Een cv om trots op te zijn!?

Categorieën Autisme, Psychische gezondheid, , , , , , 23 Reacties op Een cv om trots op te zijn!?

Mijn curriculum vitae (cv) is voor een buitenstaander perfect. Ik heb wat aanvullende opleidingen gedaan en werkervaring op verschillende terreinen in het onderwijs. Ben ik er trots op? Nee. En dit is waarom.

Altijd maar meer en ‘beter’? Stap 1: vakdocent bewegingsonderwijs

Vanaf het moment dat ik zelf op mijn stoeltje in de kleuterklas plaatsnam, wist ik dat ik juf wilde worden. Ik verwezenlijkte mijn droom en had net voor mijn eenentwintigste verjaardag mijn pabodiploma op zak. Klaar, dacht ik. Maar nee, zo werkt dat niet. Een mens hoort ambitieus te zijn.

Heel eerlijk? Dat was ik niet. Ik wilde gewoon voor de klas. Maar goed, de banen lagen in die tijd niet voor het oprapen, dus om meer kans te maken, antwoordde ik ja toen me tijdens mijn sollicitatiegesprek gevraagd werd of ik de opleiding voor vakdocent bewegingsonderwijs wilde doen. De opleiding duurde anderhalf jaar en ik ging dus in de eerste anderhalf jaar dat ik werkte elke woensdagmiddag naar school en werkte twee avonden in de week aan opdrachten. Prima te doen trouwens, want ik woonde nog thuis én ik zat nog een beetje in het ‘studeerritme’. Bovendien was ik goed in ‘creatief boekhouden’ en dat scheelde best wat tijd.

Diploma op zak. Bevoegd als vakleerkracht bewegingsonderwijs. Nu was het klaar toch? Toch? Alsjeblieft? Ja?

Stap 2: Master Special Education Needs: Intern Begeleider

Nee, het was niet klaar, ondanks dat ik een hekel had aan studie en alles wat daar dan bij kwam kijken. Ik wilde Intern Begeleider worden. Daar hoorde een cursus bij. Althans, dat werd mij verteld. Ik begreep dat en vol goede moed schreef ik me in voor de ‘cursus’. Foutje bedankt.

Een Masteropleiding is geen cursus. Daar kwam ik helaas net even wat te laat achter. Twee jaar lang werkte ik fulltime én ging ik één avond in de week naar school én werkte ik tussendoor aan allerlei opdrachten die ingeleverd moesten worden. Mijn grote geluk: het ging steeds om opdrachten en niet om leertoetsen. Mijn talent voor ‘creatief boekhouden’ kwam me ook hier weer prima van pas. Laat mij maar schrijven, want dan komt het altijd goed. Na twee jaar had ik een diploma op zak. Maar ik had inmiddels ook een angststoornis, was uitgeput, ingeschreven bij de ggz en hikte (achteraf gezien) tegen een fikse burn-out aan of had die misschien al wel.

Mijn cv is ‘volmaakt’

Nou, daar heb je het dan. Ik heb een cv waarmee ik kan aantonen dat ik gediplomeerd juf, vakleerkracht bewegingsonderwijs én Intern Begeleider ben. Wat wil een mens nog meer?

Eerlijk gezegd laten al die ‘titels’ me koud. Ik heb de titel juf altijd met trots gedragen, maar de andere titels nooit gebruikt. Ik had met name de toevoeging MSEN achter mijn naam helemaal niet willen hebben. Die Master was namelijk voor mij ‘het begin van het einde’. Dat wist ik al na een maand. Toen al gaf ik aan dat ik het niet trok, alles bij elkaar. Ik voelde dat stoppen met de opleiding geen optie was (om een heleboel redenen) en gaf daarom aan dat ik wilde stoppen met mijn rol als Intern Begeleider. Uiteindelijk zette ik toch door en veranderde er niets. Twee jaar later had ik mijn diploma op zak én dus de zogenaamd perfecte cv en was ik nog steeds Intern Begeleider.

Drie jaar na mijn laatste diplomering zat ik alleen wel thuis met die perfecte cv, inclusief burn-out. En is dat het waard? Nee. Het hoeft niet altijd maar meer en beter. Soms is genoeg gewoon genoeg. Dan maar niet ambitieus. Liever niet ambitieus en gelukkig dan met de volmaakte cv zo burn-out als ik ben geraakt. Ik heb er namelijk op deze manier niets aan.

