Het was zaterdagmiddag. Mijn planning voor die dag was ongeveer afgewerkt, maar er stond me nog één klus te wachten. Ik moest mijn huis nog schoonmaken. Drie kwartier later stond die ene taak me nog steeds vanuit mijn planner toe te roepen, en dat terwijl ik in die tijd al klaar had kunnen zijn. Tja, dan duurt zo’n schoonmaakrondje lang. Maar waarom duurt alles eigenlijk zo lang?
Plannen en afstrepen!
Over het algemeen is plannen bij mij het antwoord op ongeveer alles. Als iets in mijn planner staat, zorg ik ervoor dat het gedaan wordt en als een taak dan gedaan is, kan ik zo heerlijk strepen. Niets fijner dan een klusje afstrepen. Zéker als dat een rotklusje is. Laat ik maar eerlijk opbiechten dat ik soms zelfs een taak toevoeg nadat ik die gedaan heb. Als ik bijvoorbeeld een was opvouw terwijl dat niet in de planner stond, schrijf ik na afloop nog even ‘was opvouwen’ op en kijk, weer iets om af te strepen. Want wat niet afgestreept is, is niet gedaan. Toch?
Wat ga ik doen?
Meestal lukt het me vrij goed om mijn planning gedurende een dag af te werken. Het blijft wel een leerpunt voor me dat alles niet nu hoeft. Het liefst zou ik ’s morgens gelijk mijn hele lijstje afstrepen, zodat ik dan de rest van de dag ‘vrij’ heb, maar zo werkt het nu eenmaal niet. Als ik ’s middags een afspraak heb, kan het sowieso niet, maar ook op dagen zonder afspraken is het beter om een beetje te spreiden.
Als mijn hoofd vol is, vind ik het lastiger om me aan mijn planning te houden. Dan vind ik het moeilijk om aan de gang te gaan en kost alles ‘aanlooptijd’. Het helpt dan om mijn lijstje op volgorde op te schrijven, maar dat vond ik in dit geval niet nodig. Het was zaterdag en er stond helemaal niet veel op de planning. Ik begon dus met de snelle klusjes en zo streepte ik alles lekker snel weg. Tussendoor hing ik wel steeds minstens vijf minuten boven mijn planner om me af te vragen wat ik nu eerst zou gaan doen.
Uitstelgedrag
Hoe moeilijker een klus, hoe meer ik die uitstel. Oké, ik geef toe dat ik mijn huis schoonmaken ook gewoon niet leuk vind, maar het kost ook veel tijd en het is een stom proces van van alles en nog wat en het is een grote taak. Voor mij genoeg redenen om er elke week weer tegenop te zien.
Die week was het de enige taak die voor de zaterdagmiddag over was gebleven. Alle andere taken waren gedaan. Na mijn middagdutje moest het dan toch gaan gebeuren. Ik keek op de klok. Prima op tijd. Er zou zelfs tijd over zijn om nog even te kleuren.
Maar toch niet. Drie kwartier later keek ik weer op de klok. Er was in huis nog helemaal niets gebeurd. En dat terwijl ik mijn huis in hooguit een uur helemaal schoon kan hebben. Hoe stom was ik bezig? Ik had al (bijna) klaar kunnen zijn! Vanwaar dan dat uitstelgedrag?
Aanlooptijd bij ingewikkelde taken
Ik mopperde wat in en op mezelf. Hoe kon ik zo stom zijn? Ik had gewoon gelijk moeten beginnen en dan was er niets aan de hand geweest. Nu was er drie kwartier verloren met ‘voor me uit staren’ en moed verzamelen. Dat was helaas niet voor het eerst, want zo gaat het ongeveer wekelijks. Waarom? Is het omdat ik huishouden niet leuk vind?
Ik zei tegen mijn psycholoog: “Het voelt als meer dan geen zin hebben. Ik zie er gewoon zó tegenop. Het voelt als een grote, ingewikkelde taak.” Gelukkig bleek dat best ‘logisch’ te zijn voor een autist, die bovendien burn-out is. Ik weet dat ik er moe van word en dus vergaat de zin me al. Ik weet ook dat het een grote taak is en grote taken overzie ik niet. Ik heb mezelf wel allerlei routines aangeleerd en daardoor kan ik de schoonmaak prima doen en nog snel ook. Maar mijn hoofd blijft het zien als een ingewikkelde taak. En wat heb ik dan nodig? Juist ja, aanlooptijd. Niet altijd gelukkig, maar hoe vermoeider of overprikkelder ik aan een taak moet starten, hoe meer aanlooptijd ik nodig heb. Niet handig, maar ook niet iets om zo over te mopperen op mezelf. Gewoon een kwestie van accepteren en af en toe een flinke schop onder mijn achterste.
