Wie ooit een pilletje heeft geslikt, heeft te maken gekregen met een bijsluiter. Het is zoiets als een gebruiksaanwijzing bij apparaten. Ze zitten er wel bij, maar wie leest die dingen? Ik niet. Ik heb het ooit wel gedaan hoor, maar dan was daar een goede reden voor, vond ik. Inmiddels lees ik al jaren geen bijsluiters bij medicijnen meer. Dat deed ik daarvoor ook al weinig, maar nu is het op doktersadvies dat ik geen bijsluiters meer lees.
Bijsluiter: punt van irritatie
Bij mij is de bijsluiter om te beginnen een punt van irritatie. Een zeer gedegen onderzoek (lees: ik heb het even nagevraagd bij mijn zusje) heeft me geleerd dat dat niet alleen voor mij geldt. Zo’n bijsluiter zit op één of andere manier namelijk altijd in de weg. Hij zit altijd over de strips met pillen heen aan de kant waar je het doosje opent. Echt waar hoor, maakt niet uit aan welke kant. Ik heb er zelfs een sport van gemaakt om te gokken wat de goede kant zal zijn, maar ik heb altijd de bijsluiter te pakken, zodat ik dat ding eerst moet verwijderen voor ik bij mijn pillen kan. Die bijsluiter gaat bij mij dan overigens direct de papierbak in. Dan weet ik zeker dat ik er de volgende keer dat ik een pilletje ga pakken geen last van heb.
Pillen zijn gevaarlijk!
Als je bijsluiters gaat lezen, zijn alle pillen gevaarlijk. Ik heb nooit een bijsluiter van een simpele pijnstiller gelezen, maar ik vermoed dat je zelfs een kinderparacetamolletje niet meer zou slikken als je eerst de bijsluiter zou lezen. Ik verwacht dat je er doodziek van kunt worden, volgens de bijsluiter.
Ik heb in mijn leven ook wel het één en ander geslikt dat wat minder onschuldig is dan een pijnstillertje. Ook daarvan heb ik meestal de bijsluiter niet gelezen. Soms deed ik het na een paar dagen, om even te ‘checken’ of mijn klachten bijwerkingen waren of dat ik me misschien toch zorgen moest maken. Maar van het begin tot het eind zo’n bijsluiter lezen? Nee, mij niet gezien.
“Niet de bijsluiter lezen hè…”
De allereerste keer dat mijn huisarts me antidepressiva voorschreef, had hij al gezegd dat ik de bijsluiter beter niet kon lezen. Ik was volop hypochonder toen, dus ik vermoed dat hij wel wist dat ik dan de komende dagen aan de lijn zou hangen met allerlei enge ziektes die ik van mijn pillen had gekregen. Ik las de bijsluiter niet, maar toen ik na twee dagen kotsmisselijk was, checkte ik even of dat van mijn pillen kon komen. Ja dus.
Een paar weken geleden ben ik gewisseld van antidepressiva. Ik ging over op een ander middel, omdat het middel dat ik de afgelopen twee jaar slikte zijn werking verloren leek te hebben. “Niet de bijsluiter lezen hè,” waarschuwde mijn huisarts opnieuw. Dat was ik al niet eens van plan geweest, maar dit maakte me nieuwsgierig. “Is het zo erg?” Dat was het niet. En ik voegde zelf al toe: “De gebruikelijke ellende neem ik aan? Hoofdpijn, misselijk, dat soort zaken?” Dat was het inderdaad. Oké prima.
De bijwerkingen van de bijsluiter
Dat ik die bijsluiter niet ‘mag’ lezen, heeft een oorzaak. In zo’n bijsluiter staan allerlei (zeldzame) bijwerkingen. De bijwerking dáárvan kan in mijn geval weer zijn dat ik spontaan alles begin te voelen wat ik in die bijsluiter heb gelezen. Staat er in de bijsluiter dat ik duizelig ga worden? Grote kans dat ik de volgende dag duizelig ben en nóg grotere kans dat ik dat niet was geweest als ik de bijsluiter niet had gelezen.
Natuurlijk snap ik dat het verstandig is om te weten wat je slikt, maar veel mensen worden bang van bijsluiters.
Veilig medicijngebruik
Voor mezelf is dit een prima oplossing: ik lees geen bijsluiters. Ik slik ook medicijnen waarvan ik weet dat ze niet zomaar overal mee gecombineerd kunnen worden. Ik zou natuurlijk zelf bij elk pilletje uit kunnen pluizen of dat in dit geval zo is, maar ik doe het anders. Als mijn huisarts me iets nieuws voorschrijft, informeer ik altijd even of ik het samen met mijn andere medicatie kan slikken. Check, check, dubbelcheck. Tot nu toe meestal ja. Die ene keer dat het nee was, was er gelukkig ook gewoon een oplossing. Ik weet dus dat ik veilig medicijnen combineer. En dat is geloof ik waar het om gaat.
Dus de bijsluiter? Voor mij is het een onzinnig ding dat alleen maar ellende veroorzaakt. Van mij mag het ding dus weg. Al was het trouwens alleen al omdat je dan de irritatie bij het openen van een doosje kwijt bent én omdat je online een exacte kopie ervan kunt vinden.
Hoofdtaal 
Toen ik vanmorgen een nieuw doosje pillen open deed had ik het ook weer voor, geopend aan de ‘verkeerde’ kant. Hoe toch altijd?!
LikeLike
Het is mij pas een keer gelukt met een doosje. Ik maak er echt een sport van nu;).
