Hoera, post(adres)!

Als er een envelop in mijn brievenbus ligt, word ik over het algemeen vrolijk. Tenzij de envelop van de Belastingdienst of het UWV komt natuurlijk, maar over het algemeen is post wel leuk. De leukste post is boekenpost, maar juist die allerleukste post is de reden dat ik een postadres gebruik. Ik heb namelijk altijd ruzie met de postbode en/of met mijn brievenbus.

Hoera, een pakketje!

Pakketjes die ik bestel, bevatten meestal dingen waar ik met enig ongeduld naar uitkijk. Je kent het vast wel. Je bestelt iets en vanaf dat moment had je het eigenlijk echt NU nodig en niet pas als het geleverd wordt. Voor mij ging de hoera van de pakketjes af, want mijn postbode heeft een ‘onhandige ronde’. Geloof het of niet: mijn postbode komt al-tijd tijdens mijn middagdutje. Of ik nu vroeg of laat ga slapen: de postbode belt aan als ik nét in dromenland ben. En als dat het niet is, komt de postbode wel als ik toevallig mijn rondje in de polder wandel. Onhandig dus. Bovendien loop ik de hele dag in de stress als ik weet dat er een pakketje komt. Ja, je krijgt een tijdsindicatie, maar toch… Ik krijg er de zenuwen van.

Nu zou het vrij simpel kunnen zijn als de postbode een pakketje bij de buren zou afleveren, maar dat vind ik dus niet simpel. Op de één of andere manier zijn die buren vervolgens nooit op dezelfde tijd thuis als ik en dan moet ik nog dagen op mijn pakketje wachten. Mijn oplossing? Pakketjes van PostNL gaan altijd naar een afhaalpunt. Dat bespaart mij stress en misschien de postbode ook wel. Ik heb overigens de mazzel dat er een PostNL-punt zo ongeveer in mijn huis is, maar toch… Door deze truc weet ik inmiddels dat ik toch hoera kan roepen als er een pakketje onderweg is. Ik kan het namelijk (op mijn tijd!) ophalen bij het afhaalpunt.

Boekenpost en oorlog met de brievenbus

Dan is er nog de boekenpost. Boekenpost vind ik de allerfijnste post ooit. Er is alleen één probleem. Boekenpost wordt meestal verzonden met de gewone post en de postbode bezorgt een boek dus in de brievenbus. Dat snap ik, want dat zou ik ook doen als ik de postbode was. Het past er namelijk aan de buitenkant prima in. Maar dan moet ik aan de binnenkant het boek uit de bus halen en dat lukt niet meer. Aan de binnenkant zitten er wat randjes naar binnen, waardoor ik een boekenpakketje nooit uit de bus krijg. Ik probeer het soms terug te duwen, zodat ik het buiten kan pakken, maar ook dat is lastig. Er zitten namelijk van die plastic ‘flapjes’ aan de binnenkant van de gleuf en die krijg ik er vaak niet goed omheen, zó klem zit alles. Oplossing? Wrikken. Gevolg? Kapot boek. Een doorn in mijn oog. Het allerergst vond ik het wel toen een fotoalbum met kromme punten uit de brievenbus kwam. Sinds dat moment laat ik boekenpost altijd bij mijn moeder bezorgen.

Hoera voor een postadres!

Sinds ik boeken bij mijn moeder laat bezorgen, komen ze nooit meer beschadigd aan. Verder laat ik alle post die ik bestel of krijg voor mijn blog ook bij mijn moeder bezorgen. Ik liet het namelijk ooit bij het afhaalpunt brengen en toen werd even geroepen “O, Hoofdtaal?” Ik was net startende blogger en nog volkomen anoniem en mijn grootste angst was dat het dorp me zou vinden. Geen optie dus. Daarom gaat alle bloggerelateerde post, samen met alle boekenpost, naar mijn moeder.

Dat postadres heeft nóg een groot voordeel. Mijn moeder woont acht kilometer bij mij vandaan. Een boek past natuurlijk prima onder de snelbinders, dus ik kan de post op de fiets ophalen. En zie daar, als mijn eigen postbode maak ik zo gelijk nog een heerlijk fietsritje.

Noot van de redactie: Uiteraard weet ik dat ik een postbus zou kunnen regelen voor mijn blog. Daar heb ik naar gekeken, maar het bleef bij kijken, want dat is echt idioot duur. Laat mij maar lekker af en toe naar mijn moeder fietsen.