Af en toe denk ik na over de vraag wat het verschil is tussen bloggen en werken. Voor mezelf is dat verschil heel helder, maar voor veel mensen is het een begrijpelijke vraag. Als ik vijf keer per week een blog publiceer, is dat dan eigenlijk niet gewoon hetzelfde als werken? Ik kan me goed voorstellen dat het dat zou kunnen zijn, maar ik zorg er heel bewust voor dat bloggen voor mij niet hetzelfde is als werken. Vandaag leg ik uit hoe en waarom ik dat doe.
Bloggen is een hobby
Mijn blog begon ooit met een handjevol lezers. Het was een vorm van therapie, maar vooral een hobby. Mijn hele leven al heb ik graag en veel geschreven. Jaren heb ik getwijfeld of bloggen iets voor me zou zijn en ruim twee jaar geleden was het moment daar: ik startte mijn blog. Schrijven deed ik toch al, dus wat dat betreft veranderde er weinig. Ik ging veel van wat ik schreef vanaf dat moment delen met de buitenwereld en dat was natuurlijk wel een verandering. Feit blijft: dingen die ik niet wil delen, deel ik niet. Geen zin om te bloggen? Dan blog ik niet. Ik blog over wat ik wil en wanneer ik wil. Duidelijke kenmerken van een hobby, zou ik denken.
Blog professionaliseren?
Uiteraard had ik toen ik startte met bloggen ook nagedacht over de vraag of ik in de toekomst mijn geld zou kunnen gaan verdienen met schrijven. Dat was een droom en dat is het nog steeds. Toch besloot ik niet met die intentie een blog te starten. Dat vraagt namelijk allerlei rompslomp om de hobby heen. Belasting, Kamer van Koophandel, dat soort zaken. Allemaal zaken waar ik geen energie voor had en heb.
Een poosje geleden had ik het in therapie over mijn blog, over lezersaantallen en over de interactie met lezers. Ik vertelde vol enthousiasme en passie over mijn plekje op het wereldwijde web. Mijn psycholoog zag het als iets waar muziek in zat en iets waar mogelijk in de toekomst iets mee zou kunnen.
Dat vatte ik net iets anders op dan de bedoeling was. Boem. Iets mee kunnen? Professionaliseren? Ik schoot direct uit mijn enthousiasme. “Dat wil ik niet.” En dat is waar. Of toch niet?
Ik wil niet dat bloggen werken wordt
Ik blijf bij mijn standpunt dat ik mijn blog niet wil professionaliseren. Voor nu in ieder geval. Ik heb een aantal keer samenwerkingen gedaan. Heel erg leuk, maar ik voelde ook wat het met me deed. Het gaf een soort druk. Zo’n blog moet dan wel ‘leuk’ zijn en juist dan zijn er bepaalde spelregels, dus wordt het moeilijker. Ik werkte ook niet aan alles mee wat me werd gevraagd. Ik deed alleen dingen die ik écht leuk vond en die echt bij mij pasten. Dat gaf wat spanning, maar dat was hanteerbaar. En daarnaast was het leuk.
Omdat ik niet wil dat mijn blog werk wordt, ben ik gestopt met het aanvragen van recensieboeken. Als een uitgeverij me een recensieboek stuurt, vind ik dat heel erg leuk en het voelt ook als erkenning voor al die boeken die ik als pure hobby recenseer. Ik deed een keer mee aan een blogtour. Er was een publicatiedatum opgesteld en er waren wat eisen. Dat was het moment dat ik besloot dat het klaar was. Ik wilde dat niet meer. Ik moest het boek lezen in pdf, wat zorgde voor leesongemak en het gaf me heel veel druk. Het móest voor een bepaalde datum en dan moest het ook nog ‘goed’. Ik besloot dat het de laatste keer was. Daarna kreeg ik nog wel recensieboeken toegestuurd of verzoeken voor recensies, maar dan gaf ik altijd aan dat een boek op de stapel zou komen en de recensie op het moment dat het mij uit zou komen. Dat was goed.
