Boekenpraat: Niemand zeggen (M.J. Arlidge)

Het verhaal

Inspecteur Helen Grace ligt letterlijk wakker van de grote hoeveelheid geweld waar ze mee geconfronteerd wordt. Het bord in de recherchekamer lijkt zich maar te blijven vullen met slachtoffers van moord, maar er lijkt geen enkel verband te zijn tussen de slachtoffers.

Is het slechtste in de mensen naar boven gekomen sinds de uitbraak van de coronacrisis en heeft Helen te maken met meerdere daders of ziet ze iets over het hoofd en hebben de zaken wel degelijk met elkaar te maken?

Terwijl Helen zich voorneemt de dader(s) te vinden en op te pakken, speelt zich op het bureau ook van alles af. Helens vaste maatje Charlie is met zwangerschapsverlof en collega Joseph Hudson zaagt nog net niet letterlijk de poten onder Helens stoel vandaan. Helen probeert haar team bij elkaar te houden en aan te sturen én een einde te maken aan het geweld.

Mijn mening

Gekmakend goed
‘Niemand zeggen’ is het tiende deel in de serie over inspecteur Helen Grace. Haar personage heeft zich in die boeken enorm ontwikkeld en ik ben haar steeds sympathieker gaan vinden.

Ook in dit boek doet Helen er alles aan om een einde te maken aan geweld. Opnieuw is Arlidge erin geslaagd het verhaal zo op te bouwen dat je als lezer in een razend tempo allerlei puzzelstukjes bij elkaar probeert te leggen, maar uiteindelijk steeds weer opnieuw moet beginnen omdat er wat puzzelstukjes verkeerd liggen.

In dit boek krijgt Helen te maken met een golf van geweld. Door de korte hoofdstukken, waarbij steeds wordt geschakeld naar een ander perspectief (maar wel in beschrijvende vorm) worden de verschillende zaken van allerlei kanten belicht. Dat zou je als lezer een voordeel op Helen Grace op moeten leveren, maar ook dit deel in de serie over Grace noem ik ‘gekmakend goed’. Het is de inspecteur die de puzzelstukjes uiteindelijk moet leggen en daarbij was ze mij als lezer voor.

Spanningen binnen de muren van het bureau
Niet alleen buiten het bureau is er in deze thriller veel gaande, maar ook binnen de muren van het bureau is er sprake van een gespannen sfeer. Joseph Hudson aast op de positie van Helen Grace en dat komt de sfeer binnen het team niet ten goede. Ik vind het meesterlijk hoe Arlidge deze strijd tussen Helen en Joseph weergeeft. Ik begon zelfs boos te worden op Joseph, door alles wat er gaande was. Dat overkomt me maar zelden, dat ik me kwaad maak op een personage. Heel boeiend en goed gedaan dus!

Conclusie
De thriller ‘Niemand zeggen’ van M.J. Arlidge is het tiende deel in de serie rondom inspecteur Helen Grace. Opnieuw is Arlidge erin geslaagd een gekmakend goed, spannend verhaal te schrijven. Als lezer krijg je zicht op verschillende kanten van de zaken die spelen en toch heb je Grace nodig om de zaken op te lossen. Daarnaast is het stuk spanning binnen de muren van het bureau een interessante toevoeging aan het verhaal. Wat mij betreft weer een zeer geslaagd deel in de serie en ik verwacht, gezien het slot, opnieuw een vervolg. Wat mij betreft kan het niet snel genoeg komen!
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

Meer informatie over Niemand zeggen

Dit boek ook lezen?
Koop 'Niemand zeggen' bij bol.com.

Boekgegevens
Titel: Niemand zeggen
Auteur: M.J. Arlidge
Vertaling: Harmien Robroch
Uitgeverij: Boekerij
Genre: Thriller
Pagina’s: 494

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.