Het begon eind juni al op sociale media: een eindeloze stroom ‘perfecte’ vakantiekiekjes. Blote voeten in het (bij voorkeur buitenlandse) zand, drankjes op een terras, uitjes met vrienden, gezin en familie. Ik keek ernaar. En ik weet heus wel dat er achter ieder perfect kiekje een verhaal zit. Een jengelend kind, een slapeloze nacht of een gehorig vakantiehuis. Toch doen de vakantiekiekjes dit jaar zeer, ondanks dat ik weet dat ze niet zo perfect zijn als ze lijken.
Vakantie is (ont)spanning
Vakantie in de zin van koffers inpakken en wegwezen vind ik het tegenovergestelde van ontspanning. Ik krijg er allerlei vormen van inpakstress van en eenmaal op de bestemming heb ik slapeloze nachten en mis ik mijn eigen, veilige huis. En ja, heel gezellig hoor, het gezelschap waarmee je zo’n reis kunt maken, maar ook heel overprikkelend. Constant mensen om me heen en dus sociaal doen. Gezellig én vermoeiend. Vakantie langer dan een midweek vind ik sowieso al onhaalbaar. En die midweek? Mwa, liever niet. Alleen als het niet anders kan.
Overigens zou ik met de kennis van nu (namelijk de diagnose autisme) een vakantie anders aanpakken dan ik altijd deed. Maar ik ga niet. De laatste jaren ging ik nooit en eigenlijk vind ik dat prima. Laat mij maar een dagje uit gaan en ’s avonds weer in mijn eigen bed slapen. Ideaal.
Wat is dan mijn probleem met de vakantiekiekjes die overal voorbijkomen? Ik ben heus niet jaloers op al die reizigers. Maar ik ben wel ‘jaloers’ op het feit dat zij vakantie hebben. Dat ze er even helemaal tussenuit zijn. Weg van de dagelijkse beslommeringen.
Er even tussenuit
Dat is het dus. Daar zit de pijn. Ik hoef niet naar een vakantiehuis. Liever niet zelfs. Maar ik zou zo graag even echt vakantie willen. Therapiepauze heb ik wel, want mijn psycholoog doet uiteraard wél aan vakantie, maar ik kan er weinig mee. Natuurlijk probeer ik de vrijgekomen tijd te besteden aan leuke dingen, maar ik mis ook mijn (zeer noodzakelijke) begeleiding. Dat kan ik wel hoor, die paar weken zonder begeleiding, maar het is af en toe best even slikken.
Wat zou ik er ook graag ‘even tussenuit’ gaan. Pauze van mijn altijd razende hoofd. Geen prikkels. Geen huishouden. Geen dagelijkse beslommeringen. Geen dreiging van post in de brievenbus. Geen boodschappen. Niet dagelijks mijn bed hoeven verschonen. (Ik weet dat ‘normale’ mensen sowieso niet dagelijks hun bed verschonen, maar ik word ’s nachts badend in het zweet wakker een paar keer. Dan wil je wel hoor.) Geen wekelijkse schoonmaakbeurt van het huis.
Wat dan wel? Een hele dag boeken lezen. Lekker dagjes uit. Strandwandelen, een boswandeling, naar een enorme boekhandel, noem maar op.
Dat kan toch? Was het maar waar. Mijn hoofd wil dat soort dingen allemaal wel, maar mijn uitgeputte lichaam houdt me tegen.
En tja, je kunt wel heel leuk je huishouden en je boodschappen ineens ‘laten vallen’, maar dan loopt er toch iets in de soep.
Ik hoop op een beetje vakantiegevoel
Ik weet dat het kan: toch een beetje vakantiegevoel. Vorig jaar had ik het namelijk ook opeens een dagje. Een paar zelfs. Maar ik ben zo bang dat het niet lukt. Ik ben bang dat ik mensen over mijn grenzen laat gaan en dus bijvoorbeeld meer ga doen dan ik kan. Ik kan gewoon slecht grenzen aangeven.
Maar ik blijf hopen. Ik hoop op een dagje dat ik de boel de boel kan laten. En vooral op een dagje (of doe maar minstens een maand) dat mijn hoofd zich koest houdt en vooral: dat mijn uitgeputte lichaam dan ook even mee gaat werken. Ja, dat is wat ik hoop. En dan maak ik op één goede dag honderd perfecte vakantiekiekjes*. Omdat ik dan met die kiekjes dat gevoel zo lang mogelijk vast kan houden.
*Ik heb helemaal niks tegen vakantiekiekjes, voor alle duidelijkheid. Prima uiteraard dat mensen die delen. Maar het liet/laat me even stilstaan bij het feit dat ik op dit moment zelf moeilijk ‘leuke dingen’ kan doen, vanwege mijn uitgeputte lijf.