Geen druk
Zie hier het probleem. Ik kan niet omgaan met druk. Als ik het gevoel heb dat iets moet, klap ik dicht en word ik soms bang of zelfs paniekerig. Dát is het verschil tussen bloggen en werken: bij bloggen ontbreekt iedere vorm van druk. Een boek recenseren vind ik leuk, maar niet als er ineens een enorme tijdsdruk achter komt te zitten. En dat is het. Bloggen is voor mij geen werken. Bloggen is hobby. Oké, misschien een beetje een uit de hand gelopen hobby, maar er is geen enkele vorm van druk. Ik moet niets. Van niemand. Hooguit van mezelf. En als ik een week (of twee) niet schrijf, is er niets aan de hand. Ik heb namelijk een enorme voorraad. Bovendien schrijf ik soms ineens zes blogs in een week en daarna een week niets. Dat kan, want ik bepaal zelf wat ik doe en wanneer ik dat doe. Dus nee, bloggen is voor mij niet hetzelfde als werken. En of ik ooit ga professionaliseren? Ik zeg nooit nooit. Maar voorlopig heb ik een heerlijke hobby, zonder enige vorm van druk! Ik doe wat ik het liefste doe en waar ik op een dag (in welke vorm dan ook) mijn werk van hoop te kunnen maken: ik schrijf!
Hoofdtaal 
Herkenbaar! Vroeger voelden samenwerkingsverzoeken ook veel meer als een eer voor mij dan nu. Nu kijk ik of ik iets echt zie zitten, dus bijna altijd wijs ik voorstellen af.
LikeLike
Dat heb ik ook. Tegenwoordig voelt het vooral als een goedkope manier van een bedrijf om reclame te maken, terwijl het mij toch altijd een hoop tijd kost. Dus past het niet? Dan niet. Mensen moeten echt wel met een goed voorstel komen.
LikeLike
Vooral niet doen idd, ik heb ooit ook commercieel geschreven en dan op een gegeven moment gaan er eisen komen wbt taalgebruik, of alinea’s, of linkjes.
Houd op.
Dat haalt echt alle lol uit schrijven.
LikeLike
Dat met die linkjes heb ik nu ook een paar keer gehad. En dan moet er een bepaalde tekst bij hebben, waardoor het onmogelijk wordt om een gewoon leuk, vlot artikel te schrijven.
LikeLike
Superleuk om te lezen en ik snap je heel goed. Ook al heb ik van bloggen wel mijn werk gemaakt : ) Ik snap ook heel goed wat je zegt over het aanvragen van recensie exemplaren: ik voel me dan ook verplicht om er een review over te schrijven ook, anders vind ik het niet netjes van mezelf dat ik een recensie exemplaar aanvroeg. Daarom haal ik boeken het liefst uit de bieb. Dan kan ik zelf kiezen of ik een review doe of niet.
LikeLike
Daar komt nog bij dat er naar mijn idee van je verwacht wordt dat je review positief is. Ik weiger dat. Ik geef mijn eigen mening, ook als een (opgestuurd) boek me niet aanspreekt.
LikeLike
Gelukkig! Dan blijf je voor mij gewoon iemand die uitstekend schrijft, interessante ideeën heeft en eerlijk is. En dan kan ik je gewoon blijven lezen. Voor mij als lezer is het prettig om een authentiek en waarachtig verhaal te lezen, in plaats van het zoveelste reclametekstje onder het mom van objectieve beoordeling.
Zelf voel ik me altijd enigszins verneukt als er in een blogtekst affiliate links opduiken of reviews van toegestuurde produkten: wiens brood men eet, wiens woord men spreekt … Vaak ook mag je daar geen kritische commentaar schrijven, dat wordt dan opeens niet geplaatst.
Dus, ga vooral zo door met je hobby!
