“Ik bel je zo terug,” zei de vrouw aan de andere kant van de lijn. Dat was geen probleem, vond ik. ‘Zo’ duurt niet lang toch? Het was etenstijd, dus ik besloot mijn eten klaar te maken en dan zou ik daarna weer lekker naar buiten kunnen of andere dingen doen. Tik-tak, tik-tak, tik-tak. Na vier uur vroeg ik me af: Wanneer is ‘zo’?
Duurt lang…
De belofte om zo terug te bellen, kwam van een medewerkster van de fietsenmaker. Ik had foto’s gestuurd van mijn oude fiets en zou aan de hand van die foto’s te horen krijgen hoeveel de inruilwaarde was. Ik vond dat wel handig om te weten voor ik de fiets daadwerkelijk in zou ruilen. Als het een schijntje zou zijn, wilde ik de fiets namelijk liever gewoon houden, zodat ik een elektrische fiets én een ‘echte’ fiets zou hebben.
Na tien dagen zou mijn nieuwe fiets ongeveer gehaald kunnen worden, maar ik had nog steeds geen reactie op mijn mail. Dat was het moment waarop ik besloot maar even te bellen. Ik vind namelijk dat je echt niet binnen een paar uur op mail hoeft te reageren, maar na tien dagen is het toch niet zo gek dat ik wel een antwoord had verwacht? Ik belde dus maar even om te vragen naar de inruilwaarde.
Er volgde een hoop vaagheid, waaruit ik afleidde dat die mail nog niet eens gelezen was en vervolgens kwam dus de belofte: “Ik bel je zo terug.”
Ik kan niet tegen ‘dreigende’ telefoontjes
Het ligt aan mij, ik weet het, maar ik kan dus niet tegen het ‘dreigement’ van een telefoontje. Dan durf ik niet naar de wc en ik durf niet te grote happen te nemen tijdens het eten en even naar buiten lopen is er al helemáál niet bij. Dat geldt ook voor een middagdutje. Ik ga niet liggen slapen als ik nog een telefoontje verwacht. Ten eerste kán ik dan door de dreiging van dat telefoontje al niet slapen en als ik wél zou slapen, bellen ze me wakker. Niet handig dus.
Deze ‘dreiging’ was niet erg. Als ze me zo terugbellen, duurt dat hooguit een half uur toch?
De volgende dag besloot ik (nadat ik eerst nog een hele morgen braaf had afgewacht) toch nog eens zelf te bellen. “Ik zou teruggebeld worden, maar ik heb nog niks gehoord.” Opnieuw leidde ik uit het vage antwoord af dat er nog niets gedaan was, maar opnieuw kwam er een belofte: “Ik bel je zo terug. En nu bel ik echt.”
Dat klinkt goed toch? Nu zou ze echt bellen. Echt. Het was zaterdagmiddag. Ik was doodmoe en wilde slapen, maar besloot even te wachten tot ze gebeld zou hebben. Ik hield mezelf wakker met een kleurplaat. De telefoon ging niet. En toen, na elf dagen(!) bleek er een reactie te zijn op mijn mail. Het telefoontje kwam niet. Lekker handig, want ik had intussen mijn middagdutje gemist.
Veel ellende die voorkomen had kunnen worden
Die telefoontjes waren niet de enige afspraken die niet nagekomen werden. De fiets zou ook op vrijdagmiddag opgehaald kunnen worden. Uiterlijk zaterdag. Ik plande dat dus in, want ik heb een planning nodig. Precies, dat ging niet door. Wanneer dan wel? Ik kreeg steeds te horen dat het de volgende dag zou zijn.
Dat soort loze beloftes en het wachten op telefoontjes schoppen mijn planning enorm in de war. Ik weet het, het gaat om iets ogenschijnlijk heel kleins. Dat is het ook, maar voor mij is het heel groot. Ik heb namelijk mijn planning nodig én ik heb mijn middagdutje nodig.
Die zaterdag had ik voor de tweede dag op rij niet geslapen, met dank aan de loze beloften en niet nagekomen afspraken. Op zaterdagavond betrapte ik mezelf erop dat ik een heleboel negativiteit zat te spuien via apps aan een vriendin. Niks was goed, alles was stom. En ik kon niet eens met dit soort dingen omgaan, dus ik was ook stom.
Dát was het moment dat ik het wist: dit lijkt klein, maar voor mijn overspannen autistische hoofd is dit loeigroot. Zéker omdat ik op dat moment toch al niet goed in mijn vel zat. Het gaat erom dat ik mijn planning niet kon naleven (en al bijna niet kon maken) vanwege afspraken die niet werden nagekomen. En ja, dat ligt aan mij, dat ik daar niet mee om kan gaan. Maar aan de andere kant: als afspraken gewoon waren nagekomen, hadden we alle negativiteit op die zaterdagavond kunnen voorkomen. Is dat nu echt zo moeilijk, om een afspraak na te komen?
Hoofdtaal 
Nou, dit zou ik ook echt heel vervelend vinden, hoor!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik werkte vroeger in de zorg en wij leerden al in het begin dat je bij een belofte nóóit het woordje ‘zo’ mag gebruiken omdat dat té abstract is. Heb me er altijd aan proberen te houden want ik erger me er zélf ook altijd aan als iemand anders of een bedrijf zich niet aan een afspraak houdt.
