Tandartsperikelen

Mijn tandarts is een leuk mens. Dat heb ik al eerder gezegd en dat vind ik nog steeds. Ik heb nu een nieuwe tandarts, want de praktijk wisselde van eigenaar, maar ook deze is prima. Echt waar. Toch vertelde ik mezelf toen ik kiespijn kreeg weer heel lang dat het wel mee zou vallen en wel weer over zou gaan. Misschien iets té lang? Het leidde weer tot een heleboel tandartsperikelen.

Ik heb (geen) kiespijn

Al een paar dagen ‘zeurde’ het wat in mijn mond. Maar ja, omdat ik nogal een angsthaas ben als het gaat om de tandarts, vond ik dat het allemaal wel meeviel. Bovendien zou het nog maar twee maanden duren voor ik aan de beurt zou zijn voor controle. Kon wel wachten toch?

Hoewel ik nog liever een arts mijn buik met prikkelbare darm laat kneden (en dat wil wat zeggen, want dan lig ik te kronkelen op die onderzoekstafel!), heb ik inmiddels geen groot probleem meer met de halfjaarlijkse controles bij de tandarts. Maar dit was natuurlijk anders, want dit was kiespijn. Ik zag alweer een wortelkanaalbehandeling of een verwijzing naar de kaakchirurg voor me en vooral een hoop pijn en gedoe en ik had er écht geen zin in. Wachten dus.

Totdat ik bijna niet meer kon eten. Toen kon ik het niet meer ontkennen en werd het tijd om te bellen. Het was donderdagmiddag en ik hoopte dat ik voor het weekend nog zou kunnen komen, maar helaas… Maandag was er plek. Die maandag was de kiespijn voor een groot deel verdwenen en onderzoek en foto’s lieten er geen oorzaak voor zien. Eind goed, al goed.

Kiespijn 2.0

Helaas bleek dit niet het einde en al helemaal niet ‘al goed’. Na een paar dagen kreeg ik weer steeds meer kiespijn. Een maximale dosis pijnstilling hield het een klein beetje onder controle. Ik werd wakker van de pijn en stond een paar keer per nacht te poetsen, flossen en spoelen. Niets hielp, behalve dan die pijnstillers een beetje.

Na een paar dagen volop pijnstillers slikken en een paar nachten wakker worden van de pijn, besloot ik toch nog een keer de tandarts te bellen, ondanks dat er ruim een week eerder niets was gevonden. Ik kon de volgende dag komen.

Ik wil naar de tandarts!

Geloof het of niet, maar voor het eerst van mijn leven was ik blij dat ik naar de tandarts mocht. Ik zou zelfs een wortelkanaalbehandeling met alle ‘plezier’ ondergaan, want de kiespijn was gekmakend. Op de ‘grote dag’ werd ik wakker met keelpijn. Daar ging mijn afspraak. Het werd een retourtje naar de teststraat in plaats van naar de tandarts. En nog maar wat extra pijnstillers.

Ik hoorde mezelf zeggen dat ik hoopte op een negatieve coronatest omdat ik naar de tandarts wil. Dat was pas zorgelijk. Sinds wanneer wil ik naar de tandarts? Dat moest wel corona zijn, als ik dat soort gekke dingen ga zeggen. Gelukkig was het geen corona en de volgende dag mocht ik (met keelpijn én een negatieve test) alsnog naar de tandarts. Hoera!

Geen oplossing voor mijn ‘kiespijn’

Daar zat ik dan in die wachtkamer, met keelpijn, kiespijn en vooral heel veel stress. Dit zou het moment worden van mijn wortelkanaalbehandeling.

Toch niet. Er werd geklopt, getikt en geduwd in mijn mond. Alles deed pijn. De kiespijn zat bovenin, maar inmiddels deed ook mijn onderkaak pijn. Wat was dit voor stom iets? Dit was geen kiespijn, wist de tandarts me te vertellen. Maar ik was wel op de juiste plaats voor een oplossing.

Pijn door kaakklemmen

De eerste keer dat ik kwam voor deze klachten, had ik al aangegeven dat ik dacht dat het probleem niet in mijn kies zat, maar dat het een andere oorzaak had. Ik klem namelijk mijn kiezen strak op elkaar. En dat doe ik een klein beetje scheef. Vooral ’s nachts (en in het extreme als ik nachtmerries heb), maar ook overdag.

De eerste keer keek de tandarts ernaar, maar ze zag geen slijtage aan mijn tanden. Het was dus geen tandenknarsen. Dat klopt, want ik knars inderdaad niet met mijn tanden, maar ik klem wel mijn kaken op elkaar. Wat blijkt? Dat is eigenlijk nog schadelijker, want dan is er constant belasting op je kaakgewricht en op je botten. Dat veroorzaakt pijn. Het kan zelfs de oorzaak zijn van (mijn) nekpijn. Waarom ik dat kaakklemmen doe? Dat is een uiting van spanning.

De tandarts begon over de kaakfysio, maar daar ben ik (destijds vanwege klachten aan het kaakgewricht) al tientallen keren geweest. Het loste niets op. Het gaf even verlichting, maar ik leerde er het kaakklemmen niet mee af. Vervolgens kwam de tandarts met een andere oplossing: een bitje voor de nacht, zodat ik niet meer zou kunnen kaakklemmen. Dat betekende weer twee extra afspraken bij de tandarts, maar ik was blij met dit voorstel, vooral omdat ik al heel lang denk dat ik dit nodig heb.

Ik ging zonder directe oplossing (en een aanbod voor sterkere pijnstillers) de deur uit. Twee nieuwe afspraken in de agenda, maar ook hoop op ein-de-lijk een oplossing voor een langdurig probleem. Een paar dagen later werd de pijn minder. Zou het dan toch iets anders zijn geweest? Toen volgde een horrornacht, vol nachtmerries. En jawel, die ochtend was de ‘kiespijn’ terug. Ik denk dus dat we de oorzaak wel echt te pakken hebben. Nu hoop ik dat het bitje ook daadwerkelijk de oplossing gaat zijn!

Maak je naar aanleiding van de foto geen zorgen: de tandarts is nog heel en ik heb niet in hem gehapt;).