LikeLike
Vooral het feit dat je niet kritisch lijkt te mogen zijn, staat me tegen. Ik wil een eerlijke mening kunnen geven, want inderdaad: ik wil authentiek blijven en mezelf zijn. Dat kan en ik heb hier ook wel een keer ‘reclame’ gemaakt voor een webshop, maar dat was puur enthousiasme en het product was gewoon betaald. De verkoopster wist niets van mijn blog die online kwam. Vond ’t gewoon leuk. En dat mag ik dan zeggen, vind ik.
LikeLike
Ik ben zo benieuwd hoe lang jij over een blogpost doet. Ik red het niet om er vijf per week te schrijven.
Petje af. Ik vond het echt leuk om je verhaal te lezen. Sterkte vandaag bij de dingen die op je programma staan.
https://kostbaar.blogspot.com/
LikeLike
Ehm… Hooguit een half uur per blog denk ik. Blogs komen in me op terwijl ik met iets bezig ben. Ik schrijf de ‘losse flodder’ op en als ik dan ga zitten, rolt het zo vanuit m’n hoofd naar m’n toetsenbord en naar m’n blog. Moet wel zeggen dat ik bij blogs in opdracht gerust een paar uur kwijt was, want ja, dan was de spontaniteit weg. En het ‘spelen met foto’s’ vind ik gewoon heel leuk om te doen. Een blog met polderplaatjes kost denk ik gerust ruim een uur, maar dat is dan ook wel gelijk de basis voor m’n fotoalbum van die maand, dus die tijd zou ik er anders ook aan ‘kwijt’ zijn om met die fotootjes aan de gang te zijn.
LikeLike
Oja, ik schrijf wel ‘vooruit’. Dus stel dat ik nu vier weken niks schrijf, merk je daar niks van. Alles staat namelijk al tot eind mei ingepland.
LikeLike
Wat voor mij het grote verschil is, en waarom ik bloggen wel vanuit huis kan doen en werken niet, is dat er geen belangen van anderen meespelen. Ik hoef niet naast mijn blog ook nog eens een politiek spelletje te spelen, of iets zo op te schrijven dat de ander het ermee eens is. En ik hoef niet telepatisch op te pikken wat de gebruiksaanwijzingen zijn van alle collega’s 😉
LikeLike
En als je samenwerkt, heb je die belangen dus ineens wel en moet je ieder woord zorgvuldig formuleren enz. Doe ik in het dagelijks leven al genoeg hoor.
LikeLike
Precies! En ik pik die dingen vanachter een scherm gewoon niet (of veel minder goed op). Er zit wat ruis op de telepathische lijn, zeg maar 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar. Ook ik houd er niet van als ik onder druk wordt gezet, dat werkt totaal verlammend op mij. Maar ik heb wel gemerkt dat ik in de loop van de tijd er steeds beter mee om kan gaan. Maar hobby moet hobby blijven en werken werken. Veel succes met je hobby, die ik erg waardeer!
LikeLike
Bij tentamens was ik vrij goed met druk erachter, maar verder in ’t leven niet😉.
LikeLike
Goed beschreven en ook heel herkenbaar! Een tijdje schreef ik ook recensies in opdracht, nog niet eens voor m’n eigen blog, maar daar ben ik mee gestopt toen ik echt een verschrikkelijk boek ervoor moest lezen, ik krijg nog rillingen als ik eraan denk. Haha, dat klinkt heel heftig, het was wel een christelijk boek, maar de schrijfstijl was ronduit vreselijk. Ik heb er echt een tijdje wakker van gelegen hoe ik dat nu moest oplossen, want ik wilde ook niet liegen in mijn recensie. Dat is het moment geweest dat ik besloot ermee te stoppen (en die laatste recensie heb ik bijna een jaar na dato nog niet geschreven :o). Ik heb nog niet zo vaak een verzoek tot samenwerking gehad en eigenlijk ben ik daar alleen maar blij mee, mijn blog is voor ‘erbij’.