Hoofdtaal 
Ik hoop voor je dat dat vakantiegevoel er komt ❤
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb mezelf 2 weken vrij geven. Ik ontdek hierdoor dat vakantie echt een mindset is, in ieder geval voor mij. Mijn twee weken vakantie houden in dat ik gewoon doorwerk, want dat vind ik fijn. Maar dat ik van mezelf geen sociale dingen hoef te doen. Wat een bevrijding. Dat is voor mij vakantie.
LikeLike
Ja, heerlijk!
LikeLike
Herkenbaar dat drukke hoofd waar je nooit vakantie van kan nemen. Ik sta altijd aan en op vakantie gaan maakt het tikje erger. Ben dan ook bekaf als ik terugkom maar wel blij anders deed ik het niet. Het is niet aan anderen uit te leggen he, wat je voelt., zelf nu nog zegt mijn man maak je niet zo druk. Ik herken jouw gevecht iedere dag weer maar wat ben je vooruitgegaan. liefs en veel rust toegewenst.
LikeGeliked door 1 persoon
Vakanzie of “even weg zijn van het dagelijkse leven”is voor iedereen anders. Ook ik ben heel grag thuis en geniet nu van zon en bergzicht op mijn terras. Ideaal. Maar ook ontdek graag nieuwe omgevingen, of ben graag in de natuur. Overigens zijn er ook eenzame en dus rustige vakantiehuisjes. Wel met een vreemd bed, maar je hoofdkussen kun je meenemen. (doe ik al jaren). Momenteel probeer ik thuis vakantie te houden, en minimale plichten te doen. Gaat redelijk. En gisteren op een terras in de stad, niet ver van het meer gegeten, prima vakantiestemming. Succes!
LikeLike
Voor mij hoeft vakantie ook echt niet ver en het kan inderdaad prima thuis. Maar ja, mijn hoofd doet er helaas niet altijd aan mee.
LikeLike
Vakantie is voor iedereen weer anders, merk ik hier.
Veel van wat je schrijft herken ik maar in veel mindere mate.
Mijn vakantiegevoel is er wanneer ik geen sociale dingen hoef te doen (als de anderen, ook mijn kinders, op vakantie zijn 😉 ) Van hun foto’s geniet ik dan weer, als ik zie hoe zij zich vermaken.
Mooi, oftewel, sterk van jou, hoe je je stukje afsluit: Hoop!
En voor jou wens ik dat je de rust gaat ervaren.
LikeLike
O, maar ik kan ook wel genieten van die plaatjes hoor gelukkig. Niet altijd, maar vaak wel. Alleen zou ik gewoon willen dat ik ook even gewoon dat heerlijke gevoel van rust zou hebben.
LikeLike
Idee: kun je niet met je uitgeputte lijf naar een terrasje aan het strand/in het bos rijden, en daar met uitzicht op het bos/de zee wat gaan drinken? Boek mee, en genieten van het uitzicht. Dan heb je wel een beetje vakantiegevoel, maar niet die inspanning en stress.
LikeLike
Helaas. Jaren geleden deed ik dat soort dingen, maar nu kost dat echt te veel energie. Dus het wordt genieten van een boek in m’n eigen poldertje dit jaar. Kan ook prima. Wilde ik gisterenmiddag doen, maar toen was het nogal druk met toeristen, dus toen heb ik toch m’n eigen huis maar verkozen boven de polder;). Maar dát geeft mij dus wel vakantiegevoel ja: een dagje weg en dan gewoon ’s avonds weer heerlijk in mijn eigen bed.
LikeLike
Knap vervelend, inderdaad! Kan me goed voorstellen dat je er ook weleens tussenuit zou willen. Al denk ik dat veel mensen (ongeacht die mooie kiekjes) hun sores mee nemen op vakantie, of het ook dan soms onnodig moeilijk hebben omdat hun hoofd nu eenmaal op een bepaalde manier werkt. Maar dat neemt niet weg dat een vakantie meestal wat opluchting geeft. Dat zie ik ook bij mijn ouders en bij mezelf. Zij gaan regelmatig terug naar hetzelfde vakantiepark, in Nederland, met een krat vol boodschappen van thuis in de kofferbak. Ik trek er juist graag zonder auto op uit, naar het buitenland. “Er even tussenuit zijn” kan onwijs veel verschillende vormen aannemen. Hopelijk vind je een manier om dat voor jou te bewerkstelligen.
LikeLike
Voor mij hoeft het niet eens ‘op vakantie’, maar ik wil gewoon soms even rust van al die dagelijkse beslommeringen. Lukte gisteren best aardig, maar vandaag kwam er weer een tandarts tussendoor. Tja… Dát heb je dan dus weer wel als je thuis blijft.
LikeLike
Hopelijk komt dat ‘vakantiegevoel’ er toch ook voor jou en vooral dat je hoofd rust kan vinden. Fijn een paar dagen/week zonder beslommeringen en afspraken!
LikeGeliked door 1 persoon