De nachtmerrie

In mijn nachtmerries gaat het in 2% van de gevallen over willekeurige onderwerpen en in 95% van de gevallen over werk. In 3% van de gevallen gaat het over dit. Over studeren. Ik moet afstuderen en word dan wakker in complete paniek, want:
– Ik bén toch al afgestudeerd? Waarom dan nóg een keer? Ik bén toch al juf?
– De opdrachten zijn altijd onduidelijk. Toen wist ik het nog niet, maar nu snap ik dat het mijn autisme was dat maakte dat ik daardoor gek werd. Elke week ging ik vol angst naar de opleiding. Ik was al lekker bezig met mijn opdracht, maar wat moest ik nu weer gaan veranderen?

Zie hier de gevolgen van mijn zogenaamd perfecte cv. Ik ben burn-out en ik heb nachtmerries. Had ik het anders willen doen? Ja. Ik had ten eerste moeten stoppen destijds met mijn Master. Ik had me ten tweede niet om moeten laten praten (verschillende keren!) toen ik aangaf dat ik wilde stoppen als Intern Begeleider en weer ‘gewoon juf’ wilde zijn. Maar gedane zaken nemen geen keer.
Les voor de toekomst: ik hoef geen ambitieuze baan. Ik wil een baan die ik aankan en waarin mijn grenzen worden gerespecteerd. Perfecte cv of niet. Doe mij die baan ‘onder mijn niveau’ maar. Ik weet nu al dat ik er heel erg blij van ga worden. Ooit, op een dag, als al het oud zeer verwerkt is.

23 gedachten over “Een cv om trots op te zijn!?”

  1. Prachtig geschreven! En ook herkenbaar over weten dat iets niet goed voor je is qua werk en dan tóch doorgaan…

    Like

    1. Het stomme is dat ik het wist, maar dat ik tegelijkertijd het werk wél leuk vond. Ergens. Maar niet op de manier zoals het ging. Nu snap ik dat dit werk niet bij de werking van mijn hoofd past.

      Like

  2. Inreressant en herkenbaar. Ook ik heb mijn eerste studietraject inkl. Stagss en werken vooral gedaan omdat het van mij verwacht werd. En met goede resultaten. Maar ben er nooit gelukkig van geworden. Hier in het buitenland bleek het niets waard, deels ten onrechte, maar daardoor ben ik opleidingen gaan doen die ik wel wil en ook op mijn manier en tempo. Dat was een oneindige bevrijding! Een perfecte cv schept ook verwachtingen aan de persoon en druk iemand in een richting die zij misschien überhaupt niet wil. Alzo je dubbele gevoel begrijp ik. Maar eigenlijk ligt het probleem bij de anderen, die niet jou als persoon, maar jouw cv als belangtijkdte waarde zien. Vermoedrlijk is dat een van de grootste oorzaken voor burnouts. Mensen hebben mij wel eens geadviseerd dat van mijn cv weg te laten wat ik niet wil , Dus veel succes!

    Like

    1. Dat vind ik eigenlijk een prima idee, om dingen van mijn cv te halen waar ik niets meer mee kan/wil.

      Like

  3. Jammer toch, dat de wereld toch blijft hameren op vooruit geraken in je job. Alsof het niet net goed is dat je blij bent waar je zit. Ik kan me voorstellen dat het vaak inderdaad het begin van een burn-out betekent.

    Geliked door 1 persoon

  4. Een heel duidelijke aanklacht tegen onze huidige prestatiegerichte maatschappij. Natuurlijk zijn er ook mensen die “geen grote daden”ambiëren” en daar is helemaal niéts mis mee.

    Like

      1. Henk was ook niet geïnteresseerd in “meer en beter”, dat vond niet iedereen een goede zaak, maar ik wel, ik had liever een man thuis die het naar zijn zin had in zijn werk.

        Like

      2. Helemaal mee eens. Misschien is het ook wel een stukje opvoeding. Ik ben totaal niet prestatiegericht opgevoed. Wij moesten een opleiding kiezen waar we blij van werden. Ik had ook achter de vuilniswagen mogen gaan lopen. Was geen probleem geweest.