Ken je trouwens de boeken van Judith Visser? Zij beschrijft hierin haar jeugd en jong volwassen leven vanuit haar gevoel dat ze ‘anders’ was. Zij kwam er pas later achter dat ze autistisch is. Goede boeken!
LikeLike
Ja, die boeken ken ik. Ik heb gehuild van herkenning. En ik vind het een wijze les, om het woordje ‘zo’ niet te gebruiken.
LikeLike
Nou ja zeg! :O Of je nu wel of niet goed om kunt gaan met dit soort mededelingen: dit is gewoon slechte service. Die fietsenmaker mag zijn klanten wel iets serieuzer nemen.
LikeLike
Het was ook niet mijn plan er ooit nog te komen. Totdat ik in de papieren zag dat ik gelijk mee had betaald voor vijf jaar(!) service. Zit ik er dus nog vijf jaar aan vast… Zucht.
LikeLike
Het gaat niet om iets kleins, het gaat om het reserveren op voorraad van jouw tijd. En daar heb jij zeggenschap over. De ene zijn vrijheid is de andere zijn onvrijheid. Ook ik erger me daar dood aan. Vaak zeg ik dat het niet later of anders kan, (ongeacht of dat waar is) en wat blijkt dan, de persoon komt toch maar snel even voorbij. Of ik maak een nieuwe afspraak, die mij past.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap je, want ik herken het. Maar ik leg tegenwoordig gewoon heel duidelijk uit hoe het voor mij werkt en waarom dat is. Ik noem het beestje bij de naam en dat helpt zowel de ander om het te begrijpen en mijzelf om mijn eigen planning en tijdsindeling in de hand te houden. Zelf de regie nemen.
LikeLike
Dat moet ik dus ook gaan doen. Gelijk al toegepast gisteren, toen iemand zei: “We bellen je maandag.” Ik heb maar gevraagd of daar een tijdsaanduiding bij kon. En ja hoor, was geen probleem.
LikeLike
Mijn oplossing is tegenwoordig om te vragen ‘kunt u mij een tijdsinschatting geven?’. Dan ‘dwing’ je de ander om dit in hun tijd in te voegen. Het zinnetje ‘ik bel u zo terug’ is namelijk een loos zinnetje wat mensen bij voorkeur uitstoten als ze graag klaar willen zijn met een telefoontje. Beetje te vergelijken met ‘bedankt voor het bellen, daahaag!’. Door te vragen naar een inschatting of indicatie van de tijd, moeten zij ook nadenken over hun planning en de belofte die ze aan jou doen. Op die manier heb ik minder frustratie (want als de tijd verstreken is, kan ik hen bellen of ik kan gewoon verder met mijn dag, want ik kan dan altijd zeggen ‘ja ik had uw telefoontje eerder verwacht’ als ze bellen als ik bijvoorbeeld buiten/in een winkel/op de fiets ben.
LikeLike
Gisteren heb ik dat dus gevraagd, toen iemand zei: “We bellen maandag.” Hallo, maandag duurt 24 uur hè;). En toen kreeg ik gewoon een heel concreet tijdstip. Veel beter!
LikeGeliked door 1 persoon
kijk, het werkt wel!
LikeGeliked door 1 persoon
Ook ik zou dit vreselijk vinden.
Zou voor mij een reden zijn een andere fietsenmaker te zoeken.
Belachelijk gewoon.
LikeLike
Het was ook zeker weten mijn plan om nooit meer bij deze fietsenmaker te komen. Helaas zag ik in de papieren dat de prijs inclusief onderhoudscontract van vijf jaar was. Ik heb nog niet de puf gehad om uit te zoeken of ik dat onderhoud ook ergens anders kan laten doen.
LikeLike
Succes lieverd.
Zo jammer dat je echt overal op MOET letten
LikeGeliked door 1 persoon
O dat gevoel van de hele tijd je telefoon checken en niks doen ken ik wel ja en nu je het zo beschrijft irriteert me dat dus ook. Ik heb ook een tijd mijn voicemail aangehad maar dan krijg je als het niet alleen een zucht of iets is, hooguit belt u ons even terug berichten. Ik vind het opvallend hoe slecht die fietsenmaker met zijn klanten omgaat trouwens. Tien dagen, jeetje wat een tijd!
LikeLike
Deze fietsenmaker zal via mij ook zeker geen nieuwe klanten krijgen. Ik raad het iedereen af. Ik krijg alleen die sticker met zijn naam maar niet van m’n fiets gepeuterd. En ja, dat heb ik zéér goed geprobeerd…
LikeLike
Nou dit is gewoon écht klantonvriendelijk hoor, dat ligt niet aan jou , ik zou hier óók van balen en herken wel dat je onrustig wordt als iemand beloofd snel terug te bellen moeten ze dat gewoon dóen, al is het maar om te zeggen dat het wat langer gaat duren.
LikeGeliked door 1 persoon
Wachten op een telefoontje is zo vervelend! Je voelt je zo beperkt.
LikeGeliked door 1 persoon