dan begint het échte ontspannen. Ik zet de waterkoker aan, maak een mok thee en duik met een boek in mijn leesstoel. Dat ‘moet’ natuurlijk niet, maar ik merk dat dat de beste manier is om echt te ontprikkelen en rustig de nacht in te gaan. Het ‘gevaar’ van een boek is dat het uit moet voor ik naar bed ga, maar gelukkig heb ik daar meestal geen last van. Als ik lees, ben ik op een gegeven moment gewoon echt te moe om nog door te lezen, dus moet ik dan wel stoppen. Op deze manier ga ik heerlijk ontspannen naar bed. Gelukkig hoeft mijn brein een boek niet nog af te maken of te evalueren, dus als mijn brein dan ook niet bezig gaat met mijn eigen sores, kan ik direct lekker slapen. Klinkt toch wel als een avondritueel hè? Maakt ook niet uit. Of het een avondritueel is of niet: ik vind dit een heerlijk ritme!