        Like

  5. Heel herkenbaar, ik was al IB’er, maar zonder “papiertje” en vond dat ik dat eigenlijk wel moest hebben….
    Nou inderdaad, een complete opleiding naast het werk. Ik heb er veel geleerd, maar tot aan het laatste deel ben ik doorgegaan, maar bij de scriptie (afstudeeropdracht) ben ik afgehaakt. Stress, thuis en zorg voor schoonzus en ouders was niet te combineren.
    Spijt van die stap heb ik niet, ik heb mijn doel bereikt: inhoudelijk en dat zat in de lessen en de opdrachten die ik wèl deed.
    Verder heb ik allerlei andere scholing wel gedaan, dat omdat ik die belangrijk en toepasbaar voor de praktijk vond.
    (dyslexie, rekenen, autisme enz.)

    Like

    1. Ik was ook al IB’er hoor, toen ik de opleiding ging doen. Ik vond de opleiding overigens totaal niet leerzaam. Leren deed ik in de praktijk. Maar ik begreep ook wel dat ik er een papiertje voor moest hebben (papiertje was overigens ook voorwaarde voor bijbehorende salariëring; ik heb eigenlijk drie jaar ‘gratis’ de IB’er uitgehangen). Die andere scholingen die je hebt gedaan, klinken veel leerzamer.

      Like

  6. In mijn ‘werkplan’ van het UWV staat onder andere dat ik geen manager kan worden. Klopt. Maar het staat er alsof dat me minder waard maakt als medewerker. Wat is er mis met specialist worden (al dan niet door ervaring)? Wat is er mis met ‘gewoon’ je werk heel goed doen? Volgens mij worden veel mensen heel veel gelukkiger als ze niet alleen maar hoger beter meer hoeven te doen, maar gewoon sterk mogen zijn in wat ze goed kunnen.

    Like

  7. Heel herkenbaar. Zo zit ik zelf ook een beetje in het straatje. Ik ben Logisitek Assistente en ga dus nu voor Zorgkundige, maar vergis je niet.. Hier kan je ook nog eens de bal misslaan. Zo moet je opletten dat je effectief voor Zorgkundige en niet voor Verzorgende een opleiding volgt opdat je als Verzorgende niet langer aanvaard word. Euh.. kan het nog ingewikkelder? En mijn cv is momenteel perfect in orde, maar ook daar heb ik moeite mee gehad. Zo moest ik het opeens volledig veranderen opdat de normen van het opstellen niet goed was. Dan bedenk ik mij wel eens of er wel iets goed is aan het hele gedoe. Tegenwoordig wil men ook alleen maar hoge diploma’s op een cv zien staan..

    Like

  8. Jammer dat we dit soort inzichten meestal pas achteraf of gaandeweg opdoen, als we er al (te)veel tijd en energie (en bloed / zweet / tranen) ingestoken hebben. :/

    Like

  10. Wat goed dat je deze blog schrijft en tegelijkertijd wat pijnlijk om te lezen hoe juist het streven naar een mooi cv (en de druk van buitenaf daarvoor rond je master) je uiteindelijk een burn-out heeft opgeleverd. Ik herken het streberige heel erg uit mijn studententijd. Ik had toen zelfs het idee om te promoveren (iets wat oprecht totaal niet bij me past) omdat ik maar geloofde dat ik altijd nog een stapje verder moest komen. Hoe leuk mijn studie ook was, als ik het mocht overdoen, zou ik er graag iets meer van hebben genoten en iets minder hoge eisen aan mezelf hebben gesteld.

    Like

    1. Je bent niet gepromoveerd, maar jij hebt ‘uitdaging’ gevonden op een heel ander gebied: je eigen bedrijf. Ik denk dat ieder voor zichzelf moet kijken waarin hij of zij verder wil. Dan ben je denk ik op de juiste plek.

      Like

  11. Mijn cv is het tegenovergestelde van het jouwe: niet perfect in de ogen van de maatschappij. Omdat ik een lange periode fulltime gemoederd heb, zit er een ‘gat’. De periode van zorg en opvoeding wordt gezien als een periode waarin ik ‘niets’ heb gedaan…

    Dus een cv vind ik erg relatief.

    Like

Reacties zijn gesloten.