Boekenpraat: T van de SRV (Marcel Herfs)

Het verhaal

In een klein dorpje, ergens in Limburg, rijdt Theo met zijn SRV-wagen langs de huizen. Zijn supermarkt op wielen is in alle straten altijd welkom, maar T (zoals iedereen hem noemt) is zelf ook een graag geziene gast. Hij is namelijk niet alleen verkoper, maar ook elektricien, verpleger, maatschappelijk werker en als het moet putjesschepper. Aan de gemoedelijke T kun je alles vragen.

Misschien wel de belangrijkste taak van T? Dat is het doorbrieven van de laatste nieuwtjes. Het is 2000 en van roddel via WhatsApp heeft men nog nooit gehoord. Dan is er T. Hij weet altijd alles, van iedereen. Maar vergis je niet: T is ook heel discreet! Wél dingen verder vertellen, maar nooit meer dan handig of nodig is.

Mijn mening

Bij T op de koffie in de SRV-wagen
In dit boek boek is Theo (steevast aangeduid als T) zelf aan het woord. Het boek is geschreven in een toegankelijke taal, waardoor het voelt alsof je bij T in zijn wagen een kopje koffie komt drinken. Het is alsof hij naast je zit te vertellen over het heerlijke dorp waarin hij elke dag mag werken. Een dorp vol verschillende mensen: artistiekelingen, roddeltantes, boeren, huisvrouwen, geleerden, enz.

Het boek bestaat uit allerlei korte verhalen, waarin wel met regelmaat dezelfde mensen terugkomen. Daarnaast is er de doorgaande lijn van het leven van T in het boek. Alle verhalen zijn luchtig geschreven en toveren regelmatig een glimlach op je gezicht, maar soms is er wel degelijk een les te trekken uit een verhaal.

Dorps, herkenbaar leven
Voor iedereen die in een dorp woont of heeft gewoond, zal dit boek herkenbare anekdotes bevatten. Hoewel de SRV-wagen denk ik wel bijna uit het straatbeeld is verdwenen, zie ik hier in het dorp bijvoorbeeld wekelijks hetzelfde gebeuren als de bakker komt. De bakker is nergens in één keer weg, maar staat overal vol geduld te luisteren naar de verschillende verhalen. Zo is het ook met T. Hij kent alle bewoners en hun verhalen.

Nog zoiets herkenbaars is het geroddel in het dorp. T noemt de mensen die daar het meest bij betrokken zijn Het comité ter bevordering van het rondpompen van roddel en achterklap. In de tijd van T gebeurde dat rondpompen nog via belletjes en de SRV-man, maar iedere dorpeling zal kunnen beamen dat dorpen tegenwoordig nog steeds zo’n comité hebben. Verder is het allemaal ‘ons kent ons’, men let een beetje op elkaar en als er iets is, is er altijd wel iemand (oké, vaak T, want die is toch in de buurt) die wel even wil en kan helpen.

Conclusie
‘T van de SRV’ van Marcel Herfs is een heerlijk, makkelijk lezend boek met herkenbare verhalen vanuit een (fictief) Nederlands dorp in 2000. T, de SRV-man die alle mensen en verhalen kent, vertelt zijn lezers een aantal hilarische, ontroerende, serieuze, maar altijd met een glimlach eindigende anekdotes. Het boek is op zo’n manier geschreven dat je als lezer het gevoel hebt lekker even bij T een kop koffie te drinken.
Een aanrader voor iedereen die houdt van het dorpse leven en/of die zin heeft in een beetje nostalgie!

Meer informatie over T van de SRV

Dit boek ook lezen?
Koop ‘T van de SRV’ bij bol.com.

Boekgegevens
Titel: T van de SRV
Auteur:
Marcel Herfs
Uitgeverij: Bullseye Publishing
Genre:
Roman
Pagina’s:
323

Dank aan Bullseye Publishing voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.

7 gedachten over “Boekenpraat: T van de SRV (Marcel Herfs)

  1. Oh wat een leuk boek lijkt mij, de SRV wagen zou nu in deze tijd om verschillende den meer dan welkom zijn. Duurzaam, sociale contacten, op afspraak winkelen en uiteraard weer helemaal vintage…

    Geliked door 1 persoon

  2. Deze klinkt leuk! Ik ga hem onthouden. Wij hadden vroeger in mijn geboorteplaats (niet echt een dorp, maar ook niet echt een stad) ‘de melkboer’ die met zo’n SRV-wagen langs kwam. Melk en vla in flessen, en mijn moeder had zelfs een flessenlikker om de laatste restjes vla en yoghurt uit de flessen te krijgen… Hier in mijn wijk rijdt er in de zomer (zeg maar: als het boven de 15-18 graden is) een mannetje in een klein vrachtwagentje rond met aardbeien (en soms ook ander zomerfruit). Hij heeft een bijnaam (verwijzend naar hoe het klinkt als hij omroept welke waren hij te koop heeft) en de hele wijk houdt elkaar op de hoogte van waar hij op dat moment staat.

    Like

    1. Wij hadden ook nog een groente- en een kaasboer aan huis. Die rijden nu denk ik niet meer. IJswagentjes rijden er nog wel. Grappig van dat fruit. Die heb ik nog nooit ergens gezien.

      Like

Reacties zijn gesloten.