Hoofdtaal 
Herkenbaar… Maar waarom doe je eigenlijk een grote schoonmaak ? Ik heb het tegenwoordig opgedeeld per ruimte, waardoor de taken kleiner zijn en makkelijker gaan..
LikeLike
Wekelijks doe ik het hele huis. Dat wil zeggen: alles met een nat doekje afnemen en stofzuigen en als nodig dweilen. De grote schoonmaak is bij mij echt binnenkant kasten ook e.d. Dat doe ik één keer per jaar en dat gaat echt ruimte voor ruimte en zelfs kastje voor kastje. Schreef ik al eerder over en zo ben ik nu weer bezig: https://hoofdtaal.com/2019/09/23/de-grote-schoonmaak/
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar. Ik ben vegonnen om naar klussen die vooruit geschovrn worden, wat precieser te kijken. Wat is de rede? Etc. En dat helpt wel. Maar ook mij stoort het als je zo, voor de klus, tijd weggooid. Ik had in die tijd ook iets anders leuks kunnen doen. Maar ja, de klus moet. Overigens is huishouden zo zinloos. Meestal blijft het hier nog niet een dag opgeruimd en schoon. Totaal weggegooide tijd. Succes!
LikeLike
Dat is het ook ja. Het voelt zó zinloos. Heb je net de keuken gedaan en binnen een dag heb je er weer gekookt en kun je eigenlijk weer opnieuw beginnen. (Ik wel in ieder geval, als ik gekookt heb;))
LikeLike
Dingen opschrijven die al gedaan zijn doe ik ook graag. Dat geeft zo’n prettig gevoel van succes en geeft moed voor de overige taken. Grote taken had ik in kleine stukjes, en dan gaat het wel. Dat heb ik geleerd toen ik begon met hardlopen.
LikeLike
Klopt. Ik hak de grote schoonmaak ook in kleine stukjes: https://hoofdtaal.com/2019/09/23/de-grote-schoonmaak/
Maar de wekelijkse schoonmaak vind ik toch iets zo alledaags dat ik het in één keer wil doen. Het kan echt binnen drie kwartier gedaan zijn.
LikeLike
45 minuten is inderdaad te overzien. Alhoewel…. Ik vind het toch wel een grote lap tijd als ik het zo type.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar stukje. Ik maak ook lijstjes maar dan komt meestal het probleem; het lijkt zoveel dat ik niet weet waar te beginnen, raak beetje in paniek en doe dan niks. Aan de andere kant als het wel lukt dan is het gevoel zo fijn. Geniet van het weekend.
LikeLike
Als ik héél erg kleine klusjes op mijn lijstje zet, begin ik altijd met het kleinste klusje, want dan kun je zo lekker strepen. Maar ja, dan blijf toch tegen die grote dingen aan zitten hikken…
LikeLike
Misschien helpt het om die grote klus schoonmaken ook onder te verdelen in kleine taakjes? Stofzuigen, keuken, wc, badkamer… Dat is als overzichtelijker dan ‘hele huis schoonmaken’. Overigens kan ik je uit ervaring vertellen: de wereld vergaat niet als je een klus een weekje uitstelt 😉
LikeLike
Ja, heel soms doe ik dat. Maar ik vind eigenlijk dat ik over dat kleine huisje van mij niet moeilijk moet doen;).
LikeLike
Het is niet moeilijk doen, het is de taak overzichtelijk maken 😉
LikeGeliked door 1 persoon
En eigenlijk weet je precies wat wat er aan de hand is en ook nog hoe het op te lossen is. 😉
LikeLike
Ja, dat maakt het bijna nog erger;).
LikeLike
Zo herkenbaar je lijstje, hier maak ik van de huishoudelijke
taken geen lijstje trouwens, die doe ik echt als ik zie dat het
nodig is en ik weet ondertussen dat het nooit wegloopt ;))
LikeGeliked door 1 persoon
Omdat de dag gewoon te kort is om alles te kunnen doen wat je zou willen doen 🙂
LikeLike
Dat is sowieso een probleem;).
LikeLike
Ik doe ook het liefst het wekelijkse schoonmaakrondje van het hele huis in één keer, je kan het maar gedaan hebben. Maar er zijn van die weken dat ik het beginnen eraan ook maar uitstel tot later op de dag, waardoor het in feite langer duurt, omdat je er dan toch de hele dag (hetzij in je hoofd, of in het echt) mee bezig bent.
LikeGeliked door 1 persoon