LikeLike
Ik snap dat zo goed! Een biebboek kun je wegleggen als het je niet bevalt. Bij een gekregen recensieboek voelt dat voor mij niet goed. Overigens durf ik er dan wel eerlijk mijn niet zo positieve mening over te geven, maar wel jammer van de tijd die in een stom boek is gaan zitten, terwijl je die tijd liever besteedt aan mooie boeken.
LikeLike
Troost je, het valt nog niet mee om met bloggen een boterham te verdienen. Maar er echt over nagedacht heb ik nog nooit, het bloggen is een hobby. Ik wil ook de vrijheid om te schrijven wat ik wil zonder dat anderen eisen kunnen stellen.Ik wil ook niet dat m’n lezers het verhaal nog nauwelijks kunnen volgen in hun pogingen de gesponsorde linken te ontwijken. Nee hoor, lekker een hobby laten.
LikeLike
Ja, brrr… Vaak pik je het er zo uit, of iets een samenwerking is. Zodra een bedrijf twee keer genoemd wordt, krijg ik al argwaan. Er zijn overigens mensen die het wél heel leuk kunnen verwerken in hun blogs en dat lees ik dan weer met bewondering.
LikeLike
Ik links wel eens m’n eigen logjes of iets waarvan ik het goed vind om te verduidelijken waarover ik het heb. Nooit om mensen aan te moedigen iets met die linkt te doen. Op een professionele site die “: ergens over gaan ” begrijp ik die linken wel, bij “gewone”sites slalom ik er zoveel mogelijk omheen en zoek het niet op.
LikeLike
Ja, linken naar m’n eigen logs doe ik ook veel. Dan hoef ik niet het hele verhaal twee keer te vertellen😉.
LikeLike
Zo is dat.
LikeGeliked door 1 persoon
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hobby
LikeLike
Dat is helemaal raak. Het gaat inderdaad om de ontspanning.
LikeLike
Ga toch werken, eh, bloggen bedoel ik. Doe waar je zin in hebt en waar jij je fijn bij voelt!
LikeLike
Haha, oké, ik ga bloggen. Want dat kan ik nu wel en werken niet😉.
LikeGeliked door 1 persoon
Ehm, was grapje, van dat niet kunnen werken dat weet ik.
LikeLike
Weet ik, daarom was mijn reactie ook met een knipoog;).
LikeLike
Ik heb echt een enorme hekel aan gesponsorde berichten. Gratis toegestuurde spullen heb ik zelden nodig, dan had ik het namelijk al gekocht. En dan van die verlichtte zinnen en links in een blogpost. Bahbah, laat je blog je hobby zijn.
LikeLike
Dat is het een beetje ja. Als je ’t nodig had, had je het al gekocht. Bij mij kwam er vorig jaar een aanbod voor een fotoboek. Wilde ik niet, maar ik moest nog wel een kalender. Dat vonden ze ook goed. En dan komt het dus leuk uit. Die kalender moest ik namelijk sowieso nog in huis halen.
LikeLike
Als er teveel druk komt op bloggen is de pret voorbij.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap je wel denk ik. Nu, ik heb uw blog nog maar net ontdekt dus ik weet niet helemaal hoe het voor je is, maar uiteindelijk is het ook maar “openboek spelen”. Voor mij toch, ik schrijf gewoon alles wat er in me omgaat maar ik zou dat perfect ook voor mezelf kunnen houden allemaal. Met publiceren doe je niets verkeerd. Het heeft ook de meerwaarde van andere bloggers die reageren, dus dat maakt het wel de moeite 🙂 Maar uiteraard, het draait om u hé. Jouw blog, jouw regels 🙂
LikeLike
Dat is het ja: dat open boek spelen. Je kunt schrijven wat je wilt en er is niemand die kan bepalen wat dat wel of niet is.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo denk ik er ook over… bloggen is een fijne hobby, het mag geen verplichting worden.
LikeGeliked door 1 persoon