LikeLike
Hij zit inderdaad altijd in de weg. Ik gooi hem ook bijna altijd direct weg. Als ik de bijsluiter lees, krijg ik de bijwerkingen al voordat ik de eerste pil genomen heb. Het enige dat ik soms lees, is hoe ik het in moet nemen/moet gebruiken.
LikeLike
Dat zegt mijn huisarts er altijd bij als hij iets voorschrijft, dus zelfs dat stukje sla ik over. En inderdaad: als je de bijwerkingen leest, heb je ze al vóór je iets geslikt hebt.
LikeLike
Ik vind bijsluiters ook echt een gedrocht. Dat zit niet alleen altijd in de weg, stel dat je het bij wil houden krijg je dat nooit meer samen met je pillen in het doosje want geen mens die dat nog deftig terug opgevouwen krijgt.
LikeLike
Klopt. Soort origami dat ding.
LikeLike
Lastig die bijsluiters, ja.
Meestal vertelt de arts al hoe ik ze in moet nemen, De bijsluiter op zich lees ik pas als ik eventuele bijwerkingen (lees me niet goed voel na het innemen) heb.
LikeLike
Mijn huisarts vertelt het er ook altijd bij. En ik heb de laatste keer de bijwerking en het medicijn gegoogeld. Werkte prima. In de zoekresultaten zag ik dat het samen voorkwam, dus ik dacht dat ’t dan wel goed zou zitten;). Scheelde me weer die hele bijsluiter doorspitten en andere bijwerkingen tegenkomen.
LikeLike
De enige medicijnen die ik gebruik heb ik járen en de bijsluiter gaat dus meteen weg. Maar in veel gevallen kies ik voor niets slikken als het maar éven kan!
LikeLike
Dat ook ja. Dat ik dan denk: dit is doosje honderdzoveel. Hoeft geen bijsluiter meer bij hoor. Scheelt trouwens ook weer een paar gekapte bomen. Zie ons eens logisch nadenken.
LikeLike
Ugh, bijsluiters. Origami met informatie, letterlijk en figuurlijk. Want op die bijsluiter staat het allemaal niet in een logische volgorde (want ergens heeft ooit iemand bedacht dat dat niet hoeft. Je weet wel, zo iemand achter een bureau die nooit medicatie gebruikt) en je krijgt die bijsluiter met geen mogelijkheid terug in het doosje. En zelfs bij paracetamol en neusspray krijg je van de drogist te horen dat je de bijsluiter moet lezen… Van de apotheek dan weer niet, terwijl die toch doorgaans gevaarlijker spul uitgeven dan de drogist.
LikeLike
Nee, maar bij de apotheek vertellen ze het je voor zeven euro, weet je wel;).
LikeLike
En voor die 7 euro krijg je dan een a4tje met de samenvatting van de bijsluiter…
LikeGeliked door 1 persoon
Volgens mij moet je de kant met de datum openmaken, daar zit de bijsluiter niet. Ik lees alleen dat stukje waar staat of het voor of na het eten moet. In de apotheek vraag ik allereerst of iets samen met mijn pil kan, mocht ik bijwerkingen krijgen of iets raars dan pak ik dat blaadje er wel bij.
LikeLike
Hm, zou dat de truc zijn? Ik ga het eens testen.
LikeLike
Ja, zo irritant altijd hoe die krengen altijd in de weg zitten! Ik kreeg laatst de strips met ontwormingstabletten voor de honden gewoon niet uit het doosje door die verdomde bijsluiter.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap goed waarom jij ze niet leest, maar ik lees ze dus wél. Ooit slikte ik een pilletje om te voorkomen dat de borstvoeding op gang kwam. Twee uur later kon ik niet meer zien. Mijn man in grote paniek, maar ik bleef kalm. Want in de bijsluiter stond ‘zeer zeldzaam: tijdelijk gezichtsverlies’. Dus ik wist waardoor het kwam en dat het weer over zou gaan. Binnen een uur kon ik inderdaad weer zien. De volgende dag heb ik wel even de huisarts gebeld om te melden dat ik die pilletjes nooit meer wil.
Ooit zat mijn zoontje opeens totaal onder de uitslag. Echt alsof je een aardbei in je armen hebt in plaats van een kindje. Die krijgt een bepaald type antibiotica niet meer.
Ik lees de bijsluiter dus om niet in paniek te raken als er iets bizars gebeurt.
LikeLike
Dat begrijp ik ook heel goed. Maar bij mij wakkert het vaak angst aan, dus ik zou pas kijken als ik die bijwerking krijg.
LikeLike
Helemaal waar. En jullie bijsluiters zijn nog veel kleiner als die bij ons. Hier moet het er in 3 talen (duits, italiaans en frans) bijzitten, dus de lap papier is oneindig, die wordt dan netjes opgevouwen en erin gepropt. Iets wat je later nooit meer lukt. En ik lees ze soms maar niet altijd. Wel bewaar ik er een per soort pillen. Dan weet ik wat ik slik of heb geslikt. Overigens denk ik dat een bijsluiter en hypochondrie niet samen gaat!
LikeLike
Dat laatste denk ik ook. En alles staat hier ook precies zo op internet, dus daarom bewaar ik niks.
LikeLike
Ik ben ook geen bijsluiterlezer.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik lees bijsluiters nog maar zelden, want dan zou ik niets meer durven innemen. Ze zijn voor mij vooral een disclaimer t.b.v. de fabrikant, dat hij het ‘heeft gezegd’.
LikeLike
Dat zei ik pas ook al tegen iemand: Ze moeten kunnen zeggen dat je het had kunnen weten.
LikeLike
Ik lees het stuk dat belangrijk voor me is maar gooi nooit een bijsluiter weg want soms heb je hem nog wel eens nodig
LikeGeliked door